asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Morisson γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Φλόριντα το 1943 και είχε σκωτσέζικη και ιρλανδική καταγωγή αντίστοιχα από τους γονείς του.Οι Μόρισον έπειτα απέκτησαν μια κόρη, την Άνν Ρόμπιν (γεννήθηκε το 1947 στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού) και έναν γιο, τον Άντριου “Άντυ” Λι (γεννήθηκε το 1948 στο Λος Άλτος της Καλιφόρνια).Σύμφωνα με τον Μόρισον, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ζωή του συνέβη το 1949 κατά την διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Νέο Μεξικό. Περιγράφει το γεγονός όπως ακολουθεί:
“Είναι η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο… εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο… και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων ίσως μια ή δυο απ αυτές έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω.”
Αργότερα οι δύο γονείς του Μόρισον ισχυρίστηκαν πως το γεγονός αυτό δεν συνέβη ποτέ.Στα πολλά σχόλια του γι’ αυτό το επεισόδιο, ο Μόρισον είπε πως είχε αναστατωθεί τόσο από αυτό το συμβάν, που οι γονείς του τελικά του είπαν ότι απλώς είχε δει έναν εφιάλτη, με σκοπό να τον ηρεμήσουν. Ασχέτως του αν το γεγονός ήταν αληθινό, το είχε φανταστεί ή σκαρφιστεί, ο Μόρισον έκανε επανειλημμένες αναφορές σε αυτό σε διανθίσματα των τραγουδιών του, σε ποιήματα και συνεντεύξεις του.
ΟΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΣΟΝ
Η οικογένεια του Μόρισον έπρεπε να μετακομίζει συχνά, λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση του Μόρισον διακοπτόταν όταν ήταν μικρός, καθώς συνεχώς άλλαζε σχολείο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένας ευφυής και ικανός μαθητής, με ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη θεολογία, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία, μεταξύ άλλων.Οι βιογράφοι του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα σε κάποιους συγγραφείς και φιλοσόφους που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και ίσως και τη συμπεριφορά του Μόρισον. Στην εφηβεία του, ο Μόρισον ανακάλυψε τα γραπτά του Φρίντριχ Νίτσε (μετά το θάνατο του Μόρισον, ο Τζον Ντένσμορ υπέθεσε ότι ο νιχιλισμός του Νίτσε σκότωσε τον Τζιμ).
Οι “σκοτεινοί” ποιητές του 18ου και του 19ου αιώνα του κίνησαν το ενδιαφέρον, και ιδιαίτερα ο Βρετανός ποιητής Γουίλιαμ Μπλέικ, καθώς και οι Γάλλοι ποιητές Σαρλ Μποντλέρ και Arthur Rimbaud. Οι συγγραφείς της Beat Generation, όπως ο Jack Kerouac, επηρέασαν τόσο τις απόψεις και τον τρόπο έκφρασης του Μόρισον, που κατέληξε να θέλει να βιώσει όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Kerouac On The Road. Ομοίως, βρήκε ενδιαφέροντα τα γραπτά της γαλλίδας συγγραφέως Céline. Το βιβλίο της Voyage au Bout de la Nuit (Ταξίδι στο Τέλος της Νύχτας) και το βιβλίο του Μπλέικ Οι Μαντείες της Αθωότητας ήταν οι βασικές επιρροές για ένα από τα πρώτα τραγούδια του Μόρισον, “End of the Night.” Τελικά, ο Μόρισον γνώρισε και έγινε φίλος με τον Michael McClure, έναν γνωστό ποιητή μπίτνικ. Ο McClure λάτρεψε τους στίχους του Μόρισον, αλλά τον εντυπωσίασαν περισσότερο τα ποιήματά του, και έτσι τον συμβούλεψε να συνεχίσει να εξασκεί το ταλέντο του.
ΠΟΙΗΣΗ
Ο Μόρισον άρχισε να γράφει στην εφηβεία του. Στο κολλέγιο, άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για το θέατρο και την κινηματογραφία. Παρότι ο Μόρισον ήταν πολύ γνωστός τραγουδιστής και στιχουργός, συνάντησε δυσκολίες όταν έψαχνε εκδότη για την ποίησή του. Εξέδωσε μόνος του δυο λεπτούς τόμους το 1969, τους “Κυρίους” και “Τα νέα πλάσματα”. Και τα δυο έργα ήταν αφιερωμένα στην Παμέλα Σούζαν (Κούρσον). Αυτά ήταν τα μόνα γραπτά του που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του.
