Σχολική Φοβία : κάποιος έντονος ή παράλογος φόβος σχετικά με κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής. Εμφανίζεται σε κάθε ηλικία σε ποσοστό 80% των παιδιών, με ιδιαίτερη συχνότητα στα αγόρια. Ευτυχώς όμως οι πρώιμοι φόβοι και ανησυχίες εξαφανίζονται γρήγορα καθώς τα παιδιά εξοικειώνονται με τις ρουτίνες και τις απαιτήσεις της σχολικής ζωής.
Η είσοδος του παιδιού στο σχολείο «αναγκάζει» το παιδί να απομακρυνθεί από τις βολικές συνήθειες του σπιτιού, να προσαρμοστεί στην πειθαρχία του σχολείου, στις κοπιαστικές μαθήσεις. Από το «κλειστό» και προβλέψιμο περιβάλλον του σπιτιού περνάει στο «ανοιχτό» περιβάλλον του σχολείου που είναι γεμάτο απροσδόκητα και πολλές φορές δυσάρεστα γεγονότα χωρίς να έχει τη δυνατότητα προσφυγής στη μητέρα για στήριξη και συμπαράσταση.
Η σχολική ζωή απαιτεί από το παιδί ικανότητες πρωτόγνωρες προς το παιδί όπως :
- συγκέντρωση της προσοχής
- να υπακούει και να κάθεται ήσυχο στη θέση του
- να ολοκληρώνει οτιδήποτε αναλαμβάνει να κάνει
Οι παραπάνω είναι ικανότητες στις οποίες τώρα εισάγεται το παιδί και για τις κατακτήσει χρειάζεται ευελιξία και αυτοέλεγχος από μέρους του.
Συνήθη Συμπτώματα:
- Νευρικά τικ
- Βούρκωμα ματιών, κλάματα
- Έλλειψη φυσικής άνεσης
- Έκδηλα σημάδια άγχους στο πρόσωπο
- Αφηρημένο βλέμμα
- Αποφυγή άλλων παιδιών
και διαρκούν συνήθως μέχρι και το τέλος της τέταρτης εβδομάδας από την έναρξη του σχολείου.
Κριτήρια :
- Οι γονείς θα πρέπει να έχουν προηγουμένως προσπαθήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να πείσουν το παιδί να πάει σχολείο, χωρίς αποτέλεσμα.
- Το παιδί θα πρέπει να υποφέρει από άγχος σε σχέση μα πολλά άλλα ζητήματα π.χ για την υγεία τη μητέρας , για απειλές από τον «παλικαρά» του σχολείου κ.α.
- Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι φόβοι του αυτοί δεν υποχωρούν όσο κι αν προσπαθήσαμε να το καθησυχάσουμε.
- Το παιδί πρέπει να παρουσιάζει περιοδικός επαναλαμβανόμενα οργανικά συμπτώματα, τα οποία όμως να εξαφανίζονται κατά κανόνα τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες και όταν τελικά του επιτρέπουμε να μην πάει στο σχολείο
Μαρία Αντωνίου