asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
Τελικά, η ύπαρξη και η εξέλιξη της ζωής είναι αποτέλεσμα “Ανώτερης Διάνοιας” ή μια απλή τυχαία φυσική διαδικασία όπως υποστηρίζουν οι δαρβινιστές; Η επιστημονική αυτή κόντρα που εξελίσσεται τελευταία έχει προβληματίσει, καθώς οδηγεί στο πανάρχαιο ζήτημα της Δημιουργίας και της ύπαρξης του Θεού. Ας δούμε λοιπόν μια συνέντευξη του βιοχημικού Michael Behe, ενός υποστηρικτή της Ευφυούς Εξέλιξης για να κατανοήσουμε τις θέσεις αυτής της νέας επιστημονικής υπόθεσης.
Στην συνέντευξη που έδωσε ο Michael Behe στον John Sutherland, υποστήριξε ότι ακόμα και Δαρβίνος διαπίστωσε την ύπαρξη ενός σχεδιασμού στη βιολογία των όντων, υπαινισσόμενος έτσι ότι οι δαρβινιστές (δηλ. οι συνεχιστές της θεωρίας του Δαρβίνου), φρόντισαν να… εξαφανίσουν τα ίχνη αυτής της δαρβινικής ιδέας περί ύπαρξης ενός νοητικού σχεδίου στη Φύση.
Την εμφάνιση αυτής της διάνοιας που δίνει λειτουργικότητα σε καθετί μπορεί να τη δει κανείς παντού, π.χ. σε ένα χέρι τα μέρη του οποίου αποτελούν μια εναρμονισμένη ενότητα – κάθε μέρος έχει το ρόλο του και όλα τα μέρη μαζί συνθέτουν τη λειτουργία του χεριού.
Αυτή η «λειτουργικότητα βάση σχεδίου» εμφανίζεται συχνά στο επίπεδο του μικρόκοσμου το οποίο μελετάει ο Michael Behe σαν βιοχημικός που είναι. Έτσι λοιπόν υποστηρίζει ότι η ζωή δεν είναι μια απλή συνάθροιση μορίων, καθώς τα μόρια, σαν θεμελιώδεις μονάδες της ζωής δεν λειτουργούν σαν απομονωμένα στοιχεία αλλά συνθέτουν πολύπλοκους μοριακούς σχηματισμούς με συγκεκριμένη λειτουργικότητα. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε μια Ευφυής Σχεδίαση τα μόρια θα αποτελούσαν έναν απλό «σωρό ύλης», ενώ αντίθετα αυτά συνθέτουν λειτουργικές μονάδες που εξυπηρετούν τους σκοπούς της ζωής – «μοριακούς μηχανισμούς» όπως τους ονομάζει.
Έτσι η ζωή εμφανίζεται σαν ένα σύνολο «μοριακών μηχανών» σχεδιασμένων να εκπληρώνουν συγκεκριμένες εργασίες.
Απλά ο… «μηχανικός» – δηλαδή ο νους που οδήγησε στη δημιουργία αυτών των μοριακών συνθέσεων – είναι άφαντος! Αυτή τη θεώρηση ο Behe τη συνοψίζει με τον όρο “irreducible complexity” (αμείωτη ή μη-απλοποιήσιμη πολυπλοκότητα).
Ενισχύοντας επιπλέον τη θέση του ο Behe επισημαίνει το γεγονός ότι, όχι μόνο κάθε κομμάτι της ζωής είναι πλασμένο με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί έναν σκοπό στην βιοχημική αλυσίδα της ζωής, αλλά κάθε τέτοια λειτουργική οντότητα αποτελείται από μέρη αυστηρά προορισμένα για την επιμέρους λειτουργία τους. Έτσι κάθε επέμβαση της τύχης στη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής αποκλείεται.
Για την κατανόηση αυτής της θέσης, ο Behe δίνει το παράδειγμα μιας ποντικοπαγίδας που αποτελείται αυστηρά από τα μέρη που απαιτούνται για τη λειτουργία της και μόνο από αυτά. Αν ένα μέρος λείψει η ποντικοπαγίδα δεν λειτουργεί ενώ ο κατασκευαστής της δεν προσθέτει κανένα περιττό μέρος στην ποντικοπαγίδα. Αυτός είναι ο τρόπος που οργανώνεται και λειτουργεί η ζωή σε μοριακό και οργανικό επίπεδο!
Βέβαια ο Behe – απομακρύνοντας τις θέσεις του από θρησκευτικές αντιλήψεις – διευκρινίζει ότι δεν μπορεί να πάρει θέση για το αν αυτή η διάνοια, ο κατασκευαστής της ζωής στη Γη, είναι ο Θεός των διαφόρων θρησκειών ή κάποια εξωγήινη διάνοια – «αγγελική ή σατανική» όπως λέει.
Τέλος όπως παραδέχεται, η επίσημη επιστημονική κοινότητα κινείται ακόμα στη γραμμή των δαρβινιστών με αποτέλεσμα η θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού να δέχεται την αμφισβήτηση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι και η δαρβινική θεωρία έχει αποκτήσει πλέον σοβαρούς αμφισβητίες στους επιστημονικούς κύκλους. Αμφισβητίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δηλώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο και ότι ο άνθρωπος και η διάνοιά του δεν είναι η κορυφή της «πυραμίδας της Φύσης».
