Ο Αποκρυφισμός στην καθημερινή μας ζωή

Το να βάλουμε τον Αποκρυφισμό στην καθημερινή μας ζωή σημαίνει ότι μπορούμε να ασκήσουμε και να εφαρμόσουμε τις μεθόδους, οι οποίες θα μας καταστήσουν ικανούς να μελετήσουμε με ασφάλεια την κρυφή πλευρά των νόμων της Φύσης. Γι’ αυτό θα χρειαστούμε στην αρχή την βοήθεια ενός διδασκάλου, ακριβώς όπως έχουμε την ανάγκη διδασκάλου εάν θέλουμε να εμβαθύνουμε στην επιστήμη του ηλεκτρισμού ή σε οποιαδήποτε άλλη επικίνδυνη δύναμη της Φύσης.

Ο σκοπός του διδασκάλου δεν είναι μόνο να μας καθοδηγήσει στην μέθοδο του πειραματισμού, αλλά και να μας επιβλέπει με προσοχή για να μπορέσει να μας προφυλάξει από κινδύνους, έως ότου καταστούμε ικανοί να προφυλάσσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Και επειδή στον αποκρυφισμό ασχολούμαστε με ορισμένους νόμους της Φύσης και με τις ενέργειες που απορρέουν από τις εκδηλώσεις τους, είναι απολύτως απαραίτητο να έχουμε κάποιον να μας διδάσκει και να μας καθοδηγεί, στον οποίο θα μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη.

Κανένας καθηγητής δεν θα δέχονταν να διδάξει την επιστήμη του ηλεκτρισμού ή της χημείας, εάν ο μαθητής του δεν ήταν πρόθυμος να τον υπακούσει αμέσως μόλις του δώσει μία εντολή και εάν ο μαθητής του πειραματίζεται χωρίς καθοδήγηση. Ο καθηγητής δεν θα αναλάμβανε την ευθύνη ενός μαθητή που παρακούει και ενώ του ζητούν να κάνει κάτι γρήγορα, θα ήθελε να συζητήσει το ζήτημα με τον καθηγητή του. Θα μπορούσαν να ανατιναχθούν στον αέρα και οι ίδιοι και το εργαστήριο, έως ότου κατορθώσει να πεισθεί ο μαθητής ότι ο διδάσκαλος του γνωρίζει περισσότερα από αυτόν και ότι είναι σε θέση να τον προφυλάξει προκειμένου να μην υποστεί φυσικές βλάβες.

Επειδή η χρησιμοποίηση μερικών από τους φυσικούς νόμους δεν περιλαμβάνεται στην γνώση της συμβατικής επιστήμης της εποχής μας, οι νόμοι αυτοί ονομάζονται ακόμη “απόκρυφοι”. Και ο μεγάλος κίνδυνος που εμπερικλείει η εκμάθηση και η χρησιμοποίησή τους είναι ότι ο άνθρωπος που κάνει πειράματα, αναπτύσσει έναν συγκεκριμένο μηχανισμό, τον οποίο ο κοινός, ανεπτυγμένος άνθρωπος της εποχής μας δεν κατανοεί ακόμη.

. Η εφαρμογή του αποκρυφισμού στην καθημερινή ζωή είναι πράγματι μία σημαντική και σοβαρή προετοιμασία για να δεχτεί κανείς την διδασκαλία αυτή. Είναι το να μάθει κανείς τα προκαταρκτικά μαθήματα της προφύλαξης, της συμμόρφωσης με συγκεκριμένες οδηγίες, της προσεκτικής παρατήρησης, της εξαιρετικής ακρίβειας στην παρατήρηση, της ακριβούς καταγραφής των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από την εφαρμογή στην πράξη. Έτσι θα συνηθίσει σταδιακά ο μαθητής να χειρίζεται επικίνδυνα ζητήματα, έως ότου αποκτήσει τις βάσεις που θα του επιτρέψουν να προφυλάσσεται, να διεισδύσει σε άγνωστα διαμερίσματα της Φύσης και να προσθέσει ίσως με αυτόν τον τρόπο κάτι στο σύνολο των χρήσιμων ανθρώπινων γνώσεων.

