σφαγή

Ποιος είναι το ζώο τελικά το δελφίνι ή ο άνθρωπος που στο βωμό του κέρδους ή ακόμα και στον αγώνα της επιβίωσης μπορεί να φτάσει σε τέτοιες συμπεριφορές ;

Το Μνημείο του ολοκαυτώματος του Έριβαν υποχρεώνει κυνηγημένες μειονότητες να σκεφθούν τη δική τους ιστορία του πόνου και της καταστροφής.

Η βουλή της Άγκυρας έχει ψηφίσει ένα νέο μεταρρυθμιστικό ποινικό κώδικα, που ακόμα περισσότερο απομακρύνεται από τις αξιώσεις της ΕΕ. Στον νέο ποινικό κώδικα οι κριτικές απόψεις απέναντι στην Τουρκία τιμωρούνται με φυλάκιση....

Το πρόγραμμα των Νεότουρκων του καθεστώτος της Ittihat ve Terakki, «Επιτροπής για Ενότητα και πρόοδο» προέβλεπε να αφομοιώσει μη τουρκικούς λαούς και να εξοντώσει μη αφομοιώσιμοι λαοί, και υπήρξε από την εποχή της ίδρυσης της τουρκικής δημοκρατίας μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή.

Πάνω από το ήμισυ των 2 δύο εκατομμυρίων Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε θύμα στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Στις σφαγές του 1894-1896, με διαταγή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμήτ Β' σφάζονται πάνω από 300.000 Αρμένιοι. Δεύτερη φάση: εκτόπιση και σφαγή το 1915 ενός εκατομμυρίου πεντακοσίων χιλιάδων (1.500.000) Αρμενίων, κάθε ηλικίας και φύλου.

Από ιστορικής άποψης, πρέπει να αναφέρουμε, ότι στις 24  ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1915 η νεοτουρκική κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο εξόντωσης των Αρμενίων με συλλήψεις, εξορίες, δολοφονίες διανοουμένων και πολιτικών, όπου στην προγραμματισμένη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ έπεσαν 1.500.000 θύματα Αρμενίων.

Μόνο μέσα σε οχτώ χρόνια από το 1914-1922 και κάτω από την ευθύνη από δύο διαδεχόμενες κυβερνήσεις έχασαν την ζωή τους το λιγότερο 751.000 Έλληνες, από αυτούς 353.000 Έλληνες του Πόντου,