Η Διακήρυξη του Μοντεβιδέου για Δράση ενάντια στη Φτώχεια

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟΥ

5 ΜΑΙΟΥ 2007

Δυόμιση χρόνια μετά από την έναρξη του Παγκόσμιου Καλέσματος για Δράση Ενάντια στη Φτώχεια (Global Call to Action Against Poverty – GCAP) στο Πόρτο Αλέγκρε (Βραζιλία), εμείς εδώ – ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών απ’όλο τον κόσμο εκπροσωπώντας πάνω από 80 εθνικές συμμαχίες, καθώς και παγκόσμια εργατικά συνδικάτα, θρησκευτικές ομάδες, εθνικές και διεθνείς οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ομάδες νεολαίας και οργανώσεις γυναικών – μαζευτήκαμε στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη) για να επαναδιαβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας με αυτό το κάλεσμα ενάντια στη φτώχεια και την ανισότητα.

Από την συνάντησή μας στη Βηρυτό τον Μάρτιο 2006 και έκτοτε, το GCAP έχει επεκτείνει και εμβαθύνει την παρουσία του παγκοσμίως αποκτώντας μια σημαντική φωνή ενάντια στη φτώχεια κια την ανισότητα στο Βορρά και το Νότο. Το 2006 και μόνο, κινητοποιήσαμε πάνω από 24 εκατομύρρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να δράσουν ενάντια στη φτώχεια.

Ωστόσο, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί εξακολουθούν να αθετούν τις υποσχέσεις τους για την καταπολέμηση της φτώχειας. Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν αυξηθεί σημαντικά και ο χώρος για τη δράση των πολιτών έχει περιοριστεί περαιτέρω. Οι συγκρούσεις και η στρατικοποίηση έχουν αυξήσει την ανασφάλεια σε όλα τα επίπεδα και εκτρέπουν πόρους από την καταπολέμηση της φτώχειας για την διεξαγωγή πολέμων. Η γυναικεία διάσταση της φτώχειας έχει ενταθεί. Οι δεσμεύσεις των Νότιων Κυβερνήσεων για την βελτίωση της διακυβέρνησης και την αύξηση της λογοδοσίας προς τους ανθρώπους που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας συχνά παραμένουν κούφιες υποσχέσεις. Το G8 και οι χώρες Ε.Ε. δεν έχουν εκπληρώσει τις υποσχέσεις τους του 2005 για αύξηση της αναπτυξιακής βοήθειας και πολλές χώρες απέτυχαν να βελτιώσουν την ποιότητα της αναπτυξιακής βοήθειάς τους.

Ένας μεγάλος αριθμός αναπτυσσόμενων χωρών εξακολουθούν να υποφέρουν κάτω από το βάρος υπέρογκων χρεών και τη διαρροή κεφαλαίων. Οι εμπορικές διαπραγματεύσεις του κύκλου της Doha έχουν φτάσει σε αδιέξοδο και βλαβερές για τους φτωχούς λαούς εμπορικές συμφωνίες προωθούνται μέσω των Συμφωνιών Οικονομικής Συναργασίας (EPAs) και άλλες Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου. Η πρόοδος για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας (ΑΣΧ) είναι ανεπίτραπτα αργή. Η ανισότητα στο εσωτερικό και μεταξύ των χωρών έχει χειροτερέψει δημιουργώντας σοβαρές κοινωνικές αναταραχές. Συνεπώς, οι ακραία φτώχεια και η έλλειψη πρόσβασης σε ποιοτικές βασικές υπηρεσίες εξακολουθούν να αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για πάνω από τον μισό πληθυσμό της γης. Επίσης, ο αυξανόμενος αριθμός και επιρροή των εταιρειών παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις και οι
κυβερνήσεις πρέπει να θέσουν το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο θα εξασφαλίζει ότι οι εταιρείες θα λογοδοοτούν στους ανθρώπους.

Δεδομένο των παραπάνω, σήμερα αποφασίζουμε ότι το GCAP θα συνεχίσει να μεγαλώνει ως παγκόσμια δύναμη ενάντια στη φτώχεια και την ανισότητα έως το 2015. Δεν θα σταματήσουμε έως ότου νικήσουμε τα υποκείμενα και διαρθρωτικά αίτια που οδηγούν στη φτώχεια και τον αποκλεισμό μεγάλων κομματιών του πληθυσμού συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών, νέων, ιθαγενών πληθυσμών, μειονοτήτων, εργατών, dalits, ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες, ανθρώπων που ζουν με HIV & AIDS, ανθρώπων-θύματα συκγρούσεων, κατοχής και καταστροφής, και ανθρώπων με διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες – μεταξύ άλλων. Δεν θα σταματήσουμε έως ότου βάλουμε τέλος στις κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις μη-δημοκρατικές πρακτικές των κυβερνήσεων και των παγκόσμιων δομών διακυβέρνησης.

