Παράδοση

Κίνησε ο Οβριός για το παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο.

Πουτάνα με τα κλάματα και κλέφτης με τους όρκους.

Κώλος που κλάνει γιατρό δε φοβάται.

Μερεμέτα και σκαπέτα.

Μούντζω κατά του Κουρουνιού, σπάσανε οι μπογάνες.

Να ‘χα πουτάνας ριζικό και ακαμάτρας μοίρα.

Ντράπου η κόρη, βρέθει γκαστρωμένη.

Ο αγουροφάγος έφαγε, ο ρουμοφάγος δεν έφαγε.

Ο άμωρος λόγος κι ο κάλπικος παράς μένει στο νοικοκύρη.

Ο πρωτομυριστής και πρωτοκλαστής.

Η φράση χρησιμοποιείται για τους άπληστους και τους αχόρταγους. Αποδίδεται στον Αίσωπο ο οποίος αναφέρει, σε έναν από τους μύθους του, για τον άπληστο ιδιοκτήτη μιας κότας πού γεννούσε χρυσά αυγά. Όταν την σκότωσε για να πάρει όλο το χρυσό …

Τέσσερα φύλλα έχει η καρδιά και τα έκανες κομμάτια από τις κόφτες σου τις ματιές απ τα καφέ σου μάτια

Την εποχή της Τουρκοκρατίας, υπήρχε στην Αθήνα ένας τεράστιος Αλβανός, πού ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Αυτός γύριζε στα σπίτια των Ελλήνων και εισέπραττε τον κεφαλικό φόρο (χαράτσι). Κρατούσε μάλιστα στα χέρια του ένα ρόπαλο και απειλούσε ότι θα σπάσει το κεφάλι …

Εγέμωσ΄ η καρδούλα μου τσούδια και μελητάκους και μου την εκουφήσανε κι είναι γεμάτη λάκκους.

Άλλη μια άθλια ονομασία πού είχαν δώσει στην χώρα μας. Η Ψωροκώσταινα ήταν μια ζητιάνα πού ζούσε στο Ναύπλιο την εποχή πού κυβερνούσε ο Καποδίστριας. Κάποιος θέλοντας να πει για την φτώχεια του Ελληνικού δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη …

Παρακαλώ σε λυρατζή Δώσε το δοξάρι κι έπιασε πάλι στο χορό ένα καλό ζευγάρι.