Η πολιτική και κομματική δυσθυμία και τα Μ.Μ.Ε.

Προλεγόμενα

Στη χώρα μας η πολιτική δυσθυμία, απογοήτευση χαρακτηρίζεται από την αρνητική τοποθέτηση και αδιαφορία των πολιτών σε σχέση με τις πολιτικές δραστηριότητες και δομές του πολιτικού μας συστήματος και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται την πολιτική και την πολιτική διαπραγμάτευση.

Και ετούτη όμως η πολιτική δυσθυμία οδηγεί στην ελλιπή συμμετοχή, αλληλεγγύη, συν-απόφαση στην πολιτική διαδικασία. Ετούτη η δυσθυμία είναι ευδιάκριτη στις σχέσεις κάθε ατόμου απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς, αλλά και στα ΜΜΕ, που δεν εκπληρώνουν επαρκώς τους στόχους της ελεύθερης δημοσιογραφίας με τις ουσιωδέστερες πολιτικές λειτουργίες, δηλαδή πληροφόρηση και καθοδήγηση των πολιτών, συμμετοχή στο σχηματισμό άποψης, γνώμης, με Λόγο και Αντίλογο, θέση και αντίθεση, έλεγχο και κριτική.

Ενώ στη χώρα μας, ακόμα και στη κρίση, κάθε συντεχνία απεργεί για το ομαδικό της και μόνο συμφέρον, βλάπτοντας και τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, αλλά ακόμα και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απεργούν συχνά για περισσότερα χρήματα, όμως για την ελεύθερη έκφραση γνώμης, ποτέ!

Η Πολιτική – κομματική δυσθυμία, απογοήτευση των πολιτών

Η επιλογή υποψηφίων αιώνιων κομματαρχών και αρχηγίσκων σύμφωνα με την οικογενειοκρατία, τις αλληλοσυνδέσεις, και τον νεποτισμό εξελίχθηκε παράλληλα με τη δυσθυμία απέναντι στην πολιτική και με μια νέα αυξανόμενη δυσθυμία, απογοήτευση απέναντι στα κόμματα. Από μικρά παιδιά, στην οικογένεια, στο σχολείο και την κοινωνία είμαστε αρνητικά καθοδηγημένοι και επηρεασμένοι γύρω από την πολιτική και τους πολιτικούς και όταν λέμε, ότι οι πολιτική είναι «βρωμερή», από την άλλη μεριά αφήνουμε κατά την υποψία μας, τους «βρωμερούς» να μας διοικούν.

Χρόνια τώρα η άρνησή μας στην πολιτική ήτανε ευδιάκριτη στην αναζήτηση υποψηφίου στις τοπικές μας Αυτοδιοικήσεις, και προτιμούσαμε ανθρώπους να έχουν και ένα δεύτερο επάγγελμα και να είναι χορτάτοι, χωρίς να έχουν ποτέ καιρό να ασχοληθούν με τα κοινά, ή τουλάχιστον να είναι οι τοπικοί άρχοντες συνταξιούχοι.

Στην διάρκεια του χρόνου δεν αναπτύξαμε, δεν δραστηριοποιήσαμε, δεν προωθήσαμε νέες υγιές πολιτικές, κοινωνικές, επιστημονικές και παραγωγικές δυνάμεις, που θα μπορούσαν να ΟΡΑΜΑΤΙΣΘΟΥΝ, να ερεθίσουν, να ωθήσουν την χώρα μας στην ισοτιμία, ισονομία, στην ευημερία, ανάπτυξη και πολιτιστική αναβίβαση.

Και ενώ, όλες οι δραστήριες, υγιείς, μορφωμένες προσωπικότητες μετά τις σπουδές αφήνουμε να μεταναστεύουν, μας αφήνουν το τόπο μας σε βραδυφλεγείς, «ελαττωματικούς» κομματάρχες, που οφείλουν στην «μετανάστευση» όλη τους την κοινωνική και πολιτική αναβίβαση και ευημερία και δεν επιθυμούν και λόγω ελλιπής δημοκρατικής και κοινωνικής διαπαιδαγώγησης και ευαισθησίας την παράδοση των ινίων σε νέους οραματιστές, αλλά και οι ολίγοι οραματιστές αναζητούν και ακολουθούν τον αρχηγό, ο οποίος στηρίζεται στο διαίρει και βασίλευε με τις προσφερόμενες θέσεις, όπως στην εποχή της βασιλείας.

