asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
Εισαγωγή
Η Πορτογαλία ένα από τα αρχαιότερα εθνικά κράτη της Ευρώπης. Άξιο απορίας είναι πως μια μικρή χώραενός εκατομμυρίου ανέβηκε τον 15ο αιώνα σε παγκόσμια δύναμη. Και πώς από την πτήση σε μεγάλο υψόμετρο ήτανε η πτώση τόσο βαθιά , έντονη και διαρκής. Η χώρα ατενίζει πίσωσε έναπλούσιο παρελθόν ως έθνος θαλασσοπόρων και αποικιακή δύναμη.
Από τον 15ο αιώνα έφταναν σταυροφόροι και μισθοφόροι, έμποροι, τεχνίτες, βιοτέχνες και καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη στην Λισσαβόνα, διότι εκεί βρισκότανε ένα από τα τότεοικονομικά κέντρα της Ευρώπης. Και όμως πόλεμοι, ξενοκρατία και εξωτερικές φαγωμάρες αποτελείωσαν το σύμβουλοτης παγκόσμιας δύναμης.
Προλεγόμενα
μαρτυρία από την Ρομανική εποχή
Ας αναφέρουμε, ότι γνωρίζουμε, το ότι η Πορτογαλία είναι το αρχαιότερο κράτος της Ευρώπης. “Ο πολιτισμός μιας χώρας καθορίζει την νοοτροπία του λαού, τις αξίες του, τα αισθήματά του, το στιλ της επικοινωνίας του, τις μορφές συμπεριφοράς του, τους κανόνες συμπεριφοράς. Σε αυτά ανήκουν επίσης ο τρόπος διαχείρισης, διεύθυνσης, καθοδήγησης”, όρα: Management in Europa, Frankfurt- New York 2005.
Η ονειρεμένη πανεπιστημιακή πόλη Guimaraes, αρχικάγεννήθηκε εδώ η πρωτεύουσα της νέας Πορτογαλίας.Εδώστέφτηκε ο πρώτος βασιλιάς της χώρας και εδώ πλημμυρίζουν Πορτογάλοι και Βραζιλιάνοι, αναζητώντας τις ρίζες τους. Η πρώτη πρωτεύουσα με 52.000 κατοίκους θα είναι το 2012 η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, και επιδιώκεινα ζωηρέψει και νααναβιώσει την μαραμένη δόξα.
Ο πορτογαλικός πολιτισμός ακολούθησε τη φωνή της ιστορίας. Ο απέραντος ωκεανός προκαλούσε πάντα μια μαγεία καιμια έλξη με τις θαλάσσιες περιπέτειες του 15ου και 16 ου αιώνα που έφεραν την Πορτογαλία και την Ευρώπη μια νέα εποχή του πλούτου, της ανάπτυξης, της άνθισης των τεχνών και των γραμμάτων αλλά έφτασε και η απαρχή της κατάπτωσης. Η αναίμακτη επανάσταση των γαρίφαλων τελείωσε την αρχαιότερη δικτατορία της Ευρώπης και οδήγησε την πορτογαλική Δημοκρατία πίσω στην Κοινωνία των Δυτικών Δημοκρατιών.
Ενώ προ δεκαετιών η χώρα ήτανε γεωργικήμε την είσοδο στην ΕΕ το 1986 προχωρά σε πολλούς τομείς με ταχύτατους ρυθμούς. Η χώρα με οκτώ αιώνες πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ζει σήμερα στον παλμό της Ευρώπης, στον παλμό του μέλλοντοςσε όλους τους τομείς της ανάπτυξης.
Η πορτογαλική Δημοκρατία είναι ένα κράτος στη Νότιο-Δυτική της Ιβηρικής Χερσονήσου. Προς τα δυτικά και Νότια βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά και δυτικά συνορεύει με την Ισπανία. Επίσης ανήκουν στην Πορτογαλία η ομάδα νησιών των Αζόρες και Μαδέιρα, δυτικά της πρωτεύουσας της Λισσαβόνας κείται το Cabo το δυτικότερο σημείο της ευρωπαϊκής στερεάς και με το Cabo St. Vincent χαρακτηρίζει επίσης την νοτιοδυτική άκρη της ευρωπαϊκής στεριάς.
Η Πορτογαλία έχει έκταση 92.161 τχμ., και περίπου 11 εκ. κατοίκους.
