Μαυρίζω – Τους μαυρίσανε

Κάθε « κάλπη », στην παλιότερη εποχή, που ήταν διαφορετικά τα συστήματα της ψηφοφορίας, ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη, το δεξιό που ήταν βαμμένο άσπρο και το αριστερό που ήταν βαμμένο με μαύρο χρώμα. Η τρύπα της «κάλπης» όπου έμπαινε το χέρι ήταν μία, ώστε να μην καταλαβαίνει ο άλλος, που θα σε έβλεπε, αν ψηφίζεις προς το άσπρο ή προς το μαύρο.
Έτσι, ο ψηφοφόρος, βάζοντας το χέρι, έριχνε ψήφο δεξιά ή αριστερά, αν ήθελε να κατα-ψηφήσει (προς το μαύρο). Σε κάθε εκλογικό κέντρο υπήρχαν τόσες κάλπες, όσοι και οι υποψήφιοι. Οι κάλπες ήταν ορθογώνια μεταλλικά κουτιά, σαν τους γκαζοτενεκέδες. Ήταν κλειστά απ’ όλες τις πλευρές, εκτός από μία τρύπα στην οποία υπήρχε ένας χοανωτος σωλήνας.
Μέσα σ’ αυτό το σωλήνα, που είχε διάμετρο 12 εκατοστών, ο ψηφοφόρος έβαζε το χέρι του και έριχνε το σφαιρίδιο. Εσωτερικά, η κάλπη ήταν χωρισμένη στα δύο. Στο ένα μέρος να δέχεται τα καλά σφαιρίδια, τις θετικές ψήφους για κάθε υποψήφιο και το άλλο μέρος να δέχεται τις ψήφους αποδοκιμασίας, τα μαύρα σφαιρίδια. Ήταν και βαμμένη μισή άσπρη και μισή μαύρη.
Απ’ αυτόν το χαρακτηρισμό μαύρο – άσπρο ξεκινάνε και οι παροιμιώδεις εκφράσεις για τους αποτυχόντες υποψήφιους: «Τους μαυρίσανε» ή «αυτός έφαγε μαύρο» και άλλοι ανάλογοι χαρακτηρισμοί της εκλογικής αποτυχίας.