Μύσιος Θρήνος – Μυσών λεία

Η ομοφυλία των Αριανών λαών, που ξεκίνησαν από την Ινδία, είχε απλωθεί πέρα από τον Καύκασο και το Τυρρηνικό πέλαγος. Οι λαοί αυτού του κλάδου αποτελούν τον Πελασγικό κόσμο και ανάλογα με τις κινήσεις τους, πήραν διαφορετικές οναμασίες : γενικά Ελληνοπελασγοί και Ιταλοπελασγοί κ.α. Πολλοί από τους λαούς αυτούς, όπως οι Κάρες και οι Μυσοί, ήταν λαοί μουσικοί, όπως και οι Λυδοί.
Σύνθεταν και έπαιζαν στους αυλούς τους περίφημες θρηνητικές μελωδίες, που σαν αποτέλεσμα ήταν στα κατοπινά χρόνια η εξέλιξη της ελληνικξής ποίησης, που σύνθεταν άγνωστοι και ανώνυμοι ποιητές.
Οι θρήνοι τους αυτοί ήταν εντελώς πρωτότυποι και υποβλητικοί, όπως περίπου οι θρήνοι των σύγχρονων γυναικών της Μάνης. Και όπως το Μανιάτικο μοιρολόγι είναι σήμερα εντελώς ιδιαίτερο και υποδειγματικό, έτσι και τότε ο “Μύσιος Θρήνος”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, μια και αναφέραμε τους κατοίκους της Μυσίας, την παροιμιακή έκφραση “Μυσών λεία”, που αναφέρεται στην αρπακτικότητα και τα άγρια ήθν και έθιμα του.