Παράδοση

Ξεράθην ο βασιλικός, απούχες στη ντενέκα, γιάντα δεν τον επότιζες, ιδιότροπη γυναίκα.

Απ’του σπιτιού τα έπιπλα μ’ αρέσει το ντιβάνι να βλέπω εγώ το πάτωμα κι εκείνη το ταβάνι .

Ηθελα μόνο μια στιγμή τσι θάλλασας να μοιάσω, για να μπορέσω ολόκληρη την Κρήτη ν’αγκαλιάσω .

Τέσσερα επί τέσσερα, με σίδερα στα φώτα, κι όπου θωρώ ζωοκλοπή, εκεί πηγαίνω πρώτα.

Το μαύρο το πουκάμισο, που είναι και Armani, σαρανταδυό χιλιάρικα, το βλογημένο κάνει.

Για τον πατέρα σου φορώ, το Brauning στη μέση, και θα σε παρω θέλει εγώ, τ’αρέσει δεν τ’αρέσει.

Το παρελθόν και το παρόν με κάνει και πιστεύω πως και στο μέλλον βάσανα μεγάλα θα παλεύω .

Σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τονέ στένει η μάντρα ο άντρας κάνει την γενειά και όχι η γενιά τον άντρα .

Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη.

Όποιος πααίνει στο μύλο, θ’ ακούσει και τα βαρδάρια.

Ένας κούκ(κ)ος / ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.

Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης .

Και η αρκούδα μαθαίνει να χορεύει.

Στη γειτονιά σου χορεύει αρκούδα; περίμενε και στην πόρτα σου .

Το καλόν το απίδιν άρκον τρώει το.

Οι δυο του έναν πείθουν τον και οι τρεις καταπονούν τον.