Πεύκο – Δασική Πεύκη – Pinus Sylvestris (γενικά)

Δέντρο ψυχρόβιο κωνοφόρο μεγάλου ύψους 20-40 μέτρων. Έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται σε όλα τα εδάφη, και είναι ανθεκτικό σε παγετούς και σε καύσωνες. Το βρίσκουμε στη χώρα μας μόνο σε μεγάλο υψόμετρο στα βουνά της Βορείου Ελλάδας, και συγκεκριμένα στο Περιβόλι Γρεβενών , στα Πιέρια, Όλυμπο, (θέση Φούρνος), Βέρμιο, Βόρας Αριδαίας, Λαϊλιά (Σέρρες), Όρβηλο , Ροδόπη
Τα πεύκα είναι γυμνόσπερμα, αειθαλή, ρητινοφόρα κωνοφόρα δένδρα με 90 περίπου είδη ανά τον κόσμο, που ανήκουν στην οικογένεια Πευκίδες λατ. Pinaceae.
Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο.
Όλα τα βλαστικά μέρη του δέντρου διατρέχονται από αδενικά στοιχεία που έχουν την μορφή αγωγών παράγοντας ρητίνη και αιθέρια έλαια.
Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί και θηλυκοί κώνοι.Είναι οι «καρποί» του πεύκου γνωστοί με την ονομασία κουκουνάρια.
Στην Ελλάδα βρίσκουμε 8 είδη πεύκου που είναι αυτοφυή. Το κοινό πεύκο . Το μαυρόπευκο . Το δασόπευκο ή λιάχα . Το βουνόπευκο . Το Θασίτικο πεύκο . Το Μακεδονίτικο ή Βαλκανικό πεύκο . Η κουκουναριά ή ήμερο πεύκο
Βαμβακίαση . Τα τελευταία χρόνια τα πεύκα στις αστικές και περιαστικές περιοχές της Ελλάδας απειλούνται από τη βαμβακίαση, ασθένεια που προκαλείται από το κοκκοειδες έντομο Marchalina hellenica (Monophlebus hellenicus) ελλ.μαρσαλίνα, που ζει στο φλοιό τους παρασιτικά και παράγει μελιτώδεις εκκρίσεις. Οι εκκρίσεις αυτές συλλέγονται από τις μέλισσες προκειμένου να φτιάξουν πευκόμελο που αποτελεί και 60% της συνολικής παραγωγής μελιού στην Ελλάδα.