Παράδοση

Από ‘παέ θα σηκωθώ να πάω στο Καστέλι, να πίνω μαρουβά κρασί να γίνομαι κοπέλι.

Στ’ ς αγάπης την βαθιά πληγή, βούτηξα το φεγγάρι και ζήλεψε η ανατολή, το χρώμα πού ‘χε πάρει.

Απάνω στο λιανοχοχλιό θα χτίσω τον οντά μου, να βάλω τη γυναίκα μου και τα πεθερικά μου.

Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.

Φίλε μου, στην ανάγκη μου κι εχθρέ μου, στη χαρά μου.

Να έχει αλεύρι το σακί κι ας λείπουνε τα κάλλη.

Άλλος χάσκει κι άλλος μεταλαβαίνει.

Σε κάθε βιαστική δουλειά, βάζει κι ο διάολος την ουρά του.

Δέκα να χτίζουν κι ένας να γκρεμίζει, πάλι δεν τον προφθάνουν.

Το παλιό καράβι κάνει τα νερά .

Πες μου εσύ το τι είσαι κι άσε τον πατέρα σου.

Βλάχο και λαγό, βάρα τους στο σταυρό.

Η νηστεία δε φέρνει θάνατο αλλά η λαιμαργία φέρνει ψόφο.

Τώρα που αρχίσαμε σα να το μεσιάσαμε.

Η γυναίκα, το ρολόι και το πιστόλι δεν δανείζονται.

Ζέστη, όταν λες πως έχεις, πρόσεχε να μην κρυώσεις.