Μενού
Αρχική / Άρθρα / Ταξίδια / Η χώρα – ορχήστρα

Η χώρα – ορχήστρα

Αυτή τη φορά πήγα στη χώρα της μουσικής με τσάρτερ της εταιρίας Lauda. Πέταξα από τη Ρόδο κι έφθασα στη Βιέννη μέσα σε 2,5 ώρες χωρίς αναμονές και εκνευρισμούς. Πρώτη φορά ταξίδεψα μ αυτή την εταιρία και ομολογώ πως έχανα τόσον καιρό. Πολυτέλεια, εξυπηρέτηση, χαμόγελο και μηνύματα στα ελληνικά από τις αεροσυνοδούς. Άψογη η αναχώρηση, άψογη και η επιστροφή.


Η Lauda κι ο Λάουντα


Σε τι διαφέρει η Lauda από τις άλλες; Στην εξυπηρέτηση που προσφέρει στους επιβάτες κατά τη διάρκεια της πτήσης. Όπως έμαθα το ελαφρύ γεύμα που μας πρόσφερε παρασκευάζεται από μία από τις καλύτερες εταιρείες κέιτερινγκ της Αυστρίας. Τώρα αν νομίζετε ότι αυτή η αεροπορική εταιρία ανήκει στον διάσημο πιλότο αυτοκινήτων κάνετε το ίδιο λάθος που έκανα κι εγώ. Κάποτε όμως του ανήκε μέχρι που την έχασε ξαφνικά μέσα από τα χέρια του. Τότε είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους ότι θα εγκατέλειπε την πατρίδα του, την Αυστρία, και θα πήγαινε να βοσκήσει βόδια στην Ουρουγουάη. Κανένας δεν τον πίστεψε τότε και πολύ καλά έκανε. Πώς θα ήταν δυνατόν ένας άνθρωπος που πήγε για λίγο στον άλλο κόσμο και επέστρεψε από εκεί πιο δυνατός, να τα βροντήξει και να φύγει μπροστά στην πρώτη δυσκολία;


Γεννημένος πριν από 55 χρόνια στη Βιέννη και γόνος οικογένειας βιομηχάνων, ο Λάουντα προτίμησε τον περιπετειώδη δρόμο των αγώνων ταχύτητας και του κινδύνου από τη στρωμένη δουλειά που τον περίμενε. Σε ηλικία 21 ετών ξεκίνησε τους αγώνες αυτοκινήτου και το 1975 κέρδισε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο του. Το 1976 συνέβη το γνωστό ατύχημα στην πίστα του Νύρμπουργκρινγκ, που δεν τον εμπόδισε όμως να συνεχίσει την καριέρα του στις πίστες ταχύτητας. Τα τραύματά του ήταν τόσο σοβαρά ώστε οι γιατροί κάλεσαν έναν ιερέα για την τελευταία θεία μετάληψη. Σε έναν μήνα ο Λάουντα επέστρεψε στους αγώνες, με τα σημάδια από το ατύχημα στο πρόσωπό του, και κέρδισε άλλους δύο τίτλους έως το 1985 που αποχώρησε οριστικά από τους αγώνες αυτοκινήτου.


Ο Λάουντα εγκατέλειψε τότε οργισμένος την Αυστρία και για ένα διάστημα ανέλαβε την αγωνιστική ομάδα της Jaguar. Αλλά και εκεί δεν έμεινε πολύ. Σήμερα διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του για τους αγώνες αυτοκινήτου και σχολιάζει για τη γερμανική τηλεόραση τους αγώνες της Φόρμουλα 1. Παράλληλα έχει ιδρύσει μια εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων με την επωνυμία Lauda Motion, η οποία ενοικιάζει αυτοκίνητα Smart στη Βιέννη και στο Μόναχο αντί ενός ευρώ την ημέρα. Τα έσοδά της προέρχονται από τις διαφημίσεις που είναι αναρτημένες στα αυτοκίνητα. Βλέπετε, το όνομα Λάουντα πουλάει ακόμη πολύ, είτε πρόκειται για αεροσκάφη είτε για μικρά αυτοκίνητα πόλης. Φτάνει να υπάρχει ταχύτητα στη μέση.


