Έργα τέχνης οι μάσκες στη Βενετία

Κάθε φορά που αντικρίζω τα θαυμάσια οικοδομήματα του παρελθόντος, την πλατεία του Αγίου Μάρκου, το φτερωτό λιοντάρι, το παλάτι των Δόγηδων, τις γέφυρες των Στεναγμών και του Ριάλτο, τις γόνδολες στα κανάλια και την πανέμορφη ελληνική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου προσπαθώ να βρω την άκρη σε τούτο το “αμάγαλμα” Ανατολής και Δύσης.

Οι Αποκριές είναι μια από τις πολλές αφορμές για να μεταμφιεστεί η πόλη. Οι Βενετσιάνες και οι Βενετσιάνοι την εποχή της ακμής της πόλης τους συνήθιζαν να μασκαρεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου για να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές. Σε τέτοιο βαθμό τους είχε κυριεύσει η φρενίτιδα της μάσκας, που οι αρχές της πόλης αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν δια νόμου οποιαδήποτε μεταμφίεση ακόμη και την εποχή του Καρναβαλιού.

ο Χρ. Μυστιλιάδης στο καρναβάλι της Βενετίας

Η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο ώστε εκτός από τα ελαφρά παραπτώματα, κυρίως ηθικής τάξης, (χαρτοπαιξία, παράνομες ερωτικές σχέσεις) η μάσκα έκρυβε και αξιόποινες πράξεις, όπως κλοπές, βιασμούς, ακολασίες κάθε μορφής έως και φόνους.

Το Καρναβάλι άρχισε 7 Φεβρουαρίου και η αυλαία έπεσε 24 Φεβρουαρίου. Φέτος ήταν αφιερωμένο σε τέσσερις χώρες της Ανατολής (Ιαπωνία, Κίνα, Ταϊλάνδη, Ινδία) και κεντρικό του θέμα ήταν το «Ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού».

Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (συνεχής βροχή και χαμηλές θερμοκρασίες) οι στιγμές που έζησαν όσοι ταξίδεψαν στην πλωτή πολιτεία ήταν φαντασμαγορικές.
Οι μεταμφιέσεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην κοινωνική ζωή της Βενετίας. Οι μεταμφιεσμένοι δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Οι μάσκες που φορούν και οι αναρίθμητες στις βιτρίνες είναι “έργα τέχνης”. Βελούδο, μετάξι, λινό, χρυσαφένιες κλωστές και κοσμήματα, πλούσια λεπτοδουλεμένα υφάσματα, φαντασία που οργιάζει, χρωματικές εκρήξεις που έλκουν το βλέμμα να χαϊδέψει τα υφάσματα, να κορέσει την όρεξη για θαυμασμό. Αυτή είναι η συνεισφορά του Βενετσιάνικου καρναβαλιού στον κόσμο.