Παράδοση

Στα άνθη πάνω τριγυρνάς και βγάνεις το ψωμί σου κι όσο δουλεύγεις πιο πολύ μικραίνει κι η ζωή σου .

Τσι δεκαεφτά του Γεναριού, είναι κερά τ’ Αγιαντωνιού. Τοτεσάς, κερά Μαντόνα, είν’ η φούρια του Χειμώνα .

Εδά ’ν’ αργά κι είναι καλά και χαίρουντ’ οι αργάτες κι ο νοικοκύρης κι η κυρά γρίζουνται σα τζι κάτες.

Το Μάρτη ξύλα φύλασσε, μην κάψεις τα καζίκια και τω βουγιώ σου άχερα, μη φάνε τα κοφίνια.

Θαυμάζω ντη τη μέλισσα, νοικοκυρά ’ναι πρώτη. Μακάρι τέτοια προκοπή να ’χανε κι οι ανθρώποι.

Πες του φεγγάρι α ντονε δείς πως τον ‘γαπώ ακόμη … κιας μην εκαταδέχτηκε να πει ένα ”συγνώμη” .

Φεγγάρι μου ουρανόστρατο χαμήλωσε μια στάξη να φέγγει η αγάπη μου στο σπίτι τζη να φτάξει .

Αγγελος εζωγράφισε το καμαρόφρυδό σου, κι έσταξε η μπένα κι έκαμε ελιά στο μάγουλό σου.

Φεγγάρι και άστρα μου μηνάς πως θα μου κάνεις δώρα μα γω ‘χω πάψει στ΄ουρανούς να σεργιανίζω τώρα …..

Ούλος ο κόσμος απ’ τη μια κ’ η Κρήτη από την άλλη, ω, την μπαντέρμη ζυγαριά, στην Κρήτη γέρνει πάλι.

Δεν είναι πως δεν σ’ αγαπώ μηδέ πως δε σε θέλω μα με φοβίζει να μπλεχτώ με τσ’ ομορφιές αγγέλων ..

Όσες χιλιάδες μπαλωθιές έχουν στην Κρήτη παίξει ετσά χαρές αμέτρητες η μοίρα να σας μπέψει.

Καρδιά δεν έχεις να αγαπά γιαυτό μισή σου δίνω και ας ζήσω εγώ με τ΄αλλο τζη πέρνα και συ με κείνο..

Όπου κι αν πάω κουβαλώ χώμα του Ψηλορείτη, και το σκορπώ για να γενεί, ούλος ο κόσμος Κρήτη.

Ταξίδεψε η σκέψη μου να ‘ρθει να σ’ ανταμώσει δώσε φιλί απ’ τα χείλη σου να ‘ρθει να μου το δώσει .

Κάδρο την κάνω την καρδιά να βάλεις την δικιά σου, εγώ μπορώ χωρίς καρδιά, μ’ αυτή δε ζει μακριά σου.