Ελληνικό Λεξικό

Αιτιατό : το αποτέλεσμα μιας αιτίας : σχέση αιτίας – αιτιατού ( αποτελέσματος ).

Αέτωμα : η τριγωνική επίστεψη στην οποία απολήγει η πρόσοψη των στενών πλευρών αρχαίου ελληνικού ναού . Το διακοσμητικό τρίγωνο επιστέγασμα οικοδομήματος .

Αζέρος : αυτός που κατάγεται από το Αζερμπαϊτζάν .

Αηδής : ο δυσάρεστος στις αισθήσεις , που προκαλεί έντονη αποστροφή , απέχθεια .

Αήθης : αυτός που στερείται ήθους .

Αθλοθέτης : το πρόσωπο που καθιερώνει ή διαθέτει τα έπαθλα για τους νικητές αγώνων και διαγωνισμών .

Αθρόος : αυτός που εμφανίζεται κατά σωρούς , σε αφθονία .

Αθυμία : η έλλειψη καλής διάθεσης . Η απουσία συναισθημάτων , η παθολογική απάθεια ως σύμπτωμα διαφόρων ψυχικών ασθενειών .

Άθυρμα : αυτό με το οποίο παίζει κανείς , το παιχνίδι .Μεταφορικά ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται σαν παιχνίδι στα χέρια των άλλων , που άγεται και φέρεται , που δεν διαθέτει δική του βούληση .

Αίγαγρος : ζώο που μοιάζει με την κατοικίδια κατσίκα και ζει σε ψηλά και απόκρημνα βουνά .

Αιδημοσύνη : η στάση και η ιδιότητα ανθρώπου που συμπεριφέρεται με αυτοσυγκράτηση και αξιοπρέπεια , φροντίζοντας να μην προσβάλλει τους άλλους , να μην παρεκτρέπεται παραβαίνοντας τις κοινωνικές και ηθικές επιταγές .

Αιθρία : η ανέφελη και διαυγής ατμόσφαιρα , ο ξάστερος ουρανός .

Αίθριο : κάθε εσωτερική αυλή ή προαύλιο μεγάλου κτηρίου ( ξενοδοχείου , συγκροτήματος ,γραφείων , εμπορικού κέντρου κ.λπ.) , που καλύπτεται από γυάλινο σκέπαστρο , ώστε να έχει φυσικό εσωτερικό φωτισμό .

Άκρουστος : χρησιμοποιείται για τα υφάσματα και έιναι αυτός που δεν έχει πυκνή ύφανση .

Ακλεής : αυτός που δεν έχει δόξα και φήμη .

Ακηδία: η έλλειψη φροντίδας και ενδιαφέροντος , αδιαφορία.