Παράδοση

Ο χάρος θέλει σκότωμα και η κεφαλή του κόμμα (κόψιμο) , γιατί διαλέγει τσι καλούς και βάνει τσι στο χώμα.

Οντέ θα ιδώ μαύρο πουλί ποτέ δε το σκοτώνω , γιατί κι αυτό για να φορεί μαύρα θα νέχει πόνο.

Ολοι δοξεύουν μ’ άρματα , όλοι με τα δοξάρια και συ εκ το παραθύρι σου δοξεύεις με τα μάτια .

Κι ας τάξω ο κακορίζικος πας δε σ’ είδα ποτέ μου μα ένα κερί αφτούμενο εκράτουν κι ήσβησέ μου .

Ανθρωπος δίχως γράμματα και μόνο με τον τρόπο κάνει και κλαίνε και γελούν τα μάθια των ανθρώπων .

Γύρισε τώρα αγάπη μου ξανά στο σπιτικό μας όπως παλιά να ζήσουμε στο ονειρο το δικό μας .

Να ‘χα το σύννεφ’ άλογο και τα’ άστρι χαλινάρι το φεγγαράκι της αυγής να ‘ρχόμουν κάθε βράδυ .

Δεν είναι αηδόνι κρητικό , που παίρνει τη λαλιά του σε ψηλούς βράχους κι άγριους , οπού ‘χει τη φωλιά του .  

Οποιος με αίμα τση καρδιάς τη ζγουραφιά τελειώσει κάνει την όμορφη πολλά και δεν μπορεί να λυώσει .

Από της γης βγαίνει νερό κι όχ’ την ελιά το λάδι κι από τη μάνα την καλή βγαίνει το παλικάρι .

Φωνάζω , σκούζω δυνατά στον τάφο του γυρμένη μα δεν ακούνε τις φωνές στον τάφο οι πεθαμένοι .

Ο ξάστερος ο ουρανός ν” αστράψει δε φοβάται Κι ο άνθρωπος ο καθαρός φόβο δε συλλογάται.

Στάλα τη στάλα το νερό τρουπάτο το λιθάρι κι η κόρη με τα ν’αζια της σφάζει το παλικάρι .

Με φίλησες κι αρρώστησα , φίλα με για να γιάνω και πάλι ματαφίλα με μην πέσω κι αποθάνω .

Όσο πιο δύσκολοι καιροί ακόμη και να ‘ρθούνε Στο μονοπάτι τση τιμής διαβάτη θα με βρούνε.

Η μάνα σου στον ύπνο της σ’ ονειροφαντασιά της είδε να γεννηθεί δαυλός να κάψει την καρδιά της .