Παράδοση

Η τέχνη και η πονηριά τη νικά την αντρειά.

Ο πλάτανος θέλει νερό κι η λεύκα θέλει αέρα.

Το δένδρο από το καρπό γνωρίζεται.

Και το μικρότερο δεντρό, έχει τον ασκιανό του.

Σε ξένο χωράφι, δρεπάνι μη βάζεις.

Αν δε βρέξεις κώλο, ψάρια δεν τρως.

Πάρε τη λέξη σ ‘αγαπώ κι’ ας μείνω με τον πόθο, φτάνει που ξέρω πως κρατάς, ότι για σένα νιώθω.

Στην αγκαλιά σου γνώρισα, ήντα θα πει αγάπη, μα είδα και στα μάτια μου, το πιο μεγάλο δάκρυ.

Αν δεις ποτέ στον ύπνο σου, λουλούδια σκορπισμένα, είναι αγάπης όνειρα, που είναι πια χαμένα.

Αν δεις ποτέ στον ύπνο σου, λουλούδια ανθισμένα, είναι η αγάπη μιας καρδιάς, που ζει μόνο για σένα.

Τα μάτια σου αλλάζουνε, της φύσης τον κανόνα, και φέρνουνε την άνοιξη, στη μέση του χειμώνα.

Μη μου μιλάτε αφήστε με, όχι για να ξεχάσω, μα να μπορέσω με το νου, ότι αγαπώ να φτάσω.

Το δύσκολο στον χωρισμό, δεν είναι να χωρίσεις, μα να μπορείς με τον καημό, του χωρισμού να ζήσεις.

Δεν θέλω παρά μια φορά, να’ ρχεσαι την ημέρα, να σε θωρώ να με θωρείς, να λέμε καλημέρα.

Τα μάτια είναι να κοιτούν, μα έχουν κι’ άλλη χρήση, μιλούν εκεί που δεν μπορεί, το στόμα να μιλήσει.

Χιόνι και γάργαρο νερό, που ‘ρχεται από τα όρη, στην κάψα του καλοκαιριού, ειν’ το φιλί σου κόρη.