Παράδοση

Στη Βυζαντινή εποχή, σχολαί ονομάζονταν τα στρατιωτικά εκείνα τμήματα, που χρησίμευαν σαν ανακτορική φρουρά. Οι άνδρες της φρουράς αυτής λεγόντουσαν σχολάριοι. Στην αρχή σχολάριοι γινόντουσαν οι γιοι των πλούσιων και των ευγενών. Ο τελευταίοι μια και δεν εξελέγοντας πια με …

Είναι μα φράση, που την ακούμε σαν κατάρα. Ο ιστορικός Σ. Λάμπρος λέει, ότι η κνίδα είναι φυτό. Για το ίδιο φυτό, μάλιστα, που ο Πλούταρχος το ονομάζει Παρθένιον και που είναι εδώδιμον και άμα ιαματικόν, φυόμενον επί θριγκοίς και …

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να ονομάζουν διάφορα πρόσωπα με το αρχικό μιας λέξης, η οποία δήλωνε την ιδιότητα τους. Έτσι, τον Πυθαγόρα τον αποκαλούσαν σκέτα Π, επειδή είχε καταγράψει πάντας τους αριθμούς κ.ά. Η συνήθεια αυτή εξακολούθησε κι στα μεταγενέστερα …

Τα παλιά τα χρόνια που τα όπλα ήταν εμπροσθογεμή, δηλαδή τα γέμιζαν από εμπρός, ενώ αργότερα από πίσω, χρησιμοποιούσαν μια γέμιση μπαρουτιού με διάφορα άλλα εκρηκτικά. Το μπαρούτι, όπως ήταν τριμμένο σκόνη, το έλεγαν και πούλβερη, που σημαίνει στα λατινικά …

Ο μύθος λέει πως κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παράγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου που συναντήθηκαν ένα βύσσινο, για να τον φιλέψει και έτσι να πετύχει το ρουσφετάκι του. Ο βουλευτής, όμως, σκληρό καρύδι δε φαινότανε να θέλει να τον …

Κατά τους Βυζαντινούς, ήταν ανδρικό στόλισμα και δείγμα τιμής το γένι και το μουστάκι. Τώρα, υπάρχουν και περίοδοι που αυτή η συνήθεια δεν ίσχυε. Έτσι σε ένα κείμενο του Γ’ αιώνα μ.Χ. διαβάζουμε “τας επί τω μυστάκι μολυνομένας τρίχας κατά …

Οι Φράγκοι, που είχαν υποδουλώσει άλλοτε την Ελλάδα, έκαναν τόσα ματρύρια στους κατοίκους, ώστε οι Έλληνες τους βάφτισαν Σκυλόφραγκους. Ότι είχαν και δεν είχαν τους το έπαιρναν, κυρίως όμως ενδιαφερόντουσαν για το αλεύρι, που ήταν απαραίτητο για να φτιάχνουν ψωμί. Η …

Κάτι που είναι ίδιο με το δύσμορφος, αλλά πολύ έξυπνος, πανούργος. Ο Μπερτόλδος είναι το κύριο πρόσωπο ενός λαϊκού βιβλίου του Ιταλού ποιητή Ιούλιου Καίσαρα ντέλλα Κρότσε, όπου περιγράφει το Μπερτόλδο σαν τύπο άξεστο, αλλά ευφυέστατο και πανούργο χωρικό, ο …

Όρος που σημαίνει τη βίαιη επικράτηση των λαϊκών τάξεων. Από το όνομα του Γάλλου σοσιαλιστή των άκρων Λουδοβίκο Μπλανκί (1805-1881), οργανωτή ενόπλων συλλαλητηρίων κατά της μοναρχίας και μέλος της επαναστατικής επιτροπής της Κομμούνας του Παρισιού.

Από το γαλλικό Boheme, που σημαίνει Τσιγγάνος, Βοημός. Στη Γαλλία η λέξη σχηματιζότανε με την άννοια του περιπλανώμενου Τσιγγάνου και ονόμαζαν μποέμ τους αμέριμνους, χωρίς φροντίδα για το αύριο, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, φοιτητές κ.α. (Βοημία, η δυτική περιοχή της Τσεχοσλοβακίας).

Λαϊκή και μάλλον ειρωνική έκφραση, στις περιπτώσεις που λαβαίνουμε ή στέλνουμε ένα έγγραφο, γράμμα ή διαταγή με επιτιμητικό περιεχόμενο (κατσάδα). Έχει την έννοια του γρήγορου ή του απροσδόκητου. Παράγεται από την τούρκικη λέξη “Μπουγιουρουλντίν” που σημαίνει διάταγμα του Μεγάλου Βεζίρη …

Μεταφορικά τα νεύρα, ο ξαφνικός θυμός του ανθρώπου, όπως ξαφνικά έρχεται ο δυνατός αέρας, μικρής διάρκειας, μαζί με βροχή, αστραπές και κεραυνούς. Το αρχαίο “εκνεφίας”, άνεμος ή βροχή.

Όπως οι αρχαίες Ελληνίδες, οι Βυζαντινές, αλλά και οι σημερινές γυναίκες, μεταχειρίζονται πολλά τεχνάσματα για να παρουσιάζονται ωραίες. Ένα από τα μέσα αυτά ήταν και το χρωμάτισμα του προσώπου τους. Ξέχωρα, όμως από τις μπογιές που έβαζαν οι γυναίκες στο …

Ο μεγάλος τερατολόγος. Προέρχεται από το επώνυμο του Κάρολου Ιερώνυμου βαρόνου φον Μυνχάουζεν (1720-1797), γερμανού αξιωματικού, ο οποίος όταν γύρισε από την εκστρατεία του στην Τουρκία (υπηρετούσε στο Ρωσικό στρατό) διηγότανε τις περιπέτειες του, που τόσο άρεσαν, που εκδόθηκαν βιβλία …

Η ομοφυλία των Αριανών λαών, που ξεκίνησαν από την Ινδία, είχε απλωθεί πέρα από τον Καύκασο και το Τυρρηνικό πέλαγος. Οι λαοί αυτού του κλάδου αποτελούν τον Πελασγικό κόσμο και ανάλογα με τις κινήσεις τους, πήραν διαφορετικές οναμασίες : γενικά …

Η λέξη περίδρομος είναι παραφθορά της λέξης περίδερμος, που σημαίνει φλεγμονή της άκρης των δαχτύλων, δηλαδή είδος τριγυρίστρας, μιας πάθησης που έχει δυνατούς πόνους. Είναι λοιπόν, μια κατάρα να πει κανείς αυτή τη φράση, μια κατάρα μικρών, ας πούμε συνεπειών.