Σκοπός

Το GCAP αγωνίζεται ενάντια στα διαρθρωτικά αίτια της φτώχειας και έμπρακτα αμφισβητεί τους φορείς και τις διαδικασίες, τα οποία διαιωνίζουν τη φτώχεια και την ανισότητα στον κόσμο. Το GCAP δρα για την υποστήριξη και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το GCAP δεσμεύεται υπέρ της δημοκρατικοποίησης των αξιών και των μηχανισμών και διαδικασιών διαπραγμάτευσης και λήψης αποφάσεων προς όφελος των φτωχώτερων και περιθωριοποιημένων ανθρώπων και δεσμεύεται να εξασφαλίσει ότι η παγκόσμια, περιφερειακή και τοπική διακυβέρνηση βασίζεται στις βασικές αρχές της ισότητας, της συμμετοχής και της ανθρώπινης ασφάλειας.

Δράσεις

Επαναδιαβεβαιώνουμε ότι οι δράσεις μας οργανώνονται με άξονα τα δικαιώματα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν φτώχεια, διακρίσεις, βία και αποκλεισμό συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών, νέων, ιθαγενών πληθυσμών, μειονοτήτων, εργατών, dalits, ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες, ανθρώπων που ζουν με HIV & AIDS, ανθρώπων-θύματα συκγρούσεων, κατοχής και καταστροφής, και ανθρώπων με διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες – μεταξύ άλλων.

Αναγνωρίζουμε ότι η κινητοποίηση αποτελεί στρατηγική διαδικασία για την οργάνωση της πολιτικής συμμετοχής των περιθωριοποιημένων και για τη δημιουργία ευρείας υποστήριξης για την υπεράσπιση και προώθηση των δικαιωμάτων τους. Η μαζική κινητοποίηση, η συνηγορία και η παγκόσμια αλληλεγγύη αποτελούν τις βασικές μας στρατηγικές.

Η Διακήρυξη του Μοντεβιδέου για το Παγκόσμιο Κάλεσμα για Δράση ενάντια στη Φτώχεια θα μας οδηγεί στον συλλογικό μας αγώνα για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.

Εισαγωγή

1. Στην αρχή του 21ου αιώνα πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονταν παγιδευμένοι σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και κατάφωρης ανισότητας, εκ των οποίων 70% είναι γυναίκες. Αντιμετωπίζαμε μια κρίση στο μέτωπο του AIDS και της ελονοσίας με 40 εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν προσβληθεί από την ασθένεια. 104 εκατομμύρια παιδιά δεν είχαν πρόσβαση στο σχολείο και 860 εκατομμύρια ενήλικες (εκ των οποίων το 70% γυναίκες) δεν ήξεραν να γράφουν ή να διαβάζουν. 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε ασφαλές νερό. Εφτά χρόνια αργότερα, τα παιδιά και οι νέοι, οι οποίοι αποτελούν το 50% του παγκόσμιου
πληθυσμού, συνεχίζουν να υποφέρουν από την έλλειψη πολιτικών ενσωμάτωσης και παροχής βασικών υπηρεσιών και από την ανεργεία.

Εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι ή απασχολούνται σε επισφαλείς εργασίες υπό συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας, χωρίς καμία εξασφάλιση εισοδήματος ικανού να στηρίξει τη διαβίωση των οικογενειών τους. Η πείνα είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς. Σε πολλά μέρη του πλανήτη η θνησιμότητα των γυναικών κατά τη διάρκεια του τοκετού και των νεογνών είναι μια καθημερινή ρουτίνα – θάνατοι οι οποίοι θα μπορούσαν να αποφευχθούν με τη παροχή των πιο βασικών υπηρεσιών υγειονομικής φροντίδας. Αντλούμε, λοιπόν, έμπνευση από τον επίμονο καθημερινό τους αγώνα για την άσκηση των δικαιωμάτων τους στα μέσα διαβίωσης, στη διαχείριση των πόρων που τους ανήκουν, στις περιουσίες τους και στην πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες. Σήμερα ο κόσμος διαθέτει επαρκείς πόρους, γνώση και τεχνολογίες για την εξάλειψη της φτώχειας.