H απώλεια της Lauda Air ήταν μία από τις πολλές ατυχίες στη ζωή του διασημότερου εν ζωή πολίτη της Αυστρίας. Ήταν όμως και η αρχή μιας σειράς ατυχιών – οικονομικών κυρίως – που δεν τον πτόησαν καθόλου. Όπως λέει ο ίδιος, γελώντας, έχει τρία ονόματα: Αντρέας Νίκολας Λάουντα. Το επώνυμό του το χρησιμοποίησε στην πρώτη του απόπειρα να καθιερωθεί στους αιθέρες με τη Lauda Air, την οποία έχασε μέσα από τα χέρια του. Τώρα είναι η σειρά της ΝΙΚΙ (χαϊδευτικό του Νίκολας), ενώ δεν αποκλείει να χρησιμοποιήσει στο μέλλον το Andreas για μια τρίτη εταιρεία.


H Niki air, διαθέτει πέντε αεροσκάφη και σκοπεύει να τα τριπλασιάσει ως το 2011, αν βέβαια όλα πάνε καλά. Αλλά και αν δεν πάνε, δεν έχει καμία σημασία. Ο Λάουντα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας το παιχνίδι της επιβίωσης.


Στο μεταξύ είχε ιδρύσει τη Lauda Air τo 1979. H εταιρεία ξεκίνησε με δύο μικρά αεροσκάφη τύπου Fokker, εκτελώντας πτήσεις τσάρτερ από την Αυστρία στη Γερμανία και με τον ίδιο πολλές φορές στο πιλοτήριο. Τα αεροπλάνα είναι, βλέπετε, το δεύτερο μεγάλο πάθος του μετά τα αυτοκίνητα. H εταιρεία αυτή ήταν η πρώτη που έσπασε το μονοπώλιο της Austrian στην αγορά της Αυστρίας και με τον καιρό εξελίχθηκε σε υπολογίσιμο αντίπαλο των μικρομεσαίων αεροπορικών εταιρειών της Κεντρικής Ευρώπης.  H πτώση όμως ενός Boeing 767 της εταιρείας στη ζούγκλα της Ταϊλάνδης ήταν η αρχή των δεινών για τον Λάουντα, ο οποίος αναγκάστηκε τότε να συνεργαστεί με τη Lufthansa, η οποία στη συνέχεια πούλησε το μερίδιό της Lauda στην Austrian που εισήλθε στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας. H Lauda Air λειτουργεί σήμερα υπό την ομπρέλα της Austrian και εκτελεί πτήσεις τσάρτερ σε τουριστικούς προορισμούς.


Με την ευκαιρία: H Austrian Airlines, η «Ευρωπαϊκή Αεροπορική Εταιρία της Χρονιάς 2008», όπως ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του Γερμανικού  οικονομικού περιοδικού “Capital”, συμπληρώνει πορεία 50 ετών και προσφέρει ένα εντυπωσιακό δώρο στους πελάτες της. Με κόστος εισιτηρίου μόλις 111 ευρώ συμπεριλαμβανομένων φόρων, η Αustrian Airlines μας προσκαλεί να επισκεφτούμε την υπέροχη Αυστριακή πρωτεύουσα τον φετινό χειμώνα, εκμεταλλευόμενοι την ειδική τιμή που ισχύει για ταξίδια που θα πραγματοποιηθούν προς τη Βιέννη την περίοδο 8 Ιανουαρίου έως 31 Μαρτίου 2009.


