Παράδοση

Πιάστηκε σαν τον ποντικό στη φάκα.

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Ποιος στραβός δε θέλει το φως του.

Πολλές φορές πάει η κολοκύθα για νερό, μία πάει και δε γυρίζει.

Που πας ξιπόλητος στ’ αγκάθια;

Που πάς ξεβράκωτος στ’ αγγούρια;

Πως πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ένας κοντά στον άλλονε.

Πως πάνε κόρακα τα παιδιά σου; Όσο πάνε και μαυρίζουνε.

Ρωτώντας παν στη πόλη.

Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις αλλά μην το παρακάνεις.

Σαν το χιόνι στον κόρφο του.

Σαν τις κακές συννυφάδες.

Μικρή μου η φιλενάδα σου είναι πρωτύτερη σου ζηλεύει κι αγαπά τόνε η τον ντελικανή σου .

Αρισμαροβιτσόβεργα και διαμαντένια πέτρα πως να ‘θελα ανταμώσουμε το μάτι μου εξεπέτα .

Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι γιατί μυρίζουνε αυτά και όμορφοι είναι εκείνοι .

Πρόβαλλε στο παράθυρο να δω το πρόσωπο σου να δροσερέψω να γενώ σαν το βασιλικό σου .