Παράδοση

Μπογιατζής: οι μπογιατζήδες έβαφαν βαμβακερά και μάλλινα νήματα, πατητές και πατανιές, χηράμια και άλλα. Χρησιμοποιούσαν κυρίως φυτικά χρώματα αλά και του εμπορίου. Ειδικά για το κόκκινο χρησιμοποιούσαν ριζάρι και για σταθερότατη βαφή βελανιδόκουπες.

Ο ιστός της αράχνης στις γωνίες του σπιτιού, λένε είναι καλή τύχη.

Ούλο τον κόσμο ’γύρεψαπερβόλι και περβόλι να βρω μια λεμονόβιτσα με το δικό σου μπόι.

Άχι και είντα θα γενώ με τη γειτόνισσά μου! Λούγεται και χτενίζεται κι έκαψε ντην καρδιά μου.

Νεροφόρος: Ο νεροφόρος (υδρονομέας) αναλάμβανε καθήκοντα από τις αρχές Μαΐου και παρατείνει το έργο του έως τα τέλη Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, ανάλογα πάντοτε με τις τοπικές καιρικέςσυνθήκες. Κύριο έργο του ήταν ο καθαρισμός των οχετών που οδηγούν τα πηγαία νερά …

Είναι γρουσουζιά να αφήνεις τα μαχαιροπίρουνά σου, πάνω στο πιάτο σου σε θέση σταυρού.

Σαράντα να τα μοιραστούν τα έμμορφά σου κάλλη ούλες θα γίνουν όμορφες κι όμορφη θα ’σαι πάλι.

Αμοναχή σου έβγαλες πως ήθελα σε κλέψω, για ιδες χαημός το γιασεμί και πού ’θελα ζηλέψω!

Ντενεκετζής: Ο ντενεκετζής κατασκεύαζε χρηστικά αντικείμενα του νοικοκυριού και γενικότερα της αγροτικής ζωής όπως χωνιά, λύχνους, μαστραπάδες, κουβάδες, φανάρια, μπρίκια του καφέ, σουρωτήρια, κουτσουνάρες και άλλα.

Εάν είσαι ανύπαντρος και τελειώσει στο δικό σου το ποτήρι το κρασί, τότε θα καλοπαντρευτείς.

Να τα χαρώ τα μάθια σου τα μαύρα τα μεγάλα, απού σταλαματίζουνε το μέλι και το γάλα.

Όντε σ’ εγέννα η μάνα σου καλλιά ’τονε να κάμει ένα κατσούλι μαλλιαρό τσι μποντικούς να πιάνει!

Ρασοπατητής: Ο ρασοπατητής με τις φτέρνες των ποδιών του και με τη βοήθεια νερού και πλούσιας σαπουνάδας πατούσε μάλλινες πάτητες (κλινοσκεπάσματα) και ένα άλλο μάλλινο υφαντό, τη ράσα από όπου έκαναν τις κάπες για μικρούς και μεγάλους.

Είναι γρουσουζιά όταν μια έγκυος κάνει δουλείες την ημέρα του άπιστου Θωμά.

Να τη χαρώ τη μέση σου, είντα λιανή λιανή ’ναι και για το σφιχταγκάλιασμα είντα παντιδιερή ’ναι!

Α σε ρωτήξει η μάνα σου είντά ’κανες στο δώμα, πες τση πως το κοπάνιζες μη στάζει το χειμώνα.