2. Η φτώχεια αυτή αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε μαζική κλίμακα. Η φτώχεια συνεχίζει να εντείνεται λόγω του αποκλεισμού πληθυσμιακών ομάδων βάσει τάξης, κάστας, φύλου, αναπηρίας, ηλικίας, φυλής και θρησκείας και άλλων καθεστώτων, καθώς και λόγω του αυξανόμενου μιλιταρισμού, της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της έλλειψης δημοκρατικών διαδικασιών και διακυβέρνησης.

3. Οι ένοπλες συγκρούσεις, οι πόλεμοι και οι συνέπειές τους καταστρέφουν τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων, υποβαθμίζουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβανόμενου και του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση – και εκτρέπουν πόρους που θα έπρεπε να προορίζονται για την ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα. Επενδύοντας στην ανθρώπινη ασφάλεια προλαμβάνουμε με το καλύτερο τρόπο τις συγκρούσεις και στηρίζουμε την ειρήνη. Η προστασία των ανθρώπων είναι παγκόσμια υποχρέωση όλων των κρατών και των διεθνών δημοκρατικών θεσμικών φορέων. Ο αυξανόμενος μιλιταρισμός και οι επανεξοπλισμοί περιορίζουν το χώρο για πολιτική και τη δημόσια λογοδοσία των κρατών, εκτρέπουν την χρηματοδότηση που προορίζεται για την ανάπτυξη και τελικά καθιστούν την μόνιμη ειρηνική συνύπαρξη μη υλοποιήσιμη και απατηλή. Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις επηρεάζουν δυσανάλογα την ασφάλεια, αξιοπρέπεια και το μέλλον των γυναικών και των παιδιών.

4. Η εξάλειψη της φτώχειας δεν θα είναι εφικτή χωρίς την έμπρακτη αμφισβήτηση της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και του τρέχοντος μοντέλου ανάπτυξης το οποίο τοποθετεί το κέρδος πάνω από τη προστασία των δημόσιων αγαθών, της ανθρώπινης ασφάλειας και της ευημερίας των πολιτών. Μία δικαιότερη κατανομή της γης και άλλων πόρων είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η φτώχεια, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές.

5. Οι ζωές και τα μέσα διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων καταστρέφονται σταδιακά λόγω της καταπάτησης των δικαιωμάτων τους στη γη, το νερό, τα δάση, τους φυσικούς πόρους και την ενέργεια. Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει αυτήν την κατάσταση. Οι πλημμύρες, οι ανομβρίες, οι λιμοί και οι συγκρούσεις που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή επίσης απειλούν την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων για εκατομμύρια από τους φτωχότερους ανθρώπους του κόσμου. Η διεθνής κοινότητα και οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν ώστε να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή και οι επιπτώσεις της ιδιαίτερα στους ανθρώπους που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας.

6. Τα κράτη έχουν την υποχρέωση να προστατεύουν, να σέβονται και να πραγματοποιούν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, πολιτικών, περιβαλλοντολογικών, σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων. Τα διεθνή εργαλεία για την
προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προστατεύουν το δικαίωμα όλων των ανθρώπων σε επαρκές επίπεδο διαβίωσης και ευημερίας, συμπεριλαμβάνοντας το δικαίωμα στη σίτιση, την στέγη, τον ρουχισμό, το καθαρό νερό και την υγειονομική φροντίδα. Η μη δίκαιη διακυβέρνηση, τα χρέη κρατών, η παροχή βοήθειας με όρους και οι διεθνείς εμπορικοί κανόνες και πρακτικές υποβαθμίζουν τα δικαιώματα αυτά.

7. Οι μέχρι σήμερα δεσμεύσεις για την πραγμάτωση της Διακήρυξης της Χιλιετίας και οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανισότητας, της έλλειψης δικαιοσύνης και για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, έχουν υπάρξει χονδροειδώς ανεπαρκείς. Όλο και πιο συχνά οι κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των κατοίκων τους, η αναπτυξιακή βοήθεια των αναπτυγμένων κρατών υστερεί και ποσοτικά και ποιοτικά και οι υποσχέσεις για διαγραφή των χρεών των φτωχών κρατών δεν έχουν υλοποιηθεί. Οι πλούσιες χώρες δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει τις επανειλημμένες υποσχέσεις τους να αντιμετωπίσουν τους άδικους κανόνες που διέπουν το διεθνές εμπόριο και τις πρακτικές του. Έχουμε τα μέσα να αλλάξουμε την κατάσταση. Είναι πλέον καιρός να δράσουν οι κυβερνήσεις.