Argo de Triunfo-paca do Cormercio –
Rue Augusta -Lissabon Πύλες του θρίαμβου
Στα τελευταία 3000 χρόνια η Πορτογαλία είδε διαφορετικούς πολιτισμούς που ήρθαν και έφυγαν .Η σημερινή εδαφική πορτογαλική έκταση ήτανε στην αρχαία εποχή αποικημένη από τους Φοίνικες, Έλληνες, Κέλτες, Καρχηδόνιους και τελικά από τους Ρωμαίους και τους Άραβες., που άφησαν στη χώρα τα ίχνη τους.
Τον 15. αιώνα ανακάλυψαν οι ατρόμητοιθαλασσοπόροιτης Πορτογαλίας κάτω από το κομάντο του Βάσκο ντε Γκάμα άγνωστα μέρη, όπου οδήγησανσε μια νέα Αυτοκρατορία σε υπερπόντιεςπεριοχές, ενώ στην ίδια τη χώρα ιδρύθηκε το 1290 το πρώτο πανεπιστήμιο στην Coimbra,και είναι το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης.
Την εποχή τηςρωμαϊκής επικράτειας ονομαζότανε Lusitania . Αργότερα κυριεύτηκε η χώρα από τους Άραβες και ισλαμιστές Βέρβερους, που ήρθαν με το στρατό τους από την Βόρεια Αφρική διαμέσου του Γιβραλτάρκαι κατέλαβαν σε σύντομο χρονικό διάστημα σχεδόν την συνολική Ιβηρική χερσόνησο και όπου παρέμειναν από το 711 -1139μ.Χ..
Για πρώτη φορά από την σύγκρουση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προήλθαν από την εισβολή των Αράβων το711 μέρη της Ιβηρικής Χερσονήσουσε ένα υψηλότερο πολιτισμό, όπου έφεραν το Ισλάμ και μεσολάβησαν στη χώρα τις επόμενες εκατονταετηρίδες την ελληνική Φιλοσοφία και τις φυσικές επιστήμες, Πολεοδομία, Αρχιτεκτονική, δεξιοτεχνίες στη αρδευτική της Γεωργίας, στο ρύζι, βαμβάκι και ζαχαροκάλαμο και το ψάρεμα καθώς επίσης και γνώσεις στον τομέα της Ναυσιπλοϊας και ιατρικής, που εξάσκησαν διαρκή επιρροή στον πορτογαλικό πολιτισμό.
Αν και αξίωναν από τον πληθυσμό οι νέοι άρχοντες δουλοπρέπεια, υποταγή, όμως κυβερνούσαν χωρίς θρησκευτική καταπίεση. Χριστιανοί και Εβραίοι απολάμβαναν εκτενή θρησκευτική ελευθερία. Όπως πολλές άλλες πόλεις της Ιβηρικής έζησε επίσης η Λισσαβόνα , την λεγόμενη τότε Al-Aschbouna , άνθιση και ακμή κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Μουρίσκων, κυρίως κάτω από το Εμιράτο, καλιφάτο της Cordoba, και ιδιαίτερα κάτω από τονAbd al-Rahman III., (912-961).
Πολλοί άραβες γεωγράφοι, όπως οRaζiκαι Al-Himyiari περιέγραψαν την πόλη στο Tejoμε το νέο παλάτι στον πύργο Alcacova και το τείχος της πόλης cerca moura , που έφτανε ως την όχθη του ποταμού .
Στα πλαίσια της Reconquista , επανάκτησης (σταυροφορία) των κατειλημμένωνπεριοχών από τους Άραβες διαμέσου των Χριστιανών, ήδη από το 734 έγινε πολλές φορές προσπάθεια να απωθήσουν τους άραβες από την Λισσαβόνα, όπου όμως παρέμειναν αυτοί στην Πορτογαλία 450 ολόκληρα χρόνια.
Η ιστορία της Πορτογαλίας που έχει επηρεαστεί από τους θαλασσοπόρους και ερευνητές, βρίσκεται στην ΙβηρικήΧερσόνησο στις ακτές του Ατλαντικού. Η ιστορία της Πορτογαλίας έχει επιδράσει διαρκώς στον πολιτισμό της χώρας: Οι επιρροές των Μουρίσκων και της Ανατολής στην Αρχιτεκτονική και μοντέρνα τέχνη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε στις περιηγήσεις μας. .