MOΡΙΣΟΝ-THE DOORS
Ο μύθος θέλει τους Doors να περπατήσανε μαζί με τους Beatles, τους Pink Floyd, τους Led Zeppelin και τους Rolling Stones. Τους θέλει θεούς, στο όνομα των οποίων οι παλιοροκάδες είναι έτοιμοι να στραβοκοιτάξουν και να μπινελικώσουν όποιον κάνει περίεργους μορφασμούς στο άκουσμα του ονόματός τους, ή όποιον χαμογελάει αχνά σε συζητήσεις για το μεγαλείο του Jim Morrison.Μήπως όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι και ήταν ο θάνατος του Jim Morrison ηταν που έκανε τους Doors μεγάλο συγκρότημα και όχι η πραγματική καλλιτεχνική τους προσφορά.Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περιγράψει κανείς ένα τόσο αμφιλεγόμενο συγκρότημα.Το σίγουρο είναι ότι ήταν πράγματι επαναστάτες, πρότυπα, περίεργοι και πονοκέφαλος για τους συντηρητικούς της εποχής .Από εκεί και πέρα αρκεί κανείς να μελετήσει τους Doors και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Ο ΗΧΟΣ ΤΩΝ DOORS
Η τόσο μεγάλη αποθηκευμένη ενέργεια λόγω των άσχημων αναμνήσεών του σαν παιδί ήταν αυτό που εντυπωσίασε τον Ray Manzarek, πληκτρά του ετοιμογέννητου συγκροτήματος. Ο Μanzarek επιστρέφοντας σαν φοιτητής κινηματογράφου και θεάτρου στο UCLA, αφού είχε παρατήσει τις νομικές σπουδές του στο ίδιο πανεπιστήμιο, γοητεύτηκε από τις ποιητικές ικανότητες του συμφοιτητή του, Morrison, αλλά και τον παράξενο χαρακτήρα του. Έτσι σχηματίζονται οι The doors, που σύντομα έγιναν τέσσερις. Ο John Densmore, στα drums και ο Robie Kreiger, κιθαρίστας, που μόλις είχαν αποστατήσει από ένα άλλο συγκρότημα με όνομα Psycedelic Ragers ταίριαξαν απόλυτα στο ύφος και στυλ που ήθελαν να προσδώσουν στο group. Ωστόσο δεν προστέθηκε ποτέ μπασίστας και ο ήχος τους κυριαρχούταν από την ηλεκτρική δουλειά του Manzarek και την βροντώδη φωνή του Morrison με την οποία τραγουδούσε και άλλοτε απάγγελνε κατά κάποιο τρόπο τους υψηλά ποιητικούς του στίχους. Εξαιτίας της διαρκούς αναζήτησης της γνώσης του Morrison, που ήταν άλλωστε και ένα από τα στοιχεία που συνέθεταν τον πολύπλοκο χαρακτήρα του, το συγκρότημα πήρε το όνομά του. Σύμφωνα με τον ίδιο (παραλάσσοντας κάπως ένα γνωμικό του William Blake):”There are things known, and there are things unknown, and in between are the doors.”
Καταφέρνοντας να συνδυάσουν blues, κλασσική, και pop μουσική σε δυσοίωνες αλλά και ευχάριστες ταυτόχρονα rock μελωδίες το group ήταν τελείως διαφορετικό από αυτά της εποχής του.Τα τραγούδια τους δεν ήταν ούτε folk ούτε jazz, ούτε καν acid rock, όπως πολλοί κριτικοί τα χαρακτήριζαν. Επίσης δεν είχαν καμία σχέση με την καθαρά pop μουσική της εποχής, ούτε και με τη Velvet Underground παρά την έλξη και των δύο προς σκοτεινά και μελαγχολικά κομμάτια. Άλλα κύματα όπως η folk-rock σκηνή, ή τα μεγάλα ονόματα όπως Elvis,Joplin και Hendrix απείχαν κι αυτά από τον διαφορετικό κόσμο που είχε δημιουργήσει το συγκρότημα.”A strange and haunting world, suggesting of a new and wild west” όπως ανέφερε κάποια στιγμή ο Μorrison.
TA MEΛΗ
JIM MORRISON (8 Δεκεμβρίου 1943, Florida – 3 Ιουλίου 1971, Paris):
– Φωνή.
RAY MANZAREK (12 Φεβρουαρίου 1935, Chicago):
– Πλήκτρα.
ROBBY KRIEGER (8 Ιανουαρίου 1946, Los Angeles):
– Κιθάρα.
JOHN DENSMORE (1 Δεκεμβρίου 1945, Los Angeles):
– Τύμπανα.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1967: The Doors
1967: Strange Days
1968: Waiting For The Sun
1969: Absolutely Live
1969: The Soft Parade
1970: Morrison Hotel
1971: LA Woman
1971: Other Voices
1972: Full Circle
1978: An American Prayer
1983: Alive She Cried
1997: Box Set
1999: Complete Studio Recordings & Essential Rarities
VIDEO ON LINE
——————————————————————————————————–
——————————————————————————————————–