Επίσης προωθούμε στο δημόσιο, δραστήριες, υγιείς και επιστημονικές προσωπικότητες και εκεί τους αφήνουμε να καταντήσουν βραδυφλεγείς προσωπικότητες στο «ληθαργικό μας» σύστημα δομών και διοίκησης.

Δεν υπάρχει όμως και η απαιτούμενη εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα, μια και είναι περιπλεγμένα με τις κομματικές διασυνδέσεις, τον νεποτισμό, με τα σκάνδαλα, με τη διαφθορά, παραλείψεις, ελλείψεις, εγωκεντρισμός, όπου μια μειονότητα, με τις κομματικές λίστες 1-2% των μελών επιλέγουν τους υποψηφίους που εξαρτάται η τύχη και η ευημερία της Πατρίδας μας.

Οι προοπτικές για μελλοντικές δραστηριότητες

Μπορεί να θεωρηθεί, ως πρόκληση, όταν στις τοπικές και νομαρχιακές μας Αυτοδιοικήσεις δεν εισαγάγαμε ακόμα Οραματισμούς, πρωτοτυπίες, νέες ιδέες, νέους, δραστήριους ανθρώπους για να δώσουν τη Νέα Ελπίδα και τη νέα προοπτική. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε την αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη σε όλους τους τομείς.

Βέβαια η πολιτική δυσθυμία, απογοήτευση βρίσκεται απέναντι στους ίδιους τους πολιτικούς, γιατί όσοι μέχρι σήμερα τολμούσαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους και να ζητήσουν «ελευθερία», διαφάνεια, ισοτιμία, συμμετοχή, συν- απόφαση, «εξουδετερώνονταν» με διάφορους τρόπους, και σιωπούσαν προκλητικά οι εσωκομματικοί και λόγω του διαμοιρασμού θέσεων, με το σύστημα διαίρει και βασίλευε.

Και βέβαια αυτός ο ιός της οικογενειοκρατίας, του νεποτισμού, της ιδεοληπτικής προπαγάνδας, της πολιτικής μιζέριας, και της κοινωνικής σχιζοφρένειας, που έπληξε την χώρα μας και ανεπανόρθωτα τους ανθρώπους, την κοινωνία, την παιδεία, και την οικονομία, εξακολουθεί ακόμα να συνεχίζεται.

Η μακροχρόνια ιδιάζουσα πολιτική νοοτροπία διέβρωσε το πολιτικό, το κοινωνικό και το οικονομικό σύστημα, και η κυριαρχία του κομματισμού, του εγωκεντρισμού και του λαϊκισμού, κατέστρεψε κάθε λογική, διαλογική συζήτηση, ώριμη σκέψη και ορθολογιστική παραγωγή, δομή και εποικοδομητική λειτουργία του κράτους, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε προ της αβύσσου της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας και ως επακόλουθα εμφανίστηκε τώρα ισχυρότερη από πριν, η πολιτική και κομματική δυσθυμία, απογοήτευση.

Αν και η χώρα μας, με τον πανέξυπνο λαό της, διαθέτει υγιείς, έξυπνες, πολιτικές, κοινωνικές, επιστημονικές και παραγωγικές δυνάμεις, που μπορούν να τεθούν στη διάθεση του λαού και να οραματιστούν και να ωθήσουν τη χώρα μας σε μια νέα τροχιά ευημερίας, ανάπτυξης και πολιτιστικής αναβίβασης, δεν τα καταφέραμε, και λόγω της αρνητικής τοποθέτησης των πολιτών απέναντι στα κόμματα, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, στην πατρίδα μας, να ενωθούμε σε ένα μίνιμουμ υπερκομματικό πρόγραμμα κοινής, αλληλέγγυας δράσης και συμμετοχής όλων των δημοκρατικά σκεπτόμενων πολιτών, και να υπερπηδήσουμε τα αρνητικά φαινόμενα και να τα μετατρέψουμε σε παραγωγικές δραστηριότητες.

Ο Ρόλος των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και η συνέπειες των ευθυνών τους

Όσον αφορά τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στην Πατρίδα μας και η αναβίβαση του πολιτιστικού επιπέδου, ας μου επιτραπεί να τονίζω, ότι είναι υποβαθμισμένη η ποιοτική εκτίμηση και επίσης και απογοητευτική, διότι δεν εκπληρούνται οι προϋποθέσεις, παρουσίασης, καθοδήγησης, Λόγου και Αντίλογου, ελέγχου και κριτικής.