8. Παρακινούμενοι από την επιτακτική αυτή ανάγκη, μια ομάδα παραγόντων της κοινωνίας των πολιτών που περιλαμβάνει ΜΚΟ, διεθνή δίκτυα, κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα εργαζομένων, γυναικείες οργανώσεις, θρησκευτικές και άλλες ομάδες, συναντήθηκαν στο Γιοχάνεσμπουργκ τον Σεπτέμβριο του 2004. Το 2005 έγινε η έναρξη του Παγκόσμιου Καλέσματος για Δράση Ενάντια στη Φτώχεια, σηματοδοτώντας το 2005 ως το έτος κατά το οποίο οι κυβερνήσεις μπορούσαν να αναλάβουν αποφασιστική δράση ώστε να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις της Χιλιετίας και να κάνουν τη φτώχεια παρελθόν.

9. Κατά τη διάρκεια του 2005, συμβάλλαμε στην επίτευξη κάποιων από των στόχων της πολιτικής μας και συγκεκριμένα :

• Δεσμεύσεις από την Ευρώπη να αυξηθεί η αναπτυξιακή βοήθεια των κρατών σε 0,56% μέχρι το 2010 και 0,7% μέχρι το 2015

• Επαναβεβαίωση των δεσμεύσεων του G8 για διπλασιασμό της αναπτυξιακής βοήθειας

• Συμφωνία ακύρωσης των χρεών 18 υπερχρεωμένων φτωχών χωρών και τη Νιγηρίας

• Την δέσμευση των χωρών του G8 να πάψουν να ασκούν πίεση στις φτωχές χώρες για περαιτέρω φιλελευθεροποίηση των οικονομιών τους

10. Διαπιστώνουμε ότι αυτή η πολιτική βούληση ήταν το αποτέλεσμα μιας εντυπωσιακής παγκόσμιας μαζικής δράσης και μιας μεταστροφής της κοινής γνώμης όσον αφορά τη φτώχεια. Συνεπώς, λοιπόν, ανανεώνουμε το παγκόσμιο κάλεσμα για δράση.

11. Το Παγκόσμιο Κάλεσμα για Δράση Ενάντια στη Φτώχεια και την Ανισότητα αγκαλιάζει έναν ολοένα και αυξανόμενο αριθμό παραγόντων της κοινωνίας των πολιτών και απλών ανθρώπων στο Βορρά και το Νότο. Κάθε οργάνωση πολιτών που επιθυμεί να στηρίξει τις αξίες, το κύριο μήνυμα και τη κοινή δράση καλείται να συμμετάσχει. Η συμμετοχή δεν απαιτεί τη απόκτηση της ιδιότητας του μέλους.

12. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο μια σημαντική τμηματοποίηση και διαίρεση. Οι άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη αισθάνονται λιγότεροι ασφαλείς και σίγουροι. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος μπορεί να ενωθεί και πάλι με αλληλεγγύη στον αγώνα ενάντια στη φτώχεια. Συμφωνήσαμε να αναλάβουμε κοινή δράση σε καίριες στιγμές κατά τη διάρκεια του 2006 και του 2007. Σκοπεύουμε να συνδέσουμε συμβολικά όλες τις δράσεις μας φορώντας μια λευκή κορδέλα.

13. Καλούμε τις κυβερνήσεις να δράσουν εναντίον της φτώχειας άμεσα και αποφασιστικά. Απορρίπτουμε το μινιμαλιστικό όριο της φτώχειας που ορίζεται με το ποσό του $1 την ημέρα και συνηγορούμε υπέρ της υιοθέτησης νέου ορίου το οποίο να εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή ζωή. Καλούμε την κοινωνία των πολιτών να πιέσει τις κυβερνήσεις και να κινητοποιήσει τη πολιτική βούληση που απαιτείται για να επιτευχθούν οι στόχοι μας. Καλούμε όλους τους ανθρώπους να φορέσουν μια λευκή κορδέλα ώστε να εκφράσουν τη στήριξή τους για το παγκόσμιο κάλεσμα. Καλούμε οργανώσεις να συμμετάσχουν ενεργά, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να συντονίσουν τις δράσεις τους, ειδικά σε εθνικό επίπεδο, για να προάγουν την συμμετοχή, την κινητοποίηση και την συνηγορία με κεντρικό άξονα τους ανθρώπους.

