ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ

Στη Βυζαντινή εποχή όταν ένας έλεγε πολλά , δηλαδή λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν , τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο . Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο , που ήταν υποχρεωμένος , με το μάσημα , να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του . Το χόρτο , όμως , αυτό ήταν αγκαθωτό στυφό και αρκετά σκληρό , τόσο που κατά το μάσημα το στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα , το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του , άνοιγε , μάτωνε και γινόταν ίνες , ίνες , κλωστές – κλωστές δηλαδή , όπως είναι τα μαλλιά . Από την απάνθρωπη αυτή τιμωρία βγήκε και η παρομοιώδης έκφραση : “μάλλιασε η γλώσσα μου ” , που τη λέμε σήμερα , όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον και του το λέμε πολλές φορές .