Όπως λέει η Μπέζαντ: “Δεν θα έπρεπε να ζητάτε να χωρίσετε το απόκρυφο από το σύνολο της Φύσης τριγύρω σας, διότι το απόκρυφο είναι το μη γνωστό μέρος της ίδιας αυτής της Φύσης. Οι νόμοι σάς είναι άγνωστοι και υπό την ευρύτερη έννοια της λέξης, όλοι οι άγνωστοι νόμοι ή δυνάμεις ανήκουν στην σφαίρα του απόκρυφου. Η πλέον, όμως, περιορισμένη χρήση της λέξης αυτής αφορά κυρίως πρωτογενείς μηχανισμούς μέσα στην ανθρώπινη φύση, με την μορφή που έχει κατά την παρούσα εποχή, καθώς και πειράματα που πρέπει να γίνουν στον δικό σας μηχανισμό, που τέθηκε σε κίνηση μέσα σας.

Υπάρχουν πολλές μορφές μηχανισμών μέσα σας που εκδηλώνονται σταδιακά με αργή ανάπτυξη, στους οποίους ενυπάρχουν ενεργές δυνάμεις, και αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά όσον αφορά το φυσικό σώμα. Γνωρίζετε πόσο αργά αρχίζει το βρέφος να αναπτύσσει τα αισθητήρια όργανα και τις δυνάμεις της συνείδησης που εργάζονται τροφοδοτούμενες από τα όργανα αυτά. Πόσο απερίσκεπτος είναι ο γονέας που επιτρέπει στο παιδί να υπερτιμήσει τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις του, ακόμη και τις φυσικές, και το κρατάει για να μπορέσει να περπατήσει πριν δυναμώσουν τα πόδια του τόσο ώστε να το κρατούν! Εάν επαυξήσετε την προφύλαξη της μητέρας, θα είστε προετοιμασμένοι για να είστε προσεκτικοί ως προς την ανάπτυξη των στοιχειωδών απόκρυφων δυνάμεων μέσα στον εαυτό σας”.

Η δυσκολία που συναντούν οι διδάσκαλοί μας με τους περισσοτέρους από εμάς είναι ότι θέλουμε να προχωρήσουμε πολύ γρήγορα, και τούτο είναι χαρακτηριστικό των πρώτων μας προσπαθειών, όταν αρχίζουμε την πορεία στην απόκρυφη εξάσκηση μας.

Το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε από τις αρχές της εξάσκησής μας στον αποκρυφισμό είναι η ακρίβεια, ακρίβεια παρατήρησης, ακρίβεια στην αποτύπωση της παρατήρησής μας. Μετά από αυτό, μία προσεκτική προφύλαξη από την υπερβολή και προς τις δύο πλευρές, την θετική και την αρνητική, μία απεριόριστη υπομονή και την δύναμη της αναμονής ορατών αποτελεσμάτων.

Στον αποκρυφισμό, αφού πρόκειται να ασχοληθούμε με κάτι το ζωντανό, που υπάρχει σε εμβρυακή κατάσταση μέσα μας, εάν δεν έχουμε την υπομονή να εργαστούμε χωρίς κανένα φανερό αποτέλεσμα, τότε θα ήταν προτιμότερο να μην επιχειρήσουμε ποτέ να γίνουμε αποκρυφιστές.

Εάν λοιπόν επιθυμούμε να γίνουμε αποκρυφιστές, υπάρχουν ορισμένοι κανόνες που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή και που είναι πολύ σαφείς και πολύ απλοί και αν έχουμε την υπομονή να τους εφαρμόσουμε, τότε θα καταφέρουμε να εξασκηθούμε και να γίνουμε αποκρυφιστές.