14. Το GCAP είναι μια ανοιχτή και ποικιλόμορφη συμμαχία που δρα ενάντια στη φτώχεια και την ανισότητα. Διαφορά μέλη του GCAP θα επιλέξουν να ασχοληθούν με συγκεκριμένα θέματα με τους υποστηρικτές τους. Τα μέλη του GCAP σέβονται τις επιλογές των άλλων σε αυτό το θέμα.

Οι Στόχοι για την Αλλαγή της Δημόσιας Πολιτικής

15. Η ομάδα μας χαρακτηρίζεται από μεγάλες διαφορές ωστόσο ξέρουμε ότι δουλεύοντας όλοι μαζί θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Δεν σκοπεύουμε να πετύχουμε απόλυτη συμφωνία σχετικά με τις λεπτομέρειες της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί, αλλά θέλουμε να πιέσουμε τις κυβερνήσεις να εξαλείψουν τη φτώχεια, να μειώσουν δραστικά τις ανισότητες και να εκπληρώσουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας.

Απαιτούμε:

• Δημόσια λογοδοσία, δίκαιη διακυβέρνηση και πραγμάτωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων

• Δικαιοσύνη στο εμπόριο

• Μέγιστη αύξηση της ποιότητας και της ποσότητας της παρεχόμενης αναπτυξιακής βοήθειας και της χρηματοδότησης για την ανάπτυξη

• Διαγραφή των χρεών

16. Απαιτούμε να αναγνωριστεί ότι η ισότητα των δύο φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών αποτελούν βασικούς άξονες στην εξάλειψη της φτώχειας.

17. Απαιτούμε η προστασία των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν φτώχεια, διακρίσεις, βία και αποκλεισμό να αναγνωριστεί ως θεμελιώδης στην επίτευξη των στόχων αυτών.

18. Απαιτούμε από όλες τις κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν το δικαίωμα των ανθρώπων που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας – συμπεριλαμβανομένων των ιθαγενών πληθυσμών – στους φυσικούς πόρους και την ενέργεια. Επίσης απαιτούμε από τις πλούσιες χώρες να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και να παράσχουν επιπρόσθετη χρηματοδότηση (πέρα των δεσμεύσεών του 0.7% για αναπτυξιακή βοήθεια) για να υποστήριξουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να προσαρμοστούν στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Απαιτείται μια διεθνής δέσμευση ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα υπάρξει σοβαρή δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η δέσμευση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στις παρακάτω αρχές: αυτοί που ρυπαίνουν πληρώνουν για την κατάχρηση του κλίματος και του περιβάλλοντος, η επισιτιστική ανεξαρτησία και το δικαίωμα στη σίτιση θα εκπληρωθούν, η παραγωγή
βιοκαύσιμων δεν θα αντικαταστήσει την καλλιέργεια τροφήμων σε εύπορη γη ούτε θα οδηγήσει στη καταστροφή δασών, θα υπάρχει χρηματοδότηση, καθώς και ελεύθερη και ανοιχτή πρόσβαση στις τεχνολογίες που αμβλύνουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, και τέλος θα βασίζεται στην αρχή ότι ο άνθρωπος είναι πάνω από το κέρδος.

19. Επίσης απαιτούμε να δωθεί τέλος στις συγκρούσεις, στις καταστάσεις κατοχής, στους πολέμους και στις επακόλουθες συστηματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και απαιτούμε από τις κυβερνήσεις να στοχεύσουν στην απο-στρατικοποίηση για να εξασφαλιστεί η ειρήνη και η ανθρώπινη ασφάλεια. Οι κυβερνήσεις που προκαλούν πόλεμο και οι παραγωγοί στρατιωτικού εξοπλισμού πρέπει να καθίστανται υπεύθυνοι για τις επιπτώσεις των πολέμων και πρέπει να αποζημιώνουν τα θύματα πολέμου για τα τραύματα, τα επακόλουθα προβλήματα υγείας και την απώλεια περιουσίας.

