Λεξικό – Γλωσσάρια

Εκείθε : προς τα εκεί.

Εκποδών : έξω από τα πόδια των άλλων, μακριά από τους άλλους.

Εκεχειρία : η αναστολή των εχθροπραξιών για συγκεκριμένη χρονική περίοδο βάσει
αμοιβαίας συμφωνίας των εμπόλεμων μερών.

Εκζήτηση : η επιδίωξη της διαφοροποίησης, η σκόπιμη και επίμονη επιλογή ακραίων
μορφών εκφράσεως.

Εκθεσάς : ο φιλόλογος καθηγητής, που στα πλαίσια της φροντιστηριακής,
εξωσχολικής εκπαίδευσης διδάσκει το μάθημα της έκθεσης.

Εκθηλύνω : προσδίδω (σε κάποιον) χαρακτηριστικά (εμφάνισης ή συμπεριφοράς) που
θεωρούνται γυναικεία, κάνω (κάποιον) θηλυπρεπή.

Εκκαλώ : εφεσιβάλλω κατά δικαστικής αποφάσεως, ασκώ έφεση.

Έκκαυμα : κομμάτι ξύλου που χρησιμοποιείται ως προσάναμμα.

Εκκλητεύω : προσάγω (μάρτυρα) στο δικαστήριο δια της βίας.

Εκκοκκίζω : ξεχωρίζω το σπέρμα (φυτού) από τις ύλες που το περιβάλλουν (μαζεύω
τους σπόρους).

Εκκόλπωμα : κάθε μη φυσιολογική κοιλότητα που μοιάζει με σάκο και η οποία
επικοινωνεί με κάποιο κοίλο όργανο.

Έκκρουση : η αποβολή (σίγηση) φωνήεντος κατά τη συνάντηση δύο φωνηέντων μέσα στη
φράση, στο τέλος μιας λέξης και στην αρχή μιας άλλης, όπου το ισχυρό φωνήεν
αποβάλλει ασθενές ή ασθενέστερο φωνήεν.

Εκκύκλημα : σκηνικό  μηχάνημα, ξύλινο τροχοφόρο δάπεδο, πάνω στο οποίο
παρουσιάζονταν στη σκηνή τα αποτελέσματα ορισμένων πράξεων, που θεωρείτο ασεβές
να διαδραματισθούν ενώπιον των θεατών.

Εκλαμψία : η παθολογική διατάραξη της εγκυμοσύνης των γυναικών, που εκδηλώνεται
με σπασμούς και κώμα.

Έκδοτος : αυτός που έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στις απολαύσεις, στην
ικανοποίηση των αισθήσεων ή των παθών του.

Έκλυτος : αυτός που δεν σέβεται τους ηθικούς κανόνες και δεν χαλιναγωγεί τα πάθη
του, ο ανήθικος.