Παράδοση

Φουρτουνιασμένη θάλασσα πως θα σε σιγανέψω να κάτσω στο ακρογιάλι σου λαυράκια να ψαρέψω .

Όσα είν’ τ’άστρα τ’ ουρανού, τόση και η καρδιά μου, τόσα και τα ξενύχτια μου, που σ’έχω μακριά μου.

Λοξές τσι ρίχνεις τσι μαθιές μα κείνες πάνε ντρέτα κι έχουν ακτίνα δράσεως έξη χιλιάδες μέτρα.

Ξεράθην ο βασιλικός, απούχες στη ντενέκα, γιάντα δεν τον επότιζες, ιδιότροπη γυναίκα.

Απ’του σπιτιού τα έπιπλα μ’ αρέσει το ντιβάνι να βλέπω εγώ το πάτωμα κι εκείνη το ταβάνι .

Ηθελα μόνο μια στιγμή τσι θάλλασας να μοιάσω, για να μπορέσω ολόκληρη την Κρήτη ν’αγκαλιάσω .

Τέσσερα επί τέσσερα, με σίδερα στα φώτα, κι όπου θωρώ ζωοκλοπή, εκεί πηγαίνω πρώτα.

Το μαύρο το πουκάμισο, που είναι και Armani, σαρανταδυό χιλιάρικα, το βλογημένο κάνει.

Φταίει ο γάιδαρος και δέρνει το σαμάρι.

Αν είσαι και παππάς, με την αράδα σου θα πας .

Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη.

Όποιος πααίνει στο μύλο, θ’ ακούσει και τα βαρδάρια.

Ένας κούκ(κ)ος / ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.

Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης .

Και η αρκούδα μαθαίνει να χορεύει.

Στη γειτονιά σου χορεύει αρκούδα; περίμενε και στην πόρτα σου .