20. Αν και οι συγκεκριμένοι στόχοι θα οριστούν σύμφωνα με το εθνικό πλαίσιο και προτεραιότητες, το παρακάτω κείμενο αντικατοπτρίζει τη σχετική συζήτηση πολιτικής στο Μοντεβιδέο.

Δημόσια Λογοδοσία, Δίκαιη Διακυβέρνηση και Πραγμάτωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

21. Όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να πραγματοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους. Πρέπει να λογοδοτούν πλήρως στους λαούς τους και να διαχειρίζονται τους δημόσιους πόρους με διαφάνεια. Οι κυβερνήσεις, οι θεσμοί και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι λόγοι που οδηγούν στη διαφθορά θα καταπολεμηθούν δυναμικά, περιλαμβανομένου και του ιδιωτικού τομέα.

22. Οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες με βάση το διεθνές δίκαιο να εφαρμόσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων. Πρέπει να εκπληρώσουν αυτήν την υποχρέωση με την προώθηση οικονομιών που είναι δίκαιες και λειτουργούν για τους φτωχότερους ανθρώπους, παρέχοντας ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες για όλους και εξασφαλίζοντας ευπρεπή εργασία για όλους.

23. Στη διατύπωση των διμερών ή πολυμερών συμφωνιών σχετικών με την αναπτυξιακή βοήθεια, το χρέος ή το εμπόριο και τις επενδύσεις, οι κυβερνήσεις δεν πρέπει ούτε να επιβάλουν ούτε να δεχτούν εξωτερικά επιβαλλόμενους όρους που κάνουν την εφαρμογή των προαναφερθέντων δικαιωμάτων αδύνατη.

24. Οι κυβερνήσεις πρέπει:

• Να εξασφαλίσουν την ισότητα των δύο φύλων, τη κοινωνική δικαιοσύνη και να βάλουν τέλος σε όλες τις μορφές βίας ενάντια στις γυναίκες και να υπεραμυνθούν τα δικαιώματα των γυναικών, συμπεριλαμβανομένων της συμμετοχής στο πολιτικό βίο και της πρόσβασής τους σε πόρους.

• Να εξασφαλίσουν την ολοκληρωμένη προστασία των παιδιών – νομικά, σωματικά, κοινωνικά και οικονομικά.

• Να διαφυλάξουν τις υπάρχουσες και τις νέες πολιτικές και τους προϋπολογισμούς που διαθέτουν μηχανισμούς για την εξασφάλιση της ισότητας, όπως είναι η μεταρρύθμιση της ιδιοκτησίας της γης, η προοδευτική φορολογία και οι στρατηγικές για τη μείωση της φτώχειας.

• Να εφαρμόσουν πολιτικές που εξασφαλίζουν πλήρη και παραγωγική απασχόληση με ιδιαίτερη προσοχή στην απασχόληση της νεολαίας.

• Να συμπεριλάβουν ενεργά την κοινωνία των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των φτωχών, των γυναικών, των παιδιών και των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των dalits και των ιθαγενών πληθυσμών, στη διατύπωση, τη λήψη αποφάσεων και την εφαρμογή των διεθνών και εθνικών αναπτυξιακών προτεραιοτήτων, πολιτικών και σχεδίων.

• Να εφαρμόσουν και να υποστηρίξουν την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του τύπου και της ελευθερίας του συνδικαλίζεσθαι.

• Να αναπτύξουν δυναμικές εθνικές στρατηγικές εναντίον της διαφθοράς σύμφωνες με τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις.

• Να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στη δημοσιονομική διαδικασία.

• Να εξασφαλίσουν ποιοτικές και καθολικές δημόσιες υπηρεσίες για όλους (υγεία, εκπαίδευση, νερό και δημόσιες υπηρεσίες) και να σταματήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις όπου αυτές προκαλούν τη στέρηση και την φτώχεια.

• Να υπογραμμίσουν στις πολιτικές υγείας τους την προληπτική υγεία, την αναπαραγωγική υγεία και να καταπολεμήσουν ενεργά την επιδημία του HIV/AIDS και τις ασθένειες που συνδέονται με την φτώχεια.

• Να εξασφαλίσουν επαρκή στέγη.

• Να εξασφαλίσουν ότι οι νέοι είναι συνεργάτες, όχι μόνο στόχοι, στην ανάπτυξη και τη λήψη αποφάσεων.