Νομίζω ότι πρέπει να προσθέσω μία προϋπόθεση: μία ορισμένη προδιάθεση. Για την ιδιαίτερη αυτή μορφή της επιστήμης, όπως άλλωστε και για κάθε άλλη, πρέπει να έχουμε γεννηθεί με κάποια σύμφυτη ιδιοσυγκρασία, με αποθέματα θάρρους, αλλά και προσοχής. Πρέπει να μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο πολύτιμο είναι πράγματι το αρχαίο εκείνο ρητό: “Εθέλειν, Γιγνώσκειν, Τολμάν και Σιωπάν”, διότι ακριβώς από αυτά τα στάδια πρέπει να περάσουμε.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθουμε, είναι να έχουμε στην καθημερινή μας ζωή ακρίβεια σε κάθε τι που κάνουμε. Η εξάσκηση του σώματος στην ακρίβεια είναι η πραγματική αρχή του αποκρυφισμού στην καθημερινή ζωή, καθώς πρέπει κατά πρώτον να μάθουμε να κυριαρχούμε στο φυσικό μας σώμα, να το μετατρέψουμε σε έναν πειθήνιο υπηρέτη μας. Δεν εννοώ ότι πρέπει να ακολουθήσουμε μία ασκητική μέθοδο εξάσκησης, από την οποία το φυσικό μας σώμα ενδέχεται να υποστεί βλάβες. Ο Σρι Κρίσνα στην Bhagavad Gita καταδικάζει τις μεθόδους βασανισμού του σώματος, λέγοντας ότι αυτός που βασανίζει το σώμα του, βασανίζει Εκείνον που ζει στο σώμα αυτό.

Πρέπει όμως να τεθεί το σώμα μας υπό την κυριαρχία της θέλησής μας με τις κατάλληλες μεθόδους, και κατ’αυτόν τον τρόπο να αναπτύξουμε σημαντικά την δύναμη της θέλησής μας. Πρέπει να κάνουμε το σώμα να εκτελεί εκείνο που αποφασίζουμε ότι πρέπει να εκτελέσει, την ώρα που αποφασίσαμε, με την ακρίβεια που θα αποφασίσουμε. Και πρέπει να εφαρμόζεται αυτό έως ότου αποκτήσουμε μία ορισμένη συνήθεια, ώστε το μέρος του σώματος που θα γυμνάσουμε, να εκτελεί αυτομάτως και χωρίς να σκεπτόμαστε την ενέργεια που του αναθέσαμε. Πρέπει, λοιπόν, να αποκτήσουμε κυριαρχία επί του φυσικού μας σώματος.

Και όπως μας συμβουλεύει και η Μπέζαντ: “Δεν πρέπει να το αφήνουμε να τραβά τον δικό του δρόμο. Εάν βλέπετε ότι το φυσικό σας σώμα αγαπά πολύ ορισμένα πράγματα, π.χ. διεγερτικά φαγητά και ποτά, φροντίστε να μην υποχωρείτε πάντοτε στις επιθυμίες του σώματος αυτού για όσα αγαπά ιδιαιτέρως. Αρχίστε να εξασκείτε το σώμα σας και μην ακολουθείτε πάντοτε τους δικούς του δρόμους και τις προτιμήσεις του. Μην του επιτρέπετε να αποκτά τα πράγματα που απειλούν να φέρουν κάποιο είδος αναστάτωσης. Επιμείνατε σε αυτό και θα φθάσετε σταδιακά στο σημείο, όπου το σώμα σας θα υπακούει αυτόματα στην θέλησή σας. Και τότε κάθε δυσκολία θα έχει εξαφανισθεί”.

Αυτό πρέπει να κάνουμε ως προς το φυσικό μας σώμα. Ως προς το αστρικό μας σώμα, το οποίο είναι ο θυμικός μας φορέας, πρέπει να εξασκήσουμε τα συναισθήματα μας να ανταποκρίνονται με τον τρόπο που επιθυμούμε στα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα.

“Και όπως λέει η Μπέζαντ: “Όταν με ρωτούν: Πώς το κατορθώνετε να κάνετε τόσα πολλά; Απαντώ: Ο Εαυτός μου τα κάνει, όχι εγώ”.”

