Παράδοση

Τη φράση αυτή την έλεγαν όσοι Αθηναίοι γλίτωσαν από την καταστροφή της εκστρατείας στη Σικελία , για όσους αιχμαλωτίσθηκαν εκεί και για να ανακουφιστούν από τα δεινά τους και να βελτιώσουν τη θέση τους , έκαναν το δάσκαλο στις πόλεις …

Αυτή τη φράση τη μεταχειριζόμαστε για εκείνους που εξοργίζονται , που έφτασαν στον ” άκρον άωτον ” της οργής τους , εκεί που δεν πάει άλλο , όπως δεν υπάρχει τίποτα πιο πέρα από τα είκοσι τέσσερα γράμματα του αλφαβήτου …

Ο άρρηκτος , ο στερεός . Φράση από το κάρφωμα του Προμηθέα στο βράχο , από τον Ήφαιστο .

Στα παλιά μεσαιωνικά χρόνια πίστευαν πως , όταν ένας άνθρωπος πέθαινε , η ψυχή του παρέμενε επί σαράντα ολόκληρες μέρες μέσα στο σπίτι του . Πίστευαν ότι ιδιαίτερη προτίμηση του πεθαμένου , αν ήταν φυσικά γυναίκα , ήταν ….η σκούπα …

Το “παρδαλό κατσίκι ” είναι δημιούργημα του σκιτσογράφου Φωκ . Δημητριάδη , που το παρουσίαζε κάθε μέρα σε Αθηναϊκή εφημερίδα σατιρίζοντας τα έργα και τις ημέρες κάποιου υπουργού .

Από τα πολύ παλιά χρόνια οι Έλληνες είχαμε το διχασμό ..Αυτή η κατάσταση βασίλευε και μεταξύ γειτονικών χωριών . Αφορμή να τσακωθούν δυο χωριά ήταν τα όρια , τα εδάφη βοσκής , η χάραξη καινούργιου δρόμου κλπ . Έτσι έμεινε …

Κατά την Βυζαντινή περίοδο , υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι , που δίδασκαν την κολακεία σε διάφορους, που ήθελαν να πετύχουν κάποια θέση στα ανάκτορα . Όλοι αυτοί ονομάζονταν ” αυλοκόλακες ” …… Όταν ο κύριός τους ήθελε να καβαλήσει το άλογό …

Όποιος βαριέται τα πόδια του , πεθυμάει το στόμα του .

Βρεί τη θύρα , ν’ ακούσει η παραθύρα .

Όσο βιάζεται η γριά , τόσο κόβετε η κλωνά .

Η κλωστή ακολουθάει τη βελόνα .

Ο απελπισμένος κι από γυμνό σπαθί πιάνεται .

Άπιαστα πουλιά , χίλια στον παρά .

Τ’ απίδια με παρακαλούν κι αχλάδες θέλ’ να φάγω ;

Όπως έχει το κλινάρι , να απλώνεις το ποδάρι .

Από μήλο ως αυγό , να κυρά , λουκάνικο .