• Να υποστηρίξουν πλήρως τις αποτελεσματικές στρατηγικές θεμελίωσης της ειρήνης και πρόληψης των συγκρούσεων και να εξασφαλίσουν ότι τα προγράμματα ανασυγκρότησης μετά από συγκρούσεις διαφυλάσσουν την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, την εξάλειψη της φτώχειας και τη δημόσια λογοδοσία.

25. Οι κυβερνήσεις πρέπει να δεσμευθούν στην επίτευξη και την υπέρβαση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και να αναπτύξουν αμέσως σε εθνικό επίπεδο σχέδια για την επίτευξή τους.

Δικαιοσύνη στο Εμπόριο

26. Οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να καθορίσουν τις δικές τους πολιτικές εμπορίου και επενδύσεων, βάζοντας τα συμφέροντα των λαών τους πρώτα. Οι διεθνείς κανόνες εμπορίου και οι εθνικές πολιτικές εμπορίου πρέπει να υποστηρίζουν τα βιώσιμα μέσα συντήρησης, να προωθούν τα δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών και των ιθαγενών πληθυσμών και να οδηγούν στην εξάλειψη της φτώχειας. Εντούτοις οι κανόνες και οι πολιτικές εμπορίου και η επιβολή επιβλαβών όρων οικονομικής πολιτικής έχουν γίνει το όχημα για την άνευ διακρίσεως φιλελευθεροποίηση των οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών υπονομεύοντας τη βιώσιμη ανάπτυξη και αυξάνοντας την φτώχεια και την ανισότητα.

27. Συνεπώς, υπενθυμίζουμε στις εθνικές κυβερνήσεις τις διεθνείς υποχρεώσεις τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και τους ζητάμε να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τα Διεθνή Οικονομικά Όργανα και στις περιφερειακές και διμερείς εμπορικές συμφωνίες ώστε:

• Να εξασφαλίσουν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν αναγκάζονται να ανοίξουν τις αγορές τους και έχουν την ευελιξία να χρησιμοποιήσουν δασμολόγια για τη βιώσιμη οικονομική τους ανάπτυξη.

• Να προστατεύσουν τις δημόσιες υπηρεσίες από επιβεβλημένες φιλελευθεροποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις.

• Να εξασφαλίσουν μια δίκαιη αξία των προϊόντων, ιδιαίτερα για τους φτωχούς παραγωγούς.

• Να υποστηρίξουν το δικαίωμα στη σίτιση και τη δίκαιη πρόσβαση στη γη και τους φυσικούς πόρους.

• Να τερματίσουν αμέσως τις επιδοτήσεις που οδηγούν στην πρακτική ντάμπινγκ των φτηνών προϊόντων στις διεθνείς αγορές.

• Να εξασφαλίσουν οικονομικά προσιτή πρόσβαση στα βασικά φάρμακα.

• Να απορρίψουν τις επιβλαβείς περιφερειακές και διμερείς συμφωνίες ελευθεροποίησης των εμπορικών συναλλαγών.

• Να αυξήσουν τη διαφάνεια και την λογοδοσία στους τοπικούς εκλογείς τους όσον αφορά την διαμόρφωση των διεθνών εμπορικών κανόνων και των εθνικών εμπορικών πολιτικών, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συνέπειά τους ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των ανθρώπινων δικαιωμάτων ευρύτερα.

• Να εξασφαλίσουν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν την ευελιξία να ρυθμίσουν τις ξένες επενδύσεις προς όφελος των εθνικών τους αναπτυξιακών προτεραιοτήτων.

• Να ρυθμίσουν τις εταιρίες για να τις καταστήσουν λογοδοτούμενες στους ανθρώπους και τις κυβερνήσεις για τις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές επιπτώσεις των δράσεων τους.

Διαγραφή των Χρεών και Μια Δραματική Αύξηση στην Ποσότητα και Ποιότητα της Αναπτυξιακής Βοήθειας και της Χρηματοδότησης για την Ανάπτυξη

23. Οι κυβερνήσεις δωρητές και οι διεθνείς φορείς πρέπει επειγόντως να παρέχουν τη δραματική αύξηση στην ποιότητα και την ποσότητα πόρων απαραίτητων για την εξάλειψη της φτώχειας και να προωθήσουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, την ισότητα των δύο φύλων και να εγγυηθούν τα δικαιώματα των παιδιών και της νεολαίας. Οι πόροι αυτοί πρέπει επίσης να υποστηρίξουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα δικαιώματα των μεταναστών και τα συμφέροντα των περιθωριοποιημένων ομάδων, συμπεριλαμβανομένων των ιθαγενών πληθυσμών. Οι πόροι πρέπει να βοηθήσουν στην επανοικοδόμηση, όχι στην υπονόμευση των κυβερνήσεων και του δημόσιου τομέα, επιτρέποντάς τους να πραγματώσουν τα δικαιώματα των πολιτών τους.

