Βγήκε στο κλαρί

– Όταν ο Γέρος του Μωριά, έβλεπε κανένα αμούστακο παλικάρι να θέλει να πάει μαζί του, το κοιτούσε ερευνητικά πολύ ώρα και όταν έμενε ικανοποιημένος, του έλεγε καλόκαρδα:
“Γρήγορα βγήκες στο κλαρί, μωρέ αγόρι. Φτάνει μονάχα να λέει η καρδιά σου !”
– Με το «κλαρί» όμως, ο γέρος δεν εννοούσε το αρματολίκι ή το βουνό, αλλά τον «κλάδο των νεοφώτιστων», δηλαδή- όπως θα λέγαμε σήμερα- το λόχο των νεοσύλλεκτων. Ο «κλάδος» αυτός, που με τον καιρό έγινε «κλαρί», ήταν αποκλειστικά έργο του Κολοκοτρώνη.
– Οι νεοφώτιστοι που έμπαιναν εκεί, γυμνάζονταν από τους παλιούς και δοκιμασμένους αρματολούς όχι μόνο στο σημάδι, αλλά και στην πάλη, στο τρέξιμο και στο πήδημα, όπως έκαναν και οι αρχαίοι. Ο Κολοκοτρώνης που παρακολουθούσε πολλές φορές προσωπικά τα γυμνάσματα, όταν έβλεπε κανένα από τα παιδιά αυτά να ξεχωρίζει περισσότερο από τους άλλους, το έπαιρνε κοντά και σιγά-σιγά το έκανε πρωτοπαλίκαρο του. Από τότε έμεινε και ο λόγος «βγήκε στο κλαρί» .