Ο Alfonso Henriques από την οικογένεια Burgund είχε λαμπρή νίκηεναντίον των Μουρίσκων στην Beja im Alentejoανακήρυξετην πορτογαλική βασιλείακαι ως Alfonso Iέλαβε αυτόν τον τίτλο.Το έτος 1147 επέτυχε με την βοήθεια των Άγγλων, Γερμανών και Φλαμανδών σταυροφόρων, να κυριεύσει την Λισσαβόνα.
Τα επόμενα χρόνια ανοικοδομήθηκαν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, και το τζαμί αντικαταστάθηκε με έναν ρομανικό καθεδρικό ναό και οι Μουρίσκοι απωθήθηκαν στην περιοχή Μουράρια. Το 1290 μεταφέρθηκεαπό τον βασιλιά Αφόνσο ΙΙΙ η πρωτεύουσα από την Κοϊμβρα-Coimbra στην Λισσαβόνα. Η Κοϊμβρα ήτανε από το 1139 ως το 1256 η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας.
Φωτισμένη Δεκεμβριανή Λισσαβόνα
Η Πορτογαλία ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα ωςαυτόνομη κομητεία. Προσωρινά, έγινε αργότεραόλη η περιοχή της χερσονήσου στα Πυρηναίακρατικά ηνωμένη.Μετά το θάνατο του Fernandos I, που ήτανε ως διάδοχος και υπεύθυνος για πολεμικές φιλονικίες με τη γειτονική Καστίλη, αρχίζει ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των οπαδών της συζύγου του Fernandos, που βρισκότανε στο πλευρό της Καστίλης, και τον Μεγάλο-μαέστρο της θρησκευτική Aviz-Ordens, τάγματος, Joao. Μετά την επιτυχή μάχη της Aljubarrota νικάει ο Joao I την και κερδίζει την ανεξαρτησία της Πορτογαλίας από την Καστίλη και ανακηρύττεταιβασιλιάς.
Ο οίκος Aviz θεμελιώνει τη δεύτερη πορτογαλική Δυναστεία.Ήδη προηγουμένως ο Fernando άρχισε μια συμμαχία με την Αγγλία, για να μπορέσει να αμυνθεί τις επιθέσεις της Καστίλης. Το 1386 μετατρέπεται η αγγλο-πορτογαλική συμμαχία και σταθεροποιείται διαμέσου ενός συμβολαίου του Windsor.Το έτος 1387 παντρεύεται ο βασιλιάς Joao Iτην Αγγλίδα Philippa von Lancaster.
Το 1383-1385 έγινε η Λισσαβόνα η σκηνή της πρώτης Λαϊκής επανάστασης της Ευρώπης.
Όταν το 1415 άρχισε από το Belém (Βηθλεέμ) της Πορτογαλίας η ιστορία της ανακάλυψης, θαλάσσιων εμπορικών δρόμων, όπου από το Μπελέμ ξεκίνησαν κατ΄ αρχάς τα πλοία για την Βόρεια και Δυτική Αφρική, μετά για την Ασία και αργότερα για την Νότια Αμερική, τότε η Πόλις βρισκότανε σε αναβρασμό.
Η πρώτη έξοδο των Πορτογάλων και η πρώτη κατάκτηση έλαβε χώρα το 1415, όπου πάνω από 240 πορτογαλικά πλοία, απέπλευσαν για τη CEUTA και την Βόρειο-Αφρικανική Ακτή.
ΤΟΤΕ, εμείς, η Πόλη, η Κωνσταντινούπολις , η Ανατολική Ρώμη, άρχισε να υποφέρει, ο Βόσπορος, άρχισε και ήτανε αποκλεισμένος από τους Μωαμεθανούς, και έπαυσε η πρόσβαση εμπορικών θαλάσσιων δρόμων για τους πληθυσμούς της Μαύρης Θάλασσας,.
Βλέποντας τον επερχόμενο κίνδυνο του αποκλεισμού των θαλάσσιων εμπορικών δρόμων, οι Δυτικοί, τότε αναγκάστηκαν και ήτανε αιτία τότε, οι Δυτικές χώρες να αναζητήσουν νέους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, χωρίς βέβαια με κανένα ευνοϊκότερο τρόπο να δυνηθούμε, «εμείς οι άθλιοι» για έναν επιτυχή, συμβιβαστικό όρο, υπεράνω όλων, για τον κοινό αγώνα αλληλεγγύης και σύμπραξης εναντίον του εχθρού.
