Ο Θρήνος της Αγιάς Σοφιάς

Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα
επουράνια,
σημαίνει κι η
Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό
καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος .
Ψάλλει ζερβά ο
βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
κι απ την πολλήν την ψαλμουδιά εσειόντανε οι
κολόνες .
Να μπούνε στο χερουβικό και να βγει ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε
εξ ουρανού κι απ αρχαγγέλου στόμα:
Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα
αγια,
παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε,
γιατί είναι θέλημα
Θεού η Πόλη να τουρκέψει .
Μόν στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να ρτουνε τρία
καράβια
το να να πάρει το σταυρό και τ άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το
καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη
μαγαρίσουν .
Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες .
Σώπασε κυρά
Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας
είναι .