Μενού
Αρχική / Άρθρα / Υγεία - Ασθένειες / Πρώτες Βοήθειες (iv) – Τεκμηρίωση της ΚΑΡΠΑ

Πρώτες Βοήθειες (iv) – Τεκμηρίωση της ΚΑΡΠΑ

  • Η καρδιακή ανακοπή , κοινώς ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος είναι μία από τις συχνότερες αιτίες θανάτου των ενηλίκων.
  • Η ΚΑΡΠΑ διπλασιάζει όπως έχει στατιστικά αποδειχθεί την πιθανότητα επιβίωσης ενός ανθρώπου με καρδιακή ανακοπή.
  • Το 70% των καρδιακών ανακοπών συμβαίνουν στα σπίτια των ασθενών.
  • Συνήθως το υπόστρωμα είναι μία λανθάνουσα καρδιακή νόσος και πολλές φορές η πρώτη εκδήλωση είναι ο αιφνίδιος θάνατος.
  • Η καρδιακή ανακοπή συμβαίνει στους άνδρες σε διπλάσια συχνότητα σε σχέση με τις γυναίκες.
  • Η ΚΑΡΠΑ πρωτοπεριγράφηκε περίπου στα 1960.
  • Ουδέποτε έχει αναφερθεί μετάδοση HIV (AIDS) στον στόμα με στόμα αερισμό.
  • Στην καρδιακή ανακοπή η καρδιά στα 2/3 των περιπτώσεων λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται ηλεκτρική αστάθεια , χάνει το φυσιολογικό της ρυθμό και παρουσιάζει ένα χαοτικό ρυθμό που ονομάζεται κοιλιακή μαρμαρυγή. Η καρδιά με το ρυθμό αυτό ουσιαστικά δεν κάνει καμία συστολή και έτσι δε μπορεί να αιματώσει το σώμα του θύματος.
  • Όπως είναι ευνόητο , η κοιλιακή μαραμαρυγή είναι μοραία, εκτός αν ένα ηλεκτρικό shock που ονομάζεται απινίδωση δοθεί από ειδικευμένο προσωπικό στην καρδιά.
  • Η ΚΑΡΠΑ δε σταματά την κοιλιακή μαρμαρυγή , αλλά αυξάνει κατά πολύ το χρόνο στον οποίο η απινίδωση μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
  • Η ΚΑΡΠΑ προσφέρει κάποιου βαθμού αιματική κυκλοφορία στην καρδιά και στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα τα όργανα αυτά να μένουν ζωντανά , μέχρι η απινίδωση να επαναφέρει την καρδιά σε φυσιολογικό ρυθμό.
  • Αν η ΚΑΡΠΑ εφαρμοστεί στα 4 πρώτα λεπτά της ανακοπής και η απινίδωση στα πρώτα 10 το θύμα έχει ποσοστό επιβίωσης που αγγίζει το 40%.
  • Το προσδόκιμο επιβίωσης των εμφραγματιών που επέζησαν από κοιλιακή μαρμαρυγή με τη βοήθεια απινίδωσης και της ΚΑΡΠΑ , δεν διαφέρει από αυτό των εμφραγματιών που δεν παρουσίασαν κοιλιακή μαρμαρυγή.

    Ιστορία
  • Η σύγχρονη ΚΑΡΠΑ δηλαδή η ΚΑΡΠΑ με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα , αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και αρχές του ’60. Οι Drs. James Elam και Peter Safar περιέγραψαν την αποτελεσματικότητα του αερισμού στόμα με στόμα. Μολονότι η αναπνευστική αναζωογόνηση με αερισμό στόμα-στόμα αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και εμπειρικά εφαρμοζόταν από τις μαίες στο Μεσαίωνα στα νεογνά με αναπνευστική παύση , η γενίκευση της μεθόδου έγινε στα μέσα του 1950.
  • Νωρίς στην δεκαετία του ’60 οι Drs. Kouwenhoven, Knickerbocker, και Jude ανακάλυψαν την δυνατότητα των μαλλάξεων στον θώρακα να υποκαταστήσουν έστω και προσωρινά την αντλιακή λειτουργία της καρδιάς.Στην πορεία ο συνδυασμός του αερισμού στόμα με στόμα , με τις καρδιακές μαλλάξεις έδωσε στην ΚΑΡΠΑ την οριστική , γνωστή της μορφή.


Αφήστε μια απάντηση