24. Καλούμε τις κυβερνήσεις δωρητές και τους φορείς:

• Να εκπληρώσουν και να υπερβούν το στόχο παροχής αναπτυξιακής βοήθειας του 0,7% του ΑΕΠ, κατευθύνοντας έτσι τους πόρους ώστε να επιτευχθούν οι προτεραιότητες για την εξάλειψη της φτώχειας και τη βιώσιμη ανάπτυξη σε επίπεδο κοινότητας και κράτους.

• Να εφαρμόσουν καινοτόμες διεθνείς φορολογίες και μηχανισμούς για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης επιπρόσθετα στο 0,7% της διεθνούς τους υποχρέωσης.

• Να εφαρμόσουν και να βελτιώσουν τη Διακήρυξη του Παρισιού ώστε να παρέχουν μακροπρόθεσμη, προβλέψιμη, εναρμονισμένη και αποτελεσματική αναπτυξιακή βοήθεια. Η αναπτυξιακή βοήθεια δεν πρέπει να συνδέεται με συμβάσεις που ωφελούν τις επιχειρήσεις των χωρών δωρητών ή να συνδέεται με την τήρηση ορισμένων οικονομικών όρων που βλάπτουν τους ανθρώπους, τις κοινότητες και το περιβάλλον.

• Να εξασφαλίσουν ώστε οι αξιολογήσεις προόδου να συμπεριλαμβάνουν θέματα ισότητας των δύο φύλων, τον έλεγχο απόδοσης και τους δείκτες για την αποτελεσματικότητα της αναπτυξιακής βοήθειας.

• Να είναι συνεπείς με τις διεθνείς υποχρεώσεις για την Εκπαίδευση για Όλους, την πολιομυελίτιδα, την ελονοσία, τη φυματίωση και την καθολική πρόσβαση στο HIV/AIDS, την πρόληψη, θεραπεία και περίθαλψη, συμπεριλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση μέσω της πρωτοβουλίας Fast Track και του Παγκόσμιου Ταμείου για το AIDS, τη φυματίωση και την ελονοσία.

• Αμέσως και χωρίς εξωτερικά επιβαλλόμενους όρους να ακυρώσουν το απεχθές, παράνομο και χωρίς δυνατότητα πληρωμής χρέος των φτωχών και μέσων εισοδηματικών χωρών μέσω μιας δίκαιης, δημοκρατικής και διαφανούς διαδικασίας, ώστε να ελευθερωθούν πόροι για την ανθρώπινη ανάπτυξη. Όπου τα μέτρα ακύρωσης χρέους είναι ανεπαρκή ή αδυνατούν να επιτρέψουν στις φτωχές χώρες να πετύχουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας και να παρέχουν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες, υποστηρίζουμε τις συλλογικές στρατηγικές των αναπτυσσόμενων χωρών για την αποκήρυξη όλων των απεχθών και παράνομων χρεών.

• Να αντιστρέψουν την διαρροή κεφαλαίων από τις φτωχές χώρες και να ταυτοποιήσουν και να επαναπατρίσουν τα κλεμμένα διαθέσιμα κεφάλαια, με τη λήψη μέτρων ενάντια στους φορολογικούς παραδείσους, τους οικονομικούς φορείς, τις πολυεθνικές και άλλους που διευκολύνουν αυτήν την διαρροή των πόρων.

• Να καθιερώσουν μια δίκαιη παγκόσμια τάξη στην οποία τα Διεθνή Οικονομικά Όργανα (ειδικά η Παγκόσμια τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) να αναπτύσσουν δραστηριότητες στο πλαίσιο των ευρύτατων αρχών που απορρέουν από τις υποχρεώσεις τους στο πλαίσιο των Η.Ε και των ανθρώπινων δικαιωμάτων ώστε να ρυθμιστεί καλύτερα η παγκόσμια οικονομία.

Δομή & Συντονισμός

Εθνικές Συμμαχίες

30. Οