Λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη

Λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μιλάω ξεκάθαρα και ειλικρινά, χωρίς υπεκφυγές ή προσπάθεια ωραιοποίησης. Η παρουσία της φράσης στην Αττική κωμωδία (δυο φορές στον Αριστοφάνη: σκαιός δε τις καγροικός ειμί την σκάφην σκάφην λέγων/ άγροικός ειμί την σκάφην σκάφην λέγω), μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχε ήδη στην αρχαιότητα στον καθημερινό λαϊκό λόγο.
Ο Λουκιανός απαριθμώντας τις αρετές του συγγραφέα μνημονεύει την Αριστοφανική παροιμιακή φράση προσθέτοντας δίπλα στη σκάφη και τα σύκα: τοιούτος ουν μοι ο συγγραφεύς έστω, άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, παρρησίας και αληθείας φίλος, ως ο κωμικός φησί, τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην ονομάσων.
Πώς συνδέεται η σκάφη και τα σύκα με την ειλικρίνεια και την παρρησία; Ίσως οι λέξεις αυτές για τον γνωστό αθυρόστομο-ελευθεριάζοντα Αριστοφάνη να είχαν υπονοούμενη-«πονηρή» σημασία (στην Ειρήνη σύκον ονομάζεται το γυναικείον αιδοίον), εξαιτίας της οποίας ο «καθώς πρέπει» Αθηναίος πιθανότατα θα τις απέφευγε.