Μ’ έκανε άνω κάτω

Όταν, για πρώτη φορά, ο Χριστόφορος Κολόμβος προσπάθησε ν’ αποδείξει στην Ακαδημία της Σαλαμάγκας, ότι η γη είναι όμοια με αιωρούμενη σφαίρα, κάποιος σοφός της εποχής εκείνης διάβασε μια περικοπή από ένα χειρόγραφο του επισκόπου Λακταντίου, που πέθανε στα 1430:
«Τις εστί τοσούτον μωρός, ώστε να πιστεύει εις την ύπαρξιν αντιπόδων ανθρώπων, δηλαδή εχόντων τους πόδας εστραμμένους προς τους ημετέρους ή λαού βαδίζοντος με τους πόδας μεν προς τον ουρανόν, την κεφαλήν δ’ επί της γης, ενώ τα πράγματα είσίν άνω κάτω, η δε βροχή, η χιών και η χάλαζα να εξακοντίζονται εις τον αέρα;», δηλαδή
«Ποιος είναι τόσο ανόητος, που να πιστεύει στην ύπαρξη ανάποδων ανθρώπων, δηλαδή ανθρώπων που έχουν τα πόδια τους στραμμένα προς τα δικά μας ή λαού που να βαδίζει με τα πόδια προς τον ουρανό και το κεφάλι προς τη γη, ενώ τα πράγματα είναι άνω κάτω, η δε βροχή, το χιόνι και το χαλάζι εξακοντίζονται στον αέρα;».
Η παράγραφος αυτή έκανε τέτοια εντύπωση, ώστε από τότε έμειναν οι φράσεις: «άνω κάτω» ή «μ’ έκανες άνω κάτω».