Στόχος των ΜΜΕ είναι να παρουσιάζουν τις ειδήσεις, να τις αναλύουν και να τις εξηγούν και να ερμηνεύουν καθοδηγητικά τα γεγονότα. Να λαβαίνουν θέση διαμέσου συγκατάθεσης και άρνησης. Να συμμετάσχουν, να συνεργάζονται για τη διαμόρφωση γνώμης, άποψης και να τα συγκρίνουν με άλλα συμβάντα.

Να κάνουν έλεγχο και κριτική στους ιθύνοντες, να αποκαλύπτουν ατασθαλίες και να κάνουν προτάσεις βελτίωσης, και να είναι σε θέση να τολμούν και να κάνουν προβλέψεις.

( Στην προκειμένη όμως περίπτωση, τα ελληνικά δικαστήρια, φαίνεται ότι αξιολογούν τη δυσφήμηση πολιτικών ως μεγαλύτερο παράπτωμα, απ΄ ότι η αποκάλυψη ατασθαλιών και η δυσφήμηση πολιτικών. Ενώ το Ευρωπαϊκό δικαστήριο εκτιμά υπεράνω όλων την ελεύθερη έκφραση λόγου πολύ υψηλότερα, απ΄ ότι η εκτίμηση της αξιοπρέπειας ενός πολιτικού)

Μην ξεχνάμε, ότι στη χώρα μας τα ΜΜΕ δεν είναι ελεύθερα και ουδέτερα, διότι εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, από την επιρροή της πολιτικής και των πολιτικών απέναντι στα ΜΜΕ, τον συγκεντρωτισμό των ΜΜΕ, από την προσαρμογή στους αναγνώστες, από την εξάρτηση από τους πελάτες διαφήμισης, ιδιώτες, πολιτικοί, κόμματα, χρηματοδότες, σύνταξη εφημερίδας, κλπ.

Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα μακροσκελή ανάλυση της Sueddeutsche Zeitung, SDZ, 24/25.07.2010, για την πατρίδα μας, την Ελλάδα, καταλήγει, ότι τα ΜΜΕ έχουν κατά τα επακόλουθα, στην τωρινή κρίση αποτύχει και έχουν συμπράξει ως Ελεγκτές και Συνεργοί.
Ένεκα τούτου η υπόληψη, και το κύρος των ΜΜΕ είναι βυθισμένα στο υπόγειο Κελάρι.

Σύμφωνα με το Ερωτηματολόγιο της οργάνωσης Organisation Transparency International:
Θεωρούν οι Έλληνες τα ΜΜΕ, σχεδόν το ίδιο να είναι διεφθαρμένα όπως τα πολιτικά κόμματα. Οι εφημερίδες, αν και δεν είναι ένα είδος τσίρκου φασαρίας/ επεισοδίων, όπως η τηλεόραση της χώρας, αλλά επίσης και αυτές έχουν ένα πρόβλημα φήμης, και πρόβλημα δημόσιας εικόνας.

Εξαρτάται από ποια πολιτική θέση θα λάβει κάποιος την απάντηση γύρω από μια ποιοτική εφημερίδα, συνήθως αναφέρουν την Καθημερινή, ΤΑ Νέα, Ελευθεροτυπία ή και αναφέρεται το Βήμα. Το Βήμα όμως έκανε την τελευταία φορά ως Κυριακάτικη Έκδοση μια απογοητευτική και ψυχρή περιγραφή επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα, την προηγούμενη ημέρα, που η επίσκεψη όμως δεν έλαβε ούτε χώρα. Και ερωτά η Εφημερίδα, SDZ, ποιος αγοράζει μια τέτοια εφημερίδα ακόμα;

Οι Κυριακάτικες εφημερίδες δεν πουλάνε πλέον τις ιστορίες τους, σε μια χώρα που φαίνεται ότι ο κόσμος δε διαβάζει, δεν προβληματίζεται και δεν λαμβάνει τις συνέπειες των πράξεών του, αλλά αγοράζει κάποιος τα δώρα που προσφέρουν μέσα σε αυτές.

Ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης, αν στοχεύει, ή όχι η αναβίβαση της ευαισθητοποίησης των νέων στην κριτική απέναντι στα ΜΜΕ και τους πολιτικούς, και μολαταύτα όμως οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ απεργούν συχνά για τα χρήματα, όμως για την ελεύθερη έκφραση γνώμης, ποτέ !!

Και η Sueddeutsche Zeitung, παρατηρεί από ανταποκρίσεις, ότι το ότι η Ελλάδα, έφθασε σε αυτό το σημείο, που ο πληθυσμός δικαίως είναι οργισμένος εναντίον των δημοσιογράφων, διότι την τελευταία δεκαετία δεν εκπλήρωσαν τον στόχο τους για έλεγχο του κράτους και της εξουσίας. Τα ΜΜΕ είναι στην Ελλάδα μέρος του «κατεστημένου». Συμμετείχαν στο παιχνίδι της διαφθοράς και ήτανε συμμέτοχοι στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού στη χώρα.

Επίλογος

Εφόσον κατά την πορεία της εξουσίας της τελευταίας δεκαετίας δεν αναπτύξαμε και δεν προωθήσαμε σε όλους τους τομείς νέους, υγιείς, δραστήριους, εξειδικευμένους, ηθικούς ανθρώπους, ώστε να αναλάβουν και να Οραματιστούν τις μελλοντικές κοινωνίες μας, υπάρχει περιορισμένη ελπίδα αλλαγής και ανασυγκρότησης δομών, νοοτροπίας, πολιτιστικής αναβάθμισης του επιπέδου μας.

Και ενώ στη Γερμανία υπάρχουν χιλιάδες Ελληνοπαίδων και αρκετές αξιόλογες δημοσιογραφικές σχολές δεν προωθήσαμε και δεν παροτρύναμε τους νέους μας με συνεργασία και υποστήριξη για την κοινή και αλληλέγγυα δημοσιογραφική αναβίβαση και του δικού μας τόπου.

Και εφόσον από τα παιδικά μας χρόνια στην οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία δεν αναπτύξαμε την προσωπική μας ευθύνη, για αυτονομία, αυτοδιάθεση, αυτοπεποίθηση, αλληλεγγύη και ανταλλαγή ενδιάμεσων Κοινωνιολογικών σχέσεων, είναι προβληματικό, αν μπορέσουμε να συνεχίσουμε εποικοδομητικά, γιατί κάθε «γηραιός» πολιτικός, μπλεγμένος σε αλληλοσυνδέσεις, αλληλοεξυπηρετήσεις και νεποτισμό, και κάθε υπεύθυνος πολιτικής, πρέπει να μπορεί σε κάθε περίπτωση και σε κάθε στιγμή να αντικατασταθεί από νέους δραστήριους εξειδικευμένους πολίτες και τους οποίους μέχρι τώρα, δυστυχώς, δεν προετοιμάσαμε.

Στο ερώτημα για φταίχτες, κυρίως ψάχνουμε εκτός συνόρων και συγχρόνως ξεσηκώνουμε το αίσθημα φιλοτιμίας του Έλληνα και βλάπτουμε και ανεπανόρθωτα τους φίλους της Ελλάδας, διότι πάντα ισχυριζόμαστε, ότι όλοι οι άλλοι φταίνε, εκτός από εμάς, ότι το ήξεραν οι ευρωπαϊκές χώρες για τα χρέη μας, για τη διαφθορά, και το ότι κυριαρχούμαστε από «νεποτισμό», «διαφθορά», δωροδοκία, το χρέος και τόσα άλλα και το γιατί δεν αντέδρασαν.

Το ερώτημα είναι τι έκαναν οι δικές μας επιχειρήσεις που μας εγκατέλειψαν και έφυγαν σε γειτονικές χώρες, τι έκαναν οι πολιτικοί μας με φιλοπατρία, και με τα φθηνά δάνεια που πήραμε και δεν επενδύσαμε παραγωγικά, και πως αντιδρούμε τώρα, σαν ψηφοφόροι, που βλέπουμε ότι πάσχει το πολιτικό μας σύστημα, πώς αντιδρούμε στις ειδήσεις, ότι μερίδα του λαού ζει πλουσιοπάροχα πλεγμένη στη διαφθορά, δωροδοκία και φοροδιαφυγή, και πώς αντιδρούμε τώρα για τον σκληρό έλεγχο της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου;

Είθε να μπορέσουμε να υπερπηδήσουμε όλα τα αρνητικά επιχειρήματα, ελαττώματα, γεγονότα, ελλείψεις και παραλείψεις, για την όμορφη πατρίδα μας και να τα μετατρέψουμε τις αρνητικές εμπειρίες σε νέους Οραματισμούς και με νέους υπεύθυνους ανθρώπους σε αλληλέγγυες, παραγωγικές εναλλακτικές λύσεις, και είθε συναινετικά και αλληλέγγυα να προωθήσουμε την τουριστική, γεωργική, επιχειρηματική και περιβαλλοντική ανάπτυξη με αποδοτικότητα, παραγωγικότητα και ανταγωνιστικούς όρους με αλλαγή νοοτροπίας, δομές με μόρφωση και επιμόρφωση για το καλό και την ευημερία της χώρας μας.