Λαική Σοφία

Τη φράση αυτή τη λέμε, για να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο, που έζησε ζωή γεμάτη περιπέτειες. Η έκφραση προήλθε από διάφορους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το βίο μεγάλων προσωπικοτήτων, αλλά και διάσημων τυχοδιωκτών.

– Ο Ιωάννης Κωλέττης, έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία. Εκεί άκουσε μια φράση που την είπε ο Μεγάλος Ναπολέοντας, του άρεσε και τη μετέφερε στην πατρίδα του, αλλά κάπως αλλαγμένη. – Ο Μεγάλος Ναπολέοντας είχε πει κάποτε πως: “Διακρίνουμε δύο …

Τη χρησιμοποιούμε τη φράση, όταν «ένα μυστικό» έχει κοινολογηθεί και προέρχεται από το ηχητικό όργανο των αρχ. Ελλήνων «βυκάνην» ή «βούκινον». Οι Βυζαντινοί είχαν κάτι ανάλογο με τη σάλπιγγα (Λατιν. buccina), που τη χρησιμοποιούσαν, για να μεταδώσουν ειδήσεις ή διαταγές …

– Στον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο, ένα ελληνικό τάγμα, που είχε προχωρήσει πολεμώντας μέσα στο έδαφος της Βουλγαρίας, είχε αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα του. Οι στρατιώτες μας, όμως, πολεμούσαν θαρραλέα κι ολοένα προχωρούσαν. Για το μόνο πράγμα που παραπονιόντουσαν ήταν …

Λαϊκή φράση, που σημαίνει με κατσάδιασε, με σκυλόβρισε κτλ. και προέρχεται από τα Ευαγγέλια: Ο Ματθαίος περιγράφει τη μακριά σειρά γενεών, που προηγήθηκαν από το Χριστό ( Α’ 2 «Αβραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ κτλ.») Σ’ αυτό …

– Ανάμεσα στα παλικάρια του Θ. Κολοκοτρώνη, ξεχώριζε ένας Τριπολιτσιώτης – ο Γιάννης Θυμιούλας – που είχε καταπληκτικές διαστάσεις: Ήταν δυο μέτρα ψηλός, παχύς και με το ένα του χέρι μπορούσε να σηκώσει άλογο. Ο Θυμιούλας έτρωγε στην καθισιά του …

Ό Έρνεστ Χεμινγουέη, διάσημος Αμερικανός συγγραφέας, το 1936 ήταν ανταποκριτής μιας εφημερίδας στον εμφύλιο Ισπανικό πόλεμο. Από ‘κεί εμπνεύστηκε το πολύκροτο μυθιστόρημα του « Για ποιόν χτυπά η καμπάνα». (Γυρίστηκε και ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε η Ελληνίδα ηθοποιός Κατίνα Παξινού …

– Από τον πρώτο αιώνα η επικοινωνία των Ρωμαίων με τον ασιατικό κόσμο, είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή πληθώρας γελοίων και εξευτελιστικών δεισιδαιμονιών, που κατέκλυσαν όλες τις επαρχίες της Ιταλίας. Εκείνοι που φοβόντουσαν το μάτιασμα, καταφεύγανε στις μάγισσες, για να …

– Όταν ο Γέρος του Μωριά, έβλεπε κανένα αμούστακο παλικάρι να θέλει να πάει μαζί του, το κοιτούσε ερευνητικά πολύ ώρα και όταν έμενε ικανοποιημένος, του έλεγε καλόκαρδα: “Γρήγορα βγήκες στο κλαρί, μωρέ αγόρι. Φτάνει μονάχα να λέει η καρδιά …

Η φράση αυτή ξεκινάει από ένα παλιό ιουδαϊκό θρησκευτικό έθιμο, που έχει και αυτό με την σειρά του τις ρίζες του στην αρχαία Αιγυπτιακή λατρεία. Ο Ιουδαίος αρχιερέας δηλαδή μια ορισμένη τελετή, είχε μπροστά του δύο τράγους. Από αυτούς ο …

Ο Ευστάθιος γράφοντας : «οίνος γάρ φασί και αλήθεια»(740,14)είχε βέβαια υπόψη του και τις αρχαίες παροιμίες : «οίνος και αλήθεια» και «ανδρός δε οίνος έδειξε νόον». Ποιο σύγχρονος ο Μιχαήλ ψελλός γράφει : «απού σαλού και μεθυστού την αλήθεια άκουε». …

Τούρκικη λέξη, που μας έμεινε και αυτή όπως τόσες άλλες από την μακρόχρονη δουλεία και που σημαίνει τον άπειρο αμόρφωτο (η λέξη ξεκίνησε από το ότι οι Τούρκοι ονόμαζαν την Περσία «Ατζεμιστάν» χώρα δηλαδή των Ατζέμηδων αυτών που ήταν αμόρφωτοι …

Οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και βυζαντινοί μέχρι της εισαγωγής των αραβικών αριθμών μεταχειριζόταν τα γράμματα του αλφάβητου, πράγμα που τους δυσκόλευε πάρα πολύ. Ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία αντιμετώπιζαν εκείνοι που δεν ήξεραν γράμματα. Οι τελευταίοι λοιπόν μετρούσαν τα ποσά με τα …

– Στο Βυζάντιο, κατά την διαπόμπευση, για να προκαλέσουν γέλια στους θεατές, άλειφαν το πρόσωπο του τιμωρημένου με «ασβόλη», ένα είδος καπνιάς (φούμο). Δηλαδή, ντράπηκε τόσο πολύ ο άνθρωπος που θα τον διαπόμπευαν, όταν του άλειψαν το πρόσωπο με ασβόλη, …

– Οι Αρμένιοι είναι από φυσικό τους ευγενείς και φιλόξενοι, πράγμα που ξένιζε τους άλλους λαούς. Είχαν την συνήθεια να κάνουν επισκέψεις σε συγγενείς τους που κατοικούσαν σε άλλες πόλεις, οικογενειακά, δηλαδή πέντε-έξι άτομα και έμεναν εκεί πολύ καιρό. Επίσης, …

– Στα παλιότερα χρόνια, όλοι οι Έλληνες σχεδόν, φορούσαν το εθνικό μας ένδυμα, τη φουστανέλα, και πολλοί λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι φραγκοφορεμένοι, όπως τους έλεγαν ή οι κύριοι με τα ευρωπαϊκά. Για να γίνει όμως, μια φουστανέλα τέλεια, που να στέκεται …