Έριξε πέτρα πίσω του

Η φράση αυτή, που τη χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά και σήμερα, είναι σχετική με το «ανάθεμα» και «αναθεματίζω» και η ιστορία της κρατά από τα παλιά χρόνια. Πολύ πριν και από τον Όμηρο ακόμα, εφαρμοζόταν ένας άγραφος νόμος, να λιθοβολούν το φονιά ή τον αναγγέλλοντα δυσάρεστη είδηση για την πόλη. Στον εγκληματία η τιμωρία του λιθοβολισμού γινόταν στον τόπο, όπου αυτός έκανε τον φόνο.
Με τον καιρό, όμως, αντί να λιθοβολούν το φονιά, απέμεινε η συνήθεια, κάθε φορά που επρόκειτο να στιγματίσουν μια κακή πράξη, να ρίχνουν, όταν περνάνε από ένα ορισμένο σημείο, πέτρες, αναθεματίζοντας απλώς τον δράστη. Αυτό, λοιπόν, το έθιμο συνεχίστηκε μέχρι τα χρόνια μας, με την συνήθεια των πολιτών να μαζεύουν σε ορισμένα μέρη πέτρες σωρούς, που τις λένε αναθέματα ή αναθεματίστρες, και λέγοντας την ώρα που τις έριχναν: ανάθεμα!
Είναι δε τα ορισμένα μέρη αυτά κορυφές λόφων ή και τρίστρατα, κατά την παράδοση, αφού και στους Νόμους του Πλάτωνα, τον πατροκτόνο ή τον παιδοκτόνο ή τον αδελφοκτόνο τον πήγαιναν σε τρίδρομο μέσα στην πόλη και εκεί οι Αρχές, αφού έριχναν πέτρα πάνω στο κεφάλι του, τον πέταγαν μετά άταφο έξω από τα σύνορα της πόλης, γιατί κατά την λαϊκή αντίληψη, σ’ αυτά τα μέρη, τα πονηρά πνεύματα είναι πολύ κακά -αντίληψη, που και οι επιστήμονες, σήμερα, υποστηρίζουν- ότι ο λιθοβολισμός γίνεται, για να μπορέσει το δαιμόνιο του τόπου να γίνεται ανίσχυρο.
Σήμερα αναθεματίζονται και ζωντανοί. Απ΄εδώ σχηματίστηκαν οι φράσεις: «έριξε πέτρα πίσω του και έριξε μαύρο λιθάρι». Στα Κύθηρα λένε : «του πρέπει λιθόσωρος».