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για να σας δείξω τι εννοώ. Υποθέστε ότι ένα πρόσωπο έρχεται να σας δει και ότι βρίσκεται σε μία κατάσταση μεγάλου σχεδόν υστερικού εκνευρισμού. Εάν δεν είστε εξασκημένοι, θα γεννηθεί στον εαυτό σας μια ορισμένη τάση να αποκριθείτε και να επαναλάβετε τις δονήσεις εκείνες που σας βάλλουν, προερχόμενες από το διεγερμένο αυτό αστρικό σώμα. Και αν αρχίσετε να αντιδράτε στις δονήσεις εκείνες, τότε τα συναισθήματά σας θα αρχίσουν να διεγείρονται από αυτές, διότι τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις σας μπορούν να προκληθούν εκ των έξω, όπως και εκ των ένδον. Πρέπει να αποκτήσετε την αυτοκυριαρχία που θα σας κρατάει ήρεμο, ανεξάρτητα από το ποιες δονήσεις σάς έρχονται από έξω. Εάν λαμβάνετε από έξω δονήσεις δυσαρμονίας, το αστρικό σας σώμα πρέπει να τις ανταποδίδει με δονήσεις ηρεμίας και γαλήνης.

Και όπως μας λέει η Μπέζαντ: “Πρέπει να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι τα ζεύγη των αντιθέτων, αναφέρω όμως ένα, το οποίο βρήκα πολύ χρήσιμο σε μια περίοδο κατά την οποία δεχόμουν σφοδρές επιθέσεις και νόμιζα ότι μου επιτίθενται αδίκως. Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα, διότι μου έγινε οικείο ως μία καθημερινή εξάσκηση.
Αρχικά δεν ήταν τόσο εύκολο. Η φυσική τάση μου ήταν να εξεγερθώ, να οργιστώ και να δυσαρεστηθώ από την ύβρη. Σταδιακά, όμως, με την επιμονή μου να αντιδράσει το αστρικό μου σώμα στην ύβρη με την καλοσύνη, μου έγινε συνήθεια. Δεν είναι τότε πλέον ανάγκη να το σκέφτεται κανείς – το αστρικό σώμα επιτελεί το έργο του μόνο του”.

Οι άνθρωποι διαλογίζονται επί των ελαττωμάτων τους και το αποκαλούν αυτό μετάνοια, πολύ συχνά δε αυτό ενδυναμώνει το ελάττωμα και κατόπιν απαιτείται περισσότερος χρόνος για να το εξαλείψει κανείς. Ποτέ μην λησμονείτε ότι η σκέψη είναι η μεγαλύτερή σας δημιουργική και ελεγκτική δύναμη και ότι αναπτύσσεται με την εξάσκηση. Υπάρχει μία παρομοίωση σε μία από τις Upanishads, που είναι πολύ διδακτική. Ο άνθρωπος, λέει, συνίσταται από ένα σώμα, που είναι το άρμα. Το άρμα το σέρνουν άλογα, που είναι τα πάθη και τα συναισθήματα. Τα άλογα αυτά πρέπει να κυβερνώνται με τα ηνία, δηλαδή με τις ενέργειες του νου. Και η ενέργεια αυτή βρίσκεται πράγματι στα χέρια του ηνιόχου, αυτός δε είναι ο Εαυτός. Είναι μία από τις παρομοιώσεις που οι Ινδοί αγαπούν πάρα πολύ. Μία ανάλογη εικόνα αποτελεί ο δικός μας Ηνίοχος στους Δελφούς.

Εάν το εφαρμόζετε αυτό λίγο-λίγο, καθημερινά, θα δείτε σε λίγο καιρό ότι θα γίνετε ικανοί να αφυπνίσετε το ανώτερο Εγώ για να γίνει αυτό ο κυβερνήτης του σώματος και ότι, πολύ αργότερα βέβαια, θα γίνετε ικανοί να κυβερνάτε το σώμα με τον Εαυτό, τον εσωτερικό αθάνατο κυβερνήτη. Όταν θα έχετε αποκτήσει την δύναμη αυτή, τότε θα γίνετε κατάλληλοι για να συνεργαστείτε με τις αγαθές δυνάμεις που εργάζονται στον κόσμο μας.

Όταν κυριαρχήσουμε στο αστρικό μας σώμα, προσπαθούμε επιμελώς και σταθερά να κυριαρχήσουμε και στο νοητικό μας σώμα. Δεν πρέπει να εργαζόμαστε υπερβολικά στην αρχή, αλλιώς θα εξαντληθούμε και θα εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια. Πρέπει να εργαζόμαστε υπομονετικά, σταθερά, με προφύλαξη και περίσκεψη και θα εκπλαγούμε βλέποντας πώς τα διάφορα αυτά σώματα υποτάσσονται στην θέλησή μας.

