Παράδοση

Ανάθεμα σε, κυνηγέ, που σκότωσες τ’ αηδόνι και μαυροντύθηκε η αυγή και μπλιο δε ξημερώνει .

Δεν αφαιρούνε τη ζωή πάντοτε τα μαχαίρια . Xαρίζουν τη σαν βρίσκονται σε δυο επιτήδεια χέρια.

Ήρθες και πάλι σήμερο στη σκέψη μουσαφίρης κι έφυγες απ’τα μάθια μου δάκρυ, για να με φθείρεις.

Η μαχαιριά σου στην καρδιά σημάδι δε θα αφήσει. Αυτή μου χάρισε ζωή αντίς να μου στερήσει.

Μπορεί απόψε να πατώ στσ’ Αμερικής τη μέση μα αισθάνομαι πως ήλλαξε η ίδια η Κρήτη θέση.

Σμύρνα δεν έχω για χρυσό, ο οβολός δεν φτάνει μα την καρδιά μου αν-ε-τη θες κάνω για σε λιβάνι.

Πέμπω τη σκέψη στα μακριά, μαζί σου να τσουγκρίσει “Χριστός Ανέστη” να σου πει κι οπίσω να γυρίσει.

Στο Βελιγράδι, αν-ε-ρωτάς πώς τα περνώ, κερά μου , ο Δούναβης άπου γροικάς είναι τα δάκρυα μου.

Αέρα χώμα και νερό βαστώ του Ψηλορείτη προζύμι να ζυμώσετε να πλάσετε μια Κρήτη.

Να μην πουλείτε, Κρητικοί, χώματα δοξασμένα γιατί πουλείτε και οστά, που’ναι σ’αυτά θαμμένα.

Έβγαλε το φίδι από την τρύπα.

Έβγα έξω και πομπέψου κι έμπα μέσα και πορέψου.

Εγώ μιλάω, γαϊδούρια κλάνουνε.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.

Εκατό ξυλιές στον ξένο κώλο λίγες είναι.

Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρων οι ψύλλοι.