Παράδοση

Στο ρίζωμα του χαρακιού κάνει ασκιανό να κάτσω να θέσω ν’ αποκοιμηθώ τσ’ αγάπης να ξεχάσω .

Μικρή μου η φιλενάδα σου είναι πρωτύτερη σου ζηλεύει κι αγαπά τόνε η τον ντελικανή σου .

Αρισμαροβιτσόβεργα και διαμαντένια πέτρα πως να ‘θελα ανταμώσουμε το μάτι μου εξεπέτα .

Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι γιατί μυρίζουνε αυτά και όμορφοι είναι εκείνοι .

Πρόβαλλε στο παράθυρο να δω το πρόσωπο σου να δροσερέψω να γενώ σαν το βασιλικό σου .

Να πας να βρεις ένα παπά μεγάλο ξομολόγο και πες του πως μ’ αρνήθηκες χωρίς κανένα λόγο .

Παπάς εγίνεις Κώστα; Το ‘φερ’ η κατάρα.

Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο.

Πάρ’ τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου.

Παρηγοριά στον άρρωστο. ώσπου να βγει η ψυχή του.

Πέντε μήνες έναν κόμπο, ένα μήνα πέντε κόμπους.

Περήφανος καλόγερος, άδεια τα σακούλια του.

Πέρσι κάηκε, φέτος μύρισε.

Όταν πέσει το δέντρο, ο καθένας κόφτει ξύλα.

Όταν ακούς την αρκούδα στου γείτονα την αυλή, καρτέρα τη και στη δική σου.

Όταν ανακατώσεις τα σκατά, βρωμάνε.