Λεξικό – Γλωσσάρια

Διατομή : η κοπή, η διαίρεση σε δύο μέλη.

Διατονικός : αυτός που σχετίζεται με μείζονα ή ελάσσονα μουσική κλίμακα, που αποτελείται από πέντε μουσικούς τόνους και δύο ημιτόνια.

Διάτονος : αυτός που οποίου η έκταση φθάνει από τη μία μεριά στην άλλη.

Διάτορος : αυτός που είναι τρυπημένος πέρα ως πέρα.

Διατρανώνω : εξωτερικεύω με κατηγορηματικό τρόπο.

Το αρχαιοπρεπές μακαριστός κατά κυριολεξίαν σημαίνει αυτός που θεωρείται καλότυχος και ευλογημένος, χρησιμοποιείται για αποθανόντες ιερωμένους πχ “Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος” .
Για τους μη ιερωμένους χρησιμοποιείται το μακαρίτης, που με τον θάνατό του γλύτωσε από τα βάσανα της ζωής. Επίσης συχωρεμένος, πεθαμένος. Μακαρίτης κατά κυριολεξία σημαίνει ευτυχισμένος. Από το αρχαίο μάκαρ, από όπου και το μακάριος.
Στην εκκλησιαστική γλώσσα χρησιμοποιείται εκτός από το μακαριστός, η λέξη αξιομακάριστος.

Τσιαρές (ο) = δουλειά

Τσιαρές (ο) = τρόπος

Τίλος (ο) = ξύλινη τάπα βαρελίου με
τρύπα στο κέντρο

Τζιριμές (ο) = τεμπέλης, ανεπρόκοπος, αχαΐρευτος

Φρίγουμι (ρημ.) = τρομάζω

Φουκαλνώ (ρημ.) = σαρώνω, σκουπίζω. Σημαίνει όμως και καθαρίζω κάποιον, σκοτώνω

Φουρλιάζου (ρημ.) = πετάω κάτι π.χ. στα σκουπίδια

Φυράδα (η) = χαραμάδα σε ξύλο, σχίσιμο

Φιλίτσα (η) = φέτα ψωμίου

Τσιγκλίζου (ρημ.) = πειράζω