Παράδοση

Στου Ψηλορείτη τη κορφή σαράντα πολυβόλα και όταν μου πεις πως με αγαπάς πυροβολούνε όλα .

Με το Βασίλη το Ξηρό και με τον Κουφοντήνα στη γιάφκα τρώγαμε εχθές κλεμμένη προβατίνα .

Άμε να πεις της μάνα σου να μη μου μπαίνει σφήνα γιατί έχω φίλο τον Ξηρό γαμπρό το Κουφοντήνα.

Τέσσερα φύλλα έχει η καρδιά και τα έκανες κομμάτια από τις κόφτες σου τις ματιές απ’ τα καφέ σου μάτια.

Ήθελα να μουνα κριός και εσύ μια προβατίνα στου Ψηλορείτη τη κορφή να τα περνάμε φίνα.

Στάλα τη στάλα το νερό γυρίζει κι αγαπά το το μάρμαρο τρυπά το ό,τι μισεί κανείς .

Για την παρέα του τηνέ την πολυπαινεμένη θα την ανοίξω την καρδιά αν είν’ και κλειδωμένη.

Δέκα καβροί χαλούσι μου δεσές και καταπότες και να τσι κάμω θέλ’ οφτούς μα δε γατέχω πότες .

Φοράδ’ ατζούμπαλη λαλιώ κι ό,τι ώρα ξεκινήσω παίζει την αναμουταλέ και με γιαγέρνει οπίσω.

Άμα χυθεί τσίπουρο, θα γίνει κάτι κακό. Άμα χυθεί γάλα, καλό θα γίνει.

Έλεγαν: “Φάε ψωμί το πρωί, να μην σε βρει νηστικιά το πουλί”.

Άμα είναι γελαστός ο νεκρός, έλεγαν ότι θα πάρει κι άλλον από το συγγενολόι.

Να μην σε προσπεράσει κάποιος όταν βγαίνεις με το κάρο.

Όταν πέθανε το παιδί, δεν πήγαιναν στην κηδεία οι γονείς.

Αν συνέπιπταν τα Χριστούγεννα με Σάββατο, τότε πίστευαν ότι εκείνη τη χρονιά θα πέθαιναν πολλοί.

Για κάτι εύθραυστο και ευπαθές έλεγαν: «Είναι την Πέμπτη γινωμένο κι άμα πέσει δεν σηκώνεται».