Εάν θέλουμε να μάθουμε τένις, πρέπει να εξασκηθούμε με το φυσικό μας σώμα, ώστε να μπορούμε να κάνουμε θαύματα με την ρακέτα μας. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το αστρικό μας σώμα, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το νοητικό μας σώμα, αλλά πρέπει να το θελήσουμε, να το επιθυμήσουμε διακαώς.

Όπως το φυσικό μας σώμα αποκτά έναν αυτοματισμό και ενεργεί μόνο του, το ίδιο είναι δυνατό να γίνει και με το νοητικό μας σώμα. Θα δούμε με τον καιρό ότι μπορούμε να εξασκήσουμε τον νου μας να κάνει πάρα πολλά πράγματα, και να κάνει αυτόματα πολλές σκέψεις για πράγματα που συμβαίνουν συχνά.

Και όπως λέει η Μπέζαντ: “Όταν με ρωτούν: Πώς το κατορθώνετε να κάνετε τόσα πολλά; Απαντώ: Ο Εαυτός μου τα κάνει, όχι εγώ”.

Πρώτα όμως πρέπει να φροντίσουμε να γυμνάσουμε τον νου μας, ώστε να μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκτελεί τέλεια εκείνο που του αναθέσαμε.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα δάκτυλα μας. Προσέξτε ένα μικρό παιδί που γράφει. Γράφει με όλο του το σώμα, κουνάει το κεφάλι του, τα πόδια του, στραβώνει το πρόσωπο του, βγάζει την γλώσσα του. Και όμως, αργότερα γράφει σχεδόν χωρίς να έχει συναίσθηση ότι γράφει. Όλα αυτά είναι στοιχεία της επιστήμης του αποκρυφισμού.

Για να αποκτήσει κανείς την κυριαρχία, πρέπει να θυσιάσει, μεταξύ άλλων, τις παλιές του συνήθειες και να κυριαρχήσει στο φυσικό και κατόπιν στο θυμικό (αστρικό) και νοητικό σώμα του. Αυτός είναι ο πρακτικός αποκρυφισμός στην καθημερινή ζωή. Είναι ένα κοπιαστικό έργο, είναι όμως ένα έργο που δεν βλάπτει, αλλά μάλλον ενισχύει τις ικανότητες του ανθρώπου.

Σε όλη αυτή την προσπάθεια πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο: να γίνει κανείς χρήσιμος στους ανθρώπους. Μια πολύ σπουδαία ιδιότητα, που πρέπει να αναπτύξει κανείς στην διαδικασία αυτή και που είναι δύσκολο να την αποκτήσει όταν είναι ανυπόμονος και βιαστικός, είναι η πνευματική αδιαφορία, το να είναι εντελώς αδιάφορος για τους καρπούς των πράξεων και της εργασίας του. Για πολύν καιρό στο έργο αυτό κρίνατε την πράξη από τα αποτελέσματα της. Σιγά-σιγά, με μεγάλη προσπάθεια και ενθουσιασμό, αρχίζουμε να μαθαίνουμε το μεγάλο μάθημα της αδιαφορίας, ή της μη προσκόλλησης, να μη μας ενδιαφέρει, δηλαδή, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και να δεχόμαστε την επιτυχία και την αποτυχία με την ίδια απόλυτη γαλήνη, γνωρίζοντας ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Αυτό όμως δεν πρέπει να φέρει καμία χαλάρωση της προσπάθειας μας. Αυτό είναι το δύσκολο μάθημα που πρέπει να μάθει κανείς.

Το δυσκολότερο και το σπουδαιότερο είναι όμως να σκορπά κανείς αγάπη χωρίς να ζητά ανταπόδοση, και όταν το μάθουμε αυτό, θα έχουμε φθάσει στην πλήρη ευτυχία, την ευτυχία που δεν μεταβάλλεται, την ειρήνη που δεν μπορεί να διαταραχθεί.

ΑΘΑΝΩΡ φίλος του ESOTERICA