Παράδοση

Οταν μιλάμε σήμερα περί “κυκεώνος ” , εννοούμε μια χαώδη κατάσταση , μια μεγάλη ανακατωσούρα κλπ. Με τη λέξη “κυκεών ” οι αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν ένα φαγητό ή ρόφημα που το αποτελούσαν πολλά και διάφορα πράγματα . Οι συνταγές κατασκευής …

Τσι δεκαεφτά του Γεναριού, είναι κερά τ’ Αγιαντωνιού. Τοτεσάς, κερά Μαντόνα, είν’ η φούρια του Χειμώνα .

Εδά ’ν’ αργά κι είναι καλά και χαίρουντ’ οι αργάτες κι ο νοικοκύρης κι η κυρά γρίζουνται σα τζι κάτες.

Το Μάρτη ξύλα φύλασσε, μην κάψεις τα καζίκια και τω βουγιώ σου άχερα, μη φάνε τα κοφίνια.

Θαυμάζω ντη τη μέλισσα, νοικοκυρά ’ναι πρώτη. Μακάρι τέτοια προκοπή να ’χανε κι οι ανθρώποι.

Το Μαρταπρίλη πότιζε, ν’ Αυγοστοκαμαρώνεις.

Του Μαρταπρίλη τα νερά, πηλά και χώματα ’ναι .

Σαν κάμει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλη άλλο ένα , χαράς τονε το γεωργό πού ’χει πολλά σπαρμένα .

Στου αμαρτωλού τη χώρα το Μάη βρέχει .

Απρίλης – Μάης κοντά το θέρος.

Ο Αύγουστος επάτησε στην άκρα του Χειμώνα .

Τον Αύγουστο δε διάζουνται, μήτε περαματούνε γιατί συκομαζώνουνε και σταφυλοπατούνε .

Επάγγελμά ’χω γεωργός, σπέρνω μα δε θερίζω . Ό,τι απομένει του Βορρά, του Νότου το χαρίζω .

Καιρό σου κάνει και λυχνάς, για δες καιρός απού ’ναι , μα δα γυρίσει και Βορράς να ξελογαριαστούμε .

Είμαι ψαράς και ρίχνω το καλά το παραγάδι και δα σε πιάσω θες δε θες, μια νύχτα με σκοτάδι .

Είμαι ψαράς και έχω τα σύνεργα καινούρια , μα δε δολώνω σε σουπιές μόνο σε μελανούρια .