asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
Η επαρχία της Πάφου δεν είναι μόνο πανέμορφη αλλά και πλούσια σε αρχαιολογικούς χώρους, τοποθεσίες που σχετίζονται με την θεά Αφροδίτη, μέρη οικολογικής και περιβαλλοντικής αξίας και χωριά που διατηρούν πολύ παλαιές παραδόσεις.
Ένα ταξίδι μέσα στην ιστορία που χάνεται στο μύθο και με το μύθο να διεισδύει στην ιστορία, μας προσφέρει το καινούργιο βιβλίο της δρος Ρίτας Σεβέρη «Πάφος του Μύθου και της Ιστορίας», από τη σειρά «Μνήμες και Μνημεία». Η παράδοση, η ιστορία και ο μύθος με τρόπο γλαφυρό και παραστατικό ζωντανεύουν μέσα από τα μάτια των ξένων στο πέμπτο βιβλίο της σειράς «Μνήμες και Μνημεία» της δρος Ρίτας Σεβέρη, που αυτήν τη φορά είναι αφιερωμένο στη μικρή αλλά τόσο όμορφη πόλη της Πάφου.
Εκεί όπου η συνύπαρξη του αρχαίου και του σημερινού βρίσκονται σε πλήρη αρμονία. «Η Πάφος του μύθου και της ιστορίας», γραμμένο σε τρεις γλώσσες -Ελληνικά, Αγγλικά και Τουρκικά-, έκδοση της Ελληνικής Τράπεζας, συνεχίζοντας την παράδοση προσφοράς στους τομείς της έρευνας των επιστημών. Κι όπως χαρακτηριστικά θα πει ο Εκτελεστικός Διευθυντής του Συγκροτήματος, Μάκης Κεραυνός: «Το Πολιτιστικό Κέντρο της Τράπεζας θα συνεχίζει να συμβάλλει στη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς και να προβάλλει διεθνώς τον ελληνικό πολιτισμό της Κύπρου, θεωρώντας το κοινωνική της ευθύνη». Προηγήθηκαν οι εκδόσεις «Το Κυβερνείο», «Λευκωσία», «Αμμόχωστος: Το Εμπορείο της Ανατολής» και «Λεμεσός των οραματιστών». Με τη ελπίδα να πάρουν σειρά η Λάρνακα και η Κερύνεια.
Με την ελπίδα, όπως θα πει η ίδια η συγγραφέας: «Ο αναγνώστης, διαβάζοντας αποσπάσματα των περιηγητών, θα θελήσει να εμβαθύνει στο θέμα και ν’ ανατρέξει στις πηγές». Γιατί μόνο γνωρίζοντας τον τόπο μας μπορούμε να τον αγαπήσουμε και να βοηθήσουμε στη διατήρηση της ιστορίας και της παράδοσής μας και να τη μεταλαμπαδεύσουμε και στις νεότερες γενιές, που είναι το μέλλον και η ελπίδα μας.
Σε πείσμα των καιρών
Μέσα από τα μάτια των διαφόρων ξένων περιηγητών που πέρασαν από τη γη της Πάφου, ξεδιπλώνεται η μακραίωνη ιστορία μέσα από τους αιώνες. Γεγονός που καταμαρτυρούν κι οι πλούσιες αρχαιότητες και οι πανέμορφες φυσικές ομορφιές, οι πολλές μικρές της εκκλησίες και τα γραφικά χωριουδάκια γύρω-γύρω. Μπορεί ο αναγνώστης να μη βλέπει σήμερα τα όσα περιγράφονται από τους ξένους ταξιδιώτες, γιατί η όμορφη πόλη έχει καταστραφεί πολλές φορές και από φυσικές καταστροφές, όπως μεγάλους σεισμούς, αλλά και από τους διάφορους κατακτητές που πέρασαν από το νησί και δεν άφησαν ανέπαφη και την περιοχή της Πάφου.
Το φαινόμενο της ακμής και της παρακμής άγγισε και την όμορφη γενέθλια πόλη της θεάς Αφροδίτης, λες και τη ζήλεψαν θεοί και άνθρωποι και θέλησαν κατά καιρούς να την εκδικηθούν, αφανίζοντας τις ομορφιές της και τα επιτεύγματα των ανθρώπων της. Σε πείσμα όλων αυτών, ωστόσο, «το μικρό χωριό που έσφυζε από αρχαία ερείπια, σήμερα σφύζει από ζωή και αποτελεί το δημοφιλέστερο τουριστικό προορισμό του νησιού».
Της Αφροδίτης, των Παύλου και Βαρνάβα
Κι όπως διαβάζουμε στην εισαγωγή του βιβλίου: «Η πόλη της Πάφου ιδρύθηκε κατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα από το Νικοκλή, τελευταίο βασιλιά της Παλαιπάφου. Ονομάστηκε Νέα Πάφος για να διαφέρει από την παλιά πόλη Παλαίπαφο που υπήρχε ήδη από την εποχή του Ύστερου Χαλκού. Λίγο αργότερα η Κύπρος πέρασε στην κυριαρχία των Πτολεμαίων και προσαρτήθηκε στο βασίλειο της Αιγύπτου.
Κάτω από την ευνοϊκή κυριαρχία των Πτολεμαίων, η νέα Πάφος αναπτύχθηκε και τον 2ον π.Χ. αιώνα έγινε η πρώτη πρωτεύουσα όλης της Κύπρου, ένα προνόμιο που κράτησε κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών και ρωμαϊκών περιόδων και μέχρι τον 4ον μ.Χ. αιώνα. Η πόλη ήταν διακοσμημένη με λαμπρού ναούς και δημόσια κτήρια και τα μωσαϊκά της μαρτυρούν την ευμάρεια και τον πλούτο που υπήρχε…
Η πόλη διαδραμάτισε ακόμη ένα σημαντικό λαμπρό ρόλο στην ιστορία κατά τη διάρκεια της εξάπλωσης του Χριστιανισμού. Η μικρή πόλη ονομάστηκε Κτήμα, ίσως γιατί η γη ανήκε σ’ έναν πλούσιο ιππότη, και για πολλά χρόνια οι δύο πολίχνες συνυπάρχουν: Η Νέα Πάφος που αργότερα έγινε γνωστή σαν Κάτω Πάφος, η πρώτη πόλη στην παραλία κοντά, και το Κτήμα πιο μέσα. Το 1970 η κυπριακή κυβέρνηση κατάργησε τα παλιά τοπωνύμια και ονόμασε και τις δύο πολίχνες, που είχαν ήδη ενωθεί, Πάφος.
Ο μύθος και η παράδοση, όμως, αναφέρονται σε πιο ρομαντικές ιστορίες? θέλουν τον Αγαπήνορα με τους Αρκάδες του να ιδρύουν τη Νέα Πάφο μετά τον Τρωικό Πόλεμο, αφού ο Αγαπήνορας έκτισε πρώτα ιερό προς τιμήν της Αφροδίτης στα Κούκλια, την τότε Παλαίπαφο. Εκεί κοντά στην Πάφο κάποτε υπήρχε το φρούριο της Αφροδίτης όπου λατρευόταν το είδωλο της θεάς και από μακρινές χώρες έρχονταν ευγενείς κύριες και δεσποινίδες να το επισκεφθούν…».
Η πόλη της Πάφου διατηρεί ακόμα την ιδιαιτερότητά της, τη συνύπαρξη του αρχαίου και του σημερινού σε πλήρη αρμονία. Συνεχίζοντας να αναβιώνει στο μυαλό των ξένων και των ντόπιων σκηνές από το παρελθόν της και να τους δημιουργεί φιλοσοφικές ανησυχίες. «Ό,τι και να συμβαίνει, και την Άνοιξη τα λουλούδια συνεχίζουν να ανταγωνίζονται τα χρώματα των μωσαϊκών, οι παλιές γειτονιές στο Κτήμα διατηρούν τα στενά σοκάκια και ο ταξιδιώτης δένει μια κορδέλα στα κλαδιά της τρεμιθιάς πάνω από την κατακόμβη των Επτά Κοιμώμενων, με την υπόσχεση να επιτρέψει».
