Ο κόσμος είναι του Θεού και ο Θεός του κόσμουκαι συ μελαχροινάκι μου, είσαι Θεός δικός μου.
Συνέχεια »Αγάπη – πλάση
Αγάπα με να σ’ αγαπώ κι ο κόσμος να χαλάσει,θα φαίνεται η αγάπη μας στη, χαλασμένη πλάση.
Συνέχεια »Αγάπη – θάλασσα
Της θάλασσας τα κύματα, πατώ και βουλούνεσα θέλω εγώ να σ’ αγαπώ, κανένα δε φοβούμαι.
Συνέχεια »Καρδιά – αναστεναγμός
Αναστενάζω τρέμει η γης και διασκορπά το χώμαφουνάρα καίει την καρδιά και ίντα να πεί το στόμα.
Συνέχεια »Αγάπη και ταπεινοσύνη
Η αγάπη θέλει φρόνεση, θέλει ταπεινοσύνηθέλει λαγού περπατηξά και αητού γληγοροσύνη.
Συνέχεια »Γράμμα – νιότη
Γράφω σου γράμμα στο χαρτί, με την πολλή γλυκότηεσύ’ σαι απού τη σκλάβωσες την εδική μου νιότη.
Συνέχεια »Αγάπη – κουζουλάδα
Ετσά’ ναι δα καθώς το λές, απ’ αγαπά και χάσειτούρχεται να κουζουλαθεί και τα βουνά να πιάσει.
Συνέχεια »Αγάπη – τοίχος
Τοίχος παλιός δε χτίζεται, καινούργιος δε χαλάταικαινούργια αγάπη γίνεται, παλιά δε λησμονάται.
Συνέχεια »Αγάπη και χρόνος
Σαν είναι η αγάπη μπιστικιά, παλιώνει μα δε λυώνειτσι χίλιους χρόνους μια βολά (φορά), να σμίξει καινουργιώνει.
Συνέχεια »Αγάπη – καρδιά
Μάθια, καρδιά, ψυχή και φως, χαρά, ζωή και ελπίδαμε την καινούρια αγάπη μου, καινούριο κόσμο είδα.
Συνέχεια »Χελιδόνια – χιόνια
Έλα να σμίξομε τα δυό, ωσαν τα χελιδόνιαπου φέρνουνε την Άνοιξη και λυώνουνε τα χιόνια.
Συνέχεια »Αγάπη και χείλη
Αγάπα με τζαμπί τζαμπί, να σ’ αγαπώ σταφύλινα με φιλείς στο μάγουλο, να σε φιλώ στ’ αχείλι.
Συνέχεια »Μου έφυγε το καφάσι
Τούρκικα καφά – καφάς, θα πει κεφάλι – κρανίο. Όταν λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε ότι “του έφυγε το καφάσι”, δηλαδή του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του χτυπήματος. Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε …
Συνέχεια »Μου έψησε το ψάρι στα χείλη
Ο λαός του Βυζαντίου γιόρταζε με μεγάλη κατάνυξη και πίστη όλες τις μέρες στης Σαρακοστής. Το φαγητό του ήταν μαρουλόφυλλα βουτηγμένα στο ξίδι, μαυρομάτικα φασόλια, φρέσκα κουκιά και θαλασσινά. Στα μοναστήρια, όμως ήταν ακόμη πιο αυστηρά, αν και πολλοί καλόγεροι, …
Συνέχεια »Μου κορδώνεσαι σαν λόρδος
Την ξενική λέξη λόρδος τη συναντούμε αρκετά συχνά. Σημαίνει κύριος ή αφέντης. Αλλά για τους Άγγλους δεν υπήρχε καταλληλότερη, που να δείχνει ένα εξαιρετικό πλάσμα. Άλλοτε και οι βασιλιάδες, ακόμη ονομάζονταν λόρδοι. Ο τιμητικός τίτλος λόρδος ανήκει στους ευγενείς εκ …
Συνέχεια »Μουλόσπορος
Μια κοινή έκφραση, που δηλώνει εκείνον που γεννήθηκε από “μούλικο σπόρο”, δηλαδή τον νόθο, τον έκθετο. Ο μούλος και το μούλικο σε πολλά μέρη λέγεται και μουλιακό και μουλιάτικο. Η λέξη αποτελεί δεύτερο συνθετικό της προσωνυμίας εκείνων, που γεννήθηκαν από …
Συνέχεια »