Υπήρχαν δύο αντίθετες και αντιμαχόμενες τάξεις και απόψεις στην κοινωνία, η άποψη των διανοουμένων, χωρίς αντίκρισμα, που βλέποντας τον κίνδυνο της ασυνεννοησίας, εγκατέλειπαν την Πόλη για τη Βενετία και η άποψη της εκκλησίας που επεκράτησε. Βλέπε: Steven: Die Eroberung Konstantinopels 1453.
Ήδη το 1415 έλαβε χώρα η κατάληψη της Ceutas, στη βόρεια ακτή του Μαρόκου από τον πρίγκιπαHeinrich με 20 000 στρατιώτες και ακολούθησαν και άλλες κατακτήσεις.
Η Λισσαβόνα έζησε γύρω στα 1500την μεγαλειώδη εξέλιξη σε μεγαλοπρεπή εμπορική και λιμενική πόλη της Ευρώπης. Όμως η ευτυχία της ήτανε μόνο σύντομης διάρκειας γιατί το έτος 1755 διαμέσου ενός καταστροφικού σεισμού την οδήγησε στην παρακμή.
Τον 20ο αιώνα μετατόπισε η δικτατορία την πόλη σε μια κοιμούμενη μαγεμένη βασιλοπούλα, όπου μόνο σιγά, σιγά ξύπνησε ξανά. Η ιστορία της αρχίζει το 1500 π.Χ., όπου κελτικά φύλα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του λόφου Καστέλι.
Σύντομη από προ Χριστού ιστορική ανασκόπηση
Το 1200 π.Χ. οι Φοίνικες ίδρυσαν τον εμπορικό λιμένα του Alis Ubbo. Το 500 π.Χ.οι Έλληνες ιδρύουν εμπορικούς σταθμούς.Ελαιόδεντρα και αμπελουργία φθάνουν στην χώρα.
205 π.Χ. η Λισσαβόνα γίνεται ως Felicitas Juliaμέρος της ρωμαϊκής επαρχίας Lusitania. 400 μετά ΧριστούSueben, βάνδαλοι και Alanen καταλαμβάνουν την Λισσαβόνα. Το 585 μετά Χριστού αρχίζει η δυτική γοτθική κυριαρχία.
Rua de Santa Justa , ασανσέρ
Το 711 μετά χριστού Άραβες από την Συρία και Υεμένη και Μουρίσκοι έρχονται στην Ιβηρική χερσόνησο, η Λισσαβόνα ονομάζεται Al-Aschbouna. Κατέλαβαν την συνολική χερσόνησο και την Ισπανίακαι Πορτογαλία και έφεραν ένανανώτερο πολιτισμό. Ο πολιτισμός τριών θρησκειών ζωντάνεψε, αλλά επίσης και η αυτάρκεια της καθυστερημένης χώρας, διαμέσου νέου εμπορίου, μέχρι τώρα άγνωστων προϊόντων και νέων παραγωγικών τεχνιτών.
Παρέκβαση:
Πώς υποδέχθηκαν οι Εβραίοι τους άραβες και πώς δημιουργήθηκε η εχθρότητα απέναντι στους Εβραίους της Ισπανίας – Μια σύντομη ανασκόπησ.
Αρχικά μετά το 589 μετά Χριστού άρχισε ο συστηματικός διωγμός των Εβραίων διαμέσου της εκκλησίας. Οι Εβραίοι μετά την καταστροφή του ναού του Σαλομόντα και της Ιερουσαλήμ διαμέσου του Τίτους από τον 1. αιώνα μετά Χριστού εγκαταστάθηκαν Εβραίοι σε μεγάλο αριθμό στην Ιβηρική Χερσόνησο .Από το 711 μετά Χριστού ήλθαν οι Άραβες.
Οικαταπιεζόμενοι από τους Δυτικούς Γότθους Εβραίοι, οι Σεφαραντίμ, χαιρέτησαν τους ισλαμικούς ως θρησκευτικούς συγγενικούς αδελφούς, απελευθερωτές και τους βοήθησαν στην κατάκτηση των πόλεων και της εναλλαγής της κοινωνίας των πόλεων. Ως απονομή των υπηρεσιών τους έλαβαν την προσωπική ελευθερία και των επιτηδευμάτων, απολάμβαναν – αντίθετα με την χριστιανική Υπόλοιπη Ευρώπη –πλήρη πολιτικά δικαιώματα και μπορούσαν να ζουν σύμφωνα με τη Νομοθεσία τους.
Η εκκλησία έβλεπε στους Εβραίους λόγω της μονοθεϊστικής Θρησκείας και την άρνηση της Αγίας Τριάδας του Θεού έναν επικίνδυνο πνευματικό ανταγωνισμό, ένεκα τούτου οι εβραϊκές νομοθεσίες από σύνοδο σε σύνοδο επιδεινωνότανε όλο και περισσότερο και οι Δυτικοί Γότθοι βρήκαν τελικά μετά την προσχώρηση του βασιλιά τους Rekkaredsστον χριστιανισμό το 587 αρκετές προφάσεις για την καταπίεση και υλικές λεηλασίες οικογενειών του Μωυσή
Αν και η συμμετοχή τους ήτανε μόλις ένα τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού, ανήκαν διαμέσου των εμπορικών συναλλαγών, κυρίως με σκλάβους και χρυσάφι στις οικονομικά ισχυρές ομάδες στην Ισπανία και διαμέσου των ευνοϊκών συνθηκών που ζούσαν δεν υπήρξε λόγος για καταδιώξεις και περιορισμούς, προσέφεραν μάλιστα πολλά για την άνθιση των ισπανικών πόλεων, εξαιτίας της οικονομικής υπεροχής μερικών συγγενικών οικογενειών.
Κατά αυτόν τον τρόπο έπαιζαν επίσης ένα σπουδαίο ρόλο στην πολιτική. Επειδή ήτανε ισχυρά δεμένοι με τη θρησκεία τους παρέλαβαν μόλις λίγα από τον πολιτισμό τωνΜουρίσκων., πρόσφεραν και μετάδωσαν όμως από την πλευρά τους στην επιστήμη και φιλοσοφία, την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και τις επιστήμες. Η επίσημη γλώσσα ήτανε η αραβική, και η μετάδοση διαμέσου μεταφράσεων στην Λατινική.βλέπε και βιβλιοθήκη TOLEDO της Ισπανίας. Η δική τους νέα ελευθερία στην Ισπανία χαρακτηρίζεται ως η «χρυσή διασπορά»., βλέπε επίσης: Ανατολική Ρώμη, εποχή Ιουστινιανού και Siegrid Schmeer, Die Mauerer in Spanien,Uni-Marburg.
H αυστηρή εφαρμογή του Κορανίου και οι απαιτήσεις του,άφησε τους Άραβες τους επόμενους αιώνες με αυτόνα μην εμφανίζονται ποτέ ως κατακτητές, παρά πάντοτε ως απελευθερωτές . Η απίστευτη ταχύτητα της εξάπλωσης της νέας θρησκείας βρισκότανε έτσι, για εκείνη την εποχή στις επαναστατικές ιδέες και τις πολιτικές αδυναμίες της Ανατολικής Ρώμης-Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Hans-Peter Burmeister, 2001.
Τέλος της παρέκβασης
1147 O Afonso Henriques κατακτά την Λισσαβόνα.
1255 Η Λισσαβόνα γίνεται έδρα του βασιλιά. Da Rosa.
1383-1385 εξαφανίζεται η δυναστεία τουBurgund, διαμέσου μιας αστικής επανάστασης δημιουργείται η δυναστεία του AVIZ.
1495-1521 Κάτω από την κυριαρχία του Μάνουελ Ι.,ζει η Πορτογαλία την χρυσή εποχή, η Λισσαβόνα είναι καθοδηγητική στο παγκόσμιο εμπόριο.
1496 Ο Μάνουελ Ι, υποχρεώνει τους Εβραίους και Μωαμεθανούς να προβούν σε υποχρεωτική βάπτισηή να εγκαταλείψουν την χώρα.
1498 Ο Vasco da Gama ανακαλύπτει τη θαλάσσια οδό προς τις Ινδίες.
Την εποχή των ανακαλύψεων διοικούσε ο Joao I ο πρώτος βασιλιάςαπό την δυναστείαAviz-Dynastieως το 1580 . όπου άρχισε η προώθηση των ταξιδιών ανακαλύψεων. Κάτω από τονManuel I(1495-1521 ) ανακάλυψε ο Vasco da Camaτη θαλάσσια οδό προς τις Ινδίες (1498) ο Pedro Alvares Cabralαποβιβάζεται στη Βραζιλία. Μία πορτογαλική εμπορική δύναμηδημιουργείται με παραρτήματα στις ανατολικές Ινδίες, Ανατολική Ασία, Νότιο Αφρική και Βραζιλία Η Λισσαβόνα αναπτύχθηκε στο μεγαλύτερο λιμάνι της γης και το κέντρο βάρους του παγκόσμιου εμπορίου, η πόλη στο Τέγιο έζησε τη δική της χρυσή εποχή.
Ήδη εξαπλώνονταν η πόλη με ραγδαίο ρυθμό και προώθησε επίσης την μοντέρνα τέχνη, έτσι που στηνπόλη συγκεντρώνονταν επιχειρήσεις και περιπετειώδεις από όλη την Ευρώπη καθώς επίσης και αφρικανοί και ανατολίτες σκλάβοι,που επεκτάθηκε η πόλη έξω από τα παλιά τείχη. Η Αυλήπροώθησε επίσης την μοντέρνα τέχνη και την επιστήμη . Οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν τα μεγαλύτερα έργα τέχνης της χώρας και ανάπτυξαν ένα δικό τους στιλ, που ονομάστηκε από τον Μάνουελ Ι,Manuelinik, κυρίως πολύενδιαφέρον είναι τομοναστήρι Ιερώνυμοςμε την ιστορία της Πορτογαλίας και το εκεί Μουσείο στο μοναστήρι Ιερώνυμος και το πύργο του Μπέλεμ, που είναι ο πιο επιθυμητός περιηγητικός τόποςτων επισκεπτών., και που περιγράφω σε άλλο μέροςτης εργασίας μου με φωτογραφίες.
Ο διωγμός των Εβραίων – περίπου δέκα τοις εκατό του πορτογαλικού πληθυσμού – από το 1496 έφερε στο στέμμα βραχυπρόθεσμο κέρδος, διότι οι κατηγορούμενοι, έτσι οι λεγόμενοι κατά το πρόσχημαχριστιανοίείχαν να πληρώσουν υψηλά ποσά μεταγραφής, για να επιζήσουν, όποιος παρέμεινε στη χώρα έπρεπε υποχρεωτικά να βαπτιστεί ή να αλλαξοπιστήσει στον χριστιανισμό.
Το 1530 Ο Joao III ( 1521-1557) εισάγει την Inquisition, την απάνθρωπη μεσαιωνική ιερά εξέταση και φέρνει τους Ιησουίτεςστη χώρα. Με αυτήτην πράξη απομακρύνεται η Πορτογαλία από τον Ουμανισμό της Ευρώπης και κατευθύνεται στην πρώτη γραμμή εναντίον των Νέων Χριστιανών, Εβραίους που παρέμειναν στη χώρα. Από την Ισπανία οι γνωστές Autocafes (lat. Actus fidel) βρίσκουν την είσοδό τους στη χώρα, και αφορά τη δημόσια Απόφαση του μεσαιωνικού δικαστηρίου, και παραμένει με τη σημασία και την καύση των καταδικασμένων.
Το 1578 ο νεαρός βασιλιάς Sebastiano ξεκινά μια σταυροφορία στο Μαρόκο και με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού στη μάχη Alcace – Quibirφονεύεται, χωρίς να αφήσει διάδοχο στο θρόνο. Αυτή η μεγάλη ήττα της δυναστείας AVIZ είναι η Αρχή του Τέλους της θέσης κυριαρχίας της Πορτογαλίας στην Ευρώπη. Ο επακόλουθος βασιλιάς Kardinal Hernique δεν μπόρεσε το 1580 να αμυνθεί τον εισβολέα Philipp II από την Ισπανία, έτσι πήγε το πορτογαλικό στέμμα στη γείτονα χώρα.
Από το 1580-1640το πορτογαλικό στέμμαμεταβιβάζεται στον ισπανό βασιλιά Phillip II,έναν εγγονό του Μάνουελ Ι. Η Πορτογαλία χάνει τώρα πολλά υπερπόντια εμπορικά κέντρα για χάρη της Αγγλίας και της Ολλανδίας.
Η συνέχεια στο 2ο Μέρος σύντομα…
