Παράδοση

Δηλ. δεν κλέβω τη νίκη. Με τα αξιόπρεπα αυτά και περήφανα λόγια αρνήθηκε ο Μεγάλος Αλέξανδρος να ακολουθήσει τη συμβουλή των στρατηγών του πριν από τη μάχη στα Γαυγάμηλα (331π.Χ.) να ριχτεί δηλ. στους πολυάριθμους εχθρούς αιφνιδιαστικά τη νύχτα (Πλούταρχος, …

Έτσι ονόμασε ο Αγαμέμνονας το μάντη Κάλχα, όταν αυτός, ρωτημένος από τον Αχιλλέα τι έφταιγε για την πανούκλα που θέριζε τους Έλληνες ύστερα από εννιά χρόνων πόλεμο στην Τροία, απάντησε πως φταίει ο Αγαμέμνονας, γιατί πρόσβαλε τον ιερέα του Απόλλωνα …

Η σπαρτιατική αγωγή συνήθιζε τους νέους να είναι λιγόλογοι, και αυτό ήταν το σπαρτιατικό ιδανικό, όπως φαίνεται και από τη γνωστή αγγελία που έστειλε στη Σπάρτη ο επιστολέας του Μινδάρου.

Δηλ. βάρος της γης. Έτσι ονομάζει στην Ιλιάδα (Σ 104) ο Αχιλλέας τον εαυτό του, αφού έχασε εμπρός στην Τροία τον αγαπημένο του φίλο Πάτροκλο. Λέει στη Θέτιδα: «Τι αξίζει πια η ζωή για μένα; Κάθομαι άνεργος κοντά στα καράβια, …

Δηλ. γερνώ μαθαίνοντας πάντα πολλά. Το είπε ο Σόλωνας. Δείχνει τη δίψα και την ακούραστη αγάπη για μάθηση, ως μέσα στα γερατειά του.

Μιλώντας ο Θουκυδίδης για την Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου λέει στο τέλος του προλόγου του (1.22) πως το έργο του αυτό έχει συνταχτεί για να είναι κειμήλιο αιώνιο μάλλον παρά ανάγνωσμα για ν’ ακούεται προσωρινά.– Λέγεται συχνά η φράση για …

Δηλ. κανένα να μην τον καλοτυχίζεις, πριν δεις το τέλος του. Το είπε κατά την παράδοση ο Σόλωνας στο βασιλιά της Λυδίας Κροίσο, όταν εκείνος τον ρώτησε, δείχνοντας του τους θησαυρούς του, αν ήξερε άλλον άνθρωπο πιο ευτυχισμένο από αυτόν …

Δηλ. φόβος από τον αντίπαλο. Σε μια από τις δημηγορίες του Θουκυδίδη (3.11) τονίζεται η γνώμη πως το «αντίπαλον δέος», ο φόβος από τον ισόπαλο ανταγωνιστή, έχει τη δύναμη να συγκρατήσει από την αυθαιρεσία και το πιο αυταρχικό κράτος, και …

Ο Δαμοκλής σύχναζε στην αυλή του Διονύσιου του πρεσβύτερου, τύραννου των Συρακουσών (400 π.Χ.), και θαύμαζε τη δύναμη και τον πλούτο του. Για να του δείξει ο Διονύσιος πόσο όλα αυτά είναι περαστικά και πόσο εύκολα αλλάζει η τύχη τον …

Οι δίδυμοι αδερφοί Κάστορας και Πολυδεύκης. Λέγεται για δίδυμους ή για φίλους στενούς και αχώριστους.

Ήταν σκύλος άγριος με τρία κεφάλια, που χρησίμευε για θυρωρός του Άδη. Λέγεται για φύλακα πολύ αυστηρό.

Ήταν ο γεροντότερος και ο πιο σοφός απ’ όλους τους Έλληνες που είχαν εκστρατεύσει στην Τροία, όπως λέει ο Όμηρος (Α 247 κ.ά.) . Λέγεται για σοφό γέρο, ή για τον πιο ηλικιωμένο και σεβαστό από μια ομάδα ανθρώπων.

Γεννήθηκε η έκφραση από τον ήρωα της Ιλιάδας Στέντορα, που όπως λέει ο Όμηρος (Ε. 785), είχε φωνή μπρούντζινη, και φώναζε τόσο όσο πενήντα άντρες μαζί.Λέγεται για έναν που έχει πολύ δυνατή φωνή.

Ήταν βασιλιάς της Λυδίας, και για να τιμωρηθεί για ένα του έγκλημα καταδικάστηκε να μένει στον Άδη μέσα σε νερά που χάνονταν μόλις δοκίμαζε να πιει, και κοντά σε δέντρα καρποφόρα που οι καρποί τους ξέφευγαν κάθε φορά που άπλωνε …

Η καρδιά βαστάει τα γόνατα .

Σαν έρθ` η νύφη `ς το χωριό μη βιαστείς να τηνε `δεις .