Όποιος τραγουδά και πίνει, τύφλα δίνει στο μπεκκίνι

Από τα Επτάνησα, μας έρχεται και μια έκφραση, που λέει Όποιος τραγουδά και
πίνει, τύφλα δίνει στο μπεκκίνι”. Κατά τα έθιμα της Φλωρεντίας, όταν πέθαινε
κάποιος, μεταφερότανε στο νεκροταφείο μέσα σε φέρετρο, που ήταν υποχρεωμένοι να
το σηκώνουν ο πρώτος εξάδελφος και ο μεγάλος ανιψιός από αδελφή. Όταν δεν
υπήρχαν συγγενείς, σήκωναν το φέρετρο οι στενοί φίλοι του μακαρίτη. Το έθιμο
αυτό κράτησε πολλούς αιώνες. Πολλοί τότε φτωχοί αναλάμβαναν αντί αδροτάτης
πληρωμής να μεταφέρουν τον πεθαμένο στο νεκροταφείο. Αυτοί ονομάστηκαν μπεκκίνι,
νεκροθάφτες. Το έθιμο αυτό μεταπήδησε και στα Επτάνησα, από τους πρώτους
κατακτητές Φλωρεντινούς. Αλλά οι Επτανήσιοι, από φυσικού τους φιλόμουσοι και
γλεντζέδες, έβγαλαν την παροιμία που προαναφέραμε. Δηλαδή, άμα τραγουδάς και
πίνεις, δε φοβάσαι το θάνατο. Επομένως, ούτε τους νεκροθάφτες.