Στρογγυλοκάθησα στη Βιέννη γιατί εκεί σε λιγότερο από μισή ώρα βρίσκεσαι στο δάσος, στη Φύση. Είναι  μια από τις πιο πράσινες πόλεις στον κόσμο. Η πρωτεύουσα της Αυστρίας πάντα με γοήτευε και για άλλους πολλούς λόγους. Όπως για τα έντεκα Πανεπιστημιακού επιπέδου ιδρύματα της, για το εκτεταμένο σύστημα συγκοινωνιών (το δίκτυο του τραμ της Βιέννης είναι το τρίτο μεγαλύτερο του κόσμου), για τα 19 μεγάλα πάρκα (και αμέτρητα μικρότερα), για τα εννέα μεγάλα μουσεία, φυσικά για τη μεγάλη της μουσική παράδοση, για τις χιλιάδες καφετέριες ακόμα και για τον Ζωολογικό της Κήπο. 


Ως επαγγελματίας ταξιδιώτης δεν βαριέμαι να πηγαίνω ακόμα και δέκα φορές στο ίδιο μέρος. Αισθάνομαι σαν να συμπληρώνω κάθε φορά κομμάτια ενός παζλ.  Σ αυτό το ταξίδι είχα νέες εμπειρίες.


Το ταξίδι με τη Lauda Air





Salzburg 2009


Ξενάγηση στη Βιέννη





Vienna 2009


Όλα είναι Μουσική


Είχα την τύχη να μπω στις αίθουσες της Φιλαρμονικής της Βιέννης, από τις διασημότερες ορχήστρες του κόσμου, την ώρα που έκανε πρόβες. Είναι μια χρυσοποίκιλτη αίθουσα όπου γίνεται η Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία. Εδώ έρχεται στον «Χορό της Φιλαρμονικής» , στις αρχές Ιανουαρίου, η αφρόκρεμα του μουσικού κόσμου για να χορέψει βαλς.


Δύο «πρωτιές» είχε φέτος η παραδοσιακή Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης από το Μέγαρο των Φίλων της Μουσικής, που είχε δωρίσει ο μεγάλος Έλληνας μαικήνας των Τεχνών Νικόλαος Δούμπας. Φέτος ήταν η πρώτη φορά, στα 70 χρόνια από την καθιέρωση της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας που το μεγάλο αυτό αφιέρωμα στους πατέρα και γιο Στράους, με την ξακουστή Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης, διήθυνε ο διάσημος αργεντινο-ισραηλίτικης καταγωγής αρχιμουσικός Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ. Είναι επίσης η πρώτη φορά στην ιστορία της δημοφιλέστερης αυτής καλλιτεχνικής εκδήλωσης σε παγκόσμια κλίμακα που στο πρόγραμμά της υπήρχε και ένα έργο του θεωρούμενου ως πατέρα της συμφωνικής μουσικής, του Αυστριακού Γιόζεφ Χάιδν, με την ευκαιρία της 200ής επετείου του θανάτου του που τιμάται μέσα στο 2009 ως «Έτος Χάιδν».


Από την άλλη πάλι, το διάλειμμα, στη σχεδόν τρίωρη τηλεοπτική μετάδοση της Συναυλίας σε συνολικά 70 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, ήταν αφιερωμένο στην Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2009, την πόλη Λιντς της Άνω Αυστρίας.


Ως τις 28 Μαρτίου του 1842,­ ημερομηνία που δόθηκε η πρώτη συναυλία της Ορχήστρας, ­ η πόλη που έδωσε το όνομά της στους «Βιεννέζους κλασικούς» δεν διέθετε καν επαγγελματικό συμφωνικό σύνολο. Το νεοσύστατο σχήμα, αρχικά συνέδεσε το όνομά του με αυτό του Ότο Νικολάι, του ανθρώπου που αργότερα απέκτησε παγκόσμια φήμη με τη δημοφιλή όπερά του «Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ». Παρά τις 11 επιτυχημένες συναυλίες που έδωσε η Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τη διεύθυνσή του, η συνεργασία ανάμεσα σ’ αυτόν και στην Ορχήστρα έληξε άδοξα. Ο Νικολάι εγκατέλειψε οριστικά τη Βιέννη το 1847 και καινούργια θεμέλια στη συγκρότηση της Ορχήστρας μπήκαν στις 15 Ιανουαρίου του 1860, ημερομηνία που δόθηκε η πρώτη από τις τέσσερις προγραμματισμένες συναυλίες υπό τη διεύθυνση του Καρλ Εκερτ. Από τότε οι «φιλαρμονικές συναυλίες» συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή, με τη συνεργασία φιλοξενούμενων αρχιμουσικών. Ανάμεσά τους θρύλοι όπως οι Χανς Ρίχτερ, Γκούσταφ Μάλερ, Φέλιξ φον Βαϊνγκάρτνερ, Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ…


Ένα “ταμπού” που ίσχυε για τη Φιλαρμονική της Βιέννης επί περίπου 160 χρόνια, ο αποκλεισμός από αυτή των γυναικών μουσικών, έσπασε το 2001 και έτσι σήμερα πέντε από τα 149 μέλη της ορχήστρας είναι πλέον γυναίκες.  Στις ιδιαιτερότητες της Φιλαρμονικής της Βιέννης υπάγεται και το γεγονός πως εδώ και δεκαετίες δεν διαθέτει μόνιμο μαέστρο για μια σαιζόν αλλά προσκαλεί κάθε φορά και διαφορετικό, από τα μεγαλύτερα ονόματα στον κόσμο και έπειτα από δημοκρατική ψηφοφορία.


Τα έσοδα της ορχήστρας από δικαιώματα σε παλιές ηχογραφήσεις φθάνουν το χρόνο σχεδόν τα 20 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το συνολικό ύψος των εσόδων της από την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία, τουρνέ, εμφανίσεις στην Κρατική Όπερα Βιέννης, νέες εγγραφές δίσκων, δικαιώματα από τηλεοπτικές μεταδόσεις κ.α., πρέπει να ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια ευρώ.


Η Φιλαρμονική της Βιέννης αποτελεί σήμερα ένα είδος υπερδύναμης στο χώρο της κλασικής μουσικής, ενώ συχνά τίθεται το ερώτημα αν ισχύει και σήμερα ο χαρακτηρισμός του Ρίχαρντ Βάγκνερ ότι πρόκειται για την “πιο θαυμαστή ορχήστρα στον κόσμο”.


Στη Βιέννη η Τέχνη σε περικυκλώνει, όπως ένα κολιέ από πέρλες αγκαλιάζει τον λαιμό. Σε ομορφαίνει και σε φωτίζει. Στα καφέ βλέπεις έργα τέχνης, στους δρόμους συναντάς γλυπτά σύγχρονων καλλιτεχνών, από τα κτίρια ξεχειλίζουν νότες κλασικής μουσικής, τα μπαρ σχεδιάζονται από σημαντικούς αρχιτέκτονες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος που να επενδύει τόσα χρήματα στον πολιτισμό. Υπάρχουν πολυάριθμα μουσεία, θέατρα και λυρικές σκηνές, γίνονται αναρίθμητες παραστάσεις και συναυλίες και είναι σχεδόν όλες sold out. Και αυτά σε μια πόλη σχεδόν 2 εκατομμυρίων κατοίκων, που οι μισοί τους είναι καλλιτέχνες. Εδώ ακόμα και οι φωτογράφοι είναι απόφοιτοι της Ακαδημίας Καλών Τεχνών!


Τα καφέ είναι για τους Βιεννέζους ό,τι είναι το φαγητό για τους Έλληνες. Κάθονται με τις ώρες πίνοντας, τρώγοντας φαγητό και γλυκά, διαβάζοντας εφημερίδες και συζητώντας. Αυτό έχει μια λογική εξήγηση: Στο παρελθόν τα σπίτια της Βιέννης ήταν ασφυκτικά μικρά. Ήταν απλώς καμαρούλες με ένα κρεβάτι. Τα καφέ, λοιπόν, απέκτησαν τη λειτουργία του σημερινού λίβινγκ ρουμ.


Δίπλα στην αγορά, στεγάζεται η Ακαδημία Καλών Τεχνών. Θέλω να περπατήσω στους διαδρόμους που κάποτε έκαναν τα πρώτα ζωγραφικά τους βήματα ο Έγκον Σίλε, ο Παρθένης και πολλοί άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες. Χάνομαι στα ατελιέ των πρωτοετών και στη βιβλιοθήκη με τις σπάνιες εκδόσεις. Το ξέρετε ότι ο Χίτλερ είχε προσπαθήσει δύο φορές να μπει σ’ αυτήν τη σχολή αλλά τον απέρριψαν; Οι Αυστριακοί συχνά λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Μακάρι να είχαν δεχτεί τον Χίτλερ στην Ακαδημία, ίσως έτσι γλίτωνε η ανθρωπότητα απ’ τις φρικαλεότητες του πολέμου».



Σε μια από τις βόλτες μου στην πόλη, «πέφτω πάνω» σε ένα από τα 69 σπίτια(!) που έμενε ο Μπετόβεν κατά τα 35 χρόνια διαμονής του στη Βιέννη. Στην πλακέτα του κτιρίου διαβάζω: «Εδώ έγραψε ο Μπετόβεν την 9η συμφωνία, που το 1972 έγινε ο ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».


Θα τελειώσω τα μουσικά με μια ωραία ιστορία που μου διηγήθηκε κάποιος ντόπιος: «Κάποτε στο Μουζικφεράιν γινότανε πρόβα με την 4η Συμφωνία του Μπετόβεν με μαέστρο τον Ρικάρντο Μούτι. Το κομμάτι ξεκινά με «παμ πα παμ πα παμ». Την ώρα που το παίζανε οι μουσικοί περνούσε απ’ έξω ένα ασθενοφόρο που η σειρήνα του έκανε «ντα ρα ντα ρα ντα» ακριβώς στο ίδιο ύψος, στην ίδια νότα και τον ίδιο ρυθμό με τη σύνθεση του Μπετόβεν. Τότε γύρισε ο Ρικάρντο Μούτι και είπε: «Είναι εκπληκτικό. Όλα σ’ αυτήν την πόλη είναι μουσική!». 


Διασκέδαση χωρίς τέλος


Εμβληματικό σημείο της Βιέννης και ενδεικτικό στοιχείο του πόσο δεμένη είναι η καθημερινότητα των κατοίκων της -μικρών και μεγάλων- με τον πολιτισμό αποτελεί η Συνοικία των Μουσείων. Ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα κτηρίων, έργο του Φίσερ φον Ερλακ -βασιλικό ιπποδρόμιο αρχικά, εκθεσιακός χώρος αργότερα και από τον Ιούνιο του 2001 μια μικρή πολιτεία με μουσεία, μπαρ, εστιατόρια, παιδότοπους, ανοιχτή 24 ώρες και με πλήθος εκδηλώσεις καθημερινά.



Η Βιέννη παράγει φημισμένες μπίρες βίνης εδώ και 150 χρόνια. Υπάρχουν η ελαφριά Kaiser, η Weizengold από σιτάρι  και η ξανθή Gosser Spezial. Συνιστώ να δοκιμάσετε και τα κρασιά στις Χόϊριγκε (κρασοταβέρνες). Οι πιο πολυσύχναστες βρίσκονται στο Γκρίντσινγκ και τη Χάιλιγκενσταντ και το καλύτερο κόκκινο κρασί είναι το Blaufrankisch.


Και επειδή Βιέννη σημαίνει διασκέδαση χωρίς τέλος, υπάρχει το Πράτερ, το τεράστιο πάρκο με το φημισμένο λούνα παρκ. Η τεράστια ρόδα του έχει ύψος 61 μέτρα και κατασκευάστηκε το 1897 από έναν Άγγλο μηχανικό. Μιας και μιλήσαμε για ύψη, ανεβείτε οπωσδήποτε στον Πύργο της Χιλιετίας – έχει και περιστρεφόμενο εστιατόριο- και απολαύστε τη Βιέννη από ψηλά.



Εκδρομές στα περίχωρα


Πηγαίνοντας για το Σάλτσμπουρκ ύστερα από μια  θαυμάσια διαδρομή πέρασα κι από την εντυπωσιακή περιοχή  των Λιμνών του Salzkammergut  οι οποίες προήλθαν από το λιώσιμο των πάγων των Άλπεων. Είναι οι μελλοντικές αποθήκες νερού της Αυστρίας. Υπέροχα παραδοσιακά χωριουδάκια στους πρόποδες και οι Άλπεις αντικατοπτρίζονται στις λίμνες όπως η Μόντζεε και η Άττερζεε.  Επίσης πρώην αυτοκρατορικά θέρετρα των Αψβούργων όπως το Μπάντ Ίσλ και η Χάλστατ συνθέτουν ένα τοπίο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υφίστανται όλα αυτά που βλέπει κανείς η είναι μια πινελιά ενός έξοχου ζωγράφου.


Ρομαντική βόλτα στις λίμνες της Αυστρίας με την κάμερα του enlefkotv


 



Romantic lakes in Austria


Επίσκεψη στο Σάλτσμπουργκ, την πόλη που ζει από τον Μότσαρτ





Visit to Salzburg, Austria



Κάνοντας εκδρομή στα περίχωρα της Βιέννης συστήνω να πάτε και στα περίφημα Δάση (φωτό επάνω και κάτω).



Στο σημείο που οι χαμηλότερες πλαγιές των Άλπεων συναντούν το Δούναβη υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα. Το καταφύγιο των κυνηγών του Μάγιερλινγκ, που σήμερα είναι παρεκκλήσιο, ήταν το σημείο που το 1889 αυτοκτόνησαν ο Ροδόλφος, διάδοχος του Αυστροουγγρικού θρόνου και η 17χρονη ερωμένη του Μαρία Βετσέρα, κόρη του διπλωμάτη βαρόνου Άλμπιν Βετσέρα. Ο θάνατός τους συγκλόνισε την Αυτοκρατορία και έγινε αντικείμενο της μουσικής παράστασης «Ελισάβετ», έργο του Ούγγρου Σιλβέστερ Λέβε. Μετά το θάνατο του γιού του, ο αυτοκράτορας Φραγίσκος Ιωσήφ παραχώρησε το Καταφύγιο των Κυνηγών στο Τάγμα των Καρμελιτών, οι οποίοι το έχτισαν από την αρχή.


Το μοναστήρι Χάιλγκενκροϊτς, το καταφύγιο Μάγιερλινγκ και η λουτρόπολη Μπάντεν





Vienna forest


Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα αξίζει να κάνετε μια στάση στο μεσαιωνικό σιστεριανό αβαείο του Χάιλγκενκροϊτς. Μεγάλο μέρος του, που είχε υποστεί σοβαρές ζημίες κατά τις επιθέσεις των Τούρκων το 1529 και το 1683, ξαναχτίστηκε την εποχή του μπαρόκ. Όμορφα μπαρόκ στοιχεία στο μοναστήρι είναι το καμπαναριό και η Στήλη της Αγίας Τριάδας.



Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας (26 χλμ. από τη Βιέννη) φθάνουμε στο Μπάντεν, φημισμένη λουτρόπολη των διασήμων από τον 19ο αιώνα. Οι ιαματικές θερμές (36 β. Κελσίου) πηγές της ανάγονται στη ρωμαϊκή περίοδο και το θειούχο νερό τους συνιστάται για τους ρευματισμούς.



Η πρωτεύουσα του βαλς


Στις όχθες του γαλάζιου Δούναβη


Ένας Εβραίος στη Βιέννη


Εικόνες από τη Βιέννη


Αφήστε μια απάντηση