Λεξικό – Γλωσσάρια

Επίνευση : η κάμψη της κεφαλής προς τα εμπρός.

Ερείδομαι : αποδέχομαι ως αξιόπιστο στήριγμα, χρησιμοποιώ ως σταθερό δεδομένο, στηρίζομαι.

Επίορκος : αυτός που καταπατεί, που αθετεί τον όρκο του.

Ερίφης : ο πονηρός άνθρωπος, που με υπολογισμούς προσπαθεί να ξεπεράσει τους υπόλοιπους.

Επιπεφυκώς : ο λεπτός διαφανής βλεννογόνος που σκεπάζει την εσωτερική επιφάνεια των βλεφάρων και την εξωτερική επιφάνεια του οφθαλμικού βολβού.

Έρμα : το συνολικό βάρος που προστίθεται σε σκάφος, για να ρυθμίζει την ισορροπία του.

Επιπολάζω : πλέω πάνω στην επιφάνεια υγρού, επιπλέω.

Ερπύστρια : καθεμιά από τις δύο συνεχείς, αρθρωτές, εύκαμπτες και εξαιρετικά ανθεκτικές αλυσίδες ή ταινίες, που περνούν πάνω από τους τροχούς, συνήθως στρατιωτικού άρματος, επιτρέποντας την κίνηση του σε ανώμαλα εδάφη.

Επίρρωση : η ενδυνάμωση, η ισχυροποίηση (σε κάτι).

Επισείω : κραδαίνω (κάτι) απειλητικά, προκαλώ φόβο ή απειλή λέγοντας (κάτι).

Επιστητό : αυτό που μπορεί να προσεγγίσει ο άνθρωπος μέσω της γνώσης και αποτελεί αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας.

Επίσχεση : η διακοπή μιας ενέργειας .

Επίταση : η αύξηση της εντάσεως.

Επιψαύω : αγγίζω ανεπαίσθητα, με ανάλαφρο τρόπο.

Επονείδιστος : αυτός που προκαλεί όνειδος, ντροπή, αυτός που επισύρει την κατακραυγή, την απόρριψη ή τον στιγματισμό.

Επιζωοτία : λοιμώδης ή παρασιτική ασθένεια, που προσβάλλει συγχρόνως μεγάλο
αριθμό κατοικίδιων ζώων και ορίζεται ως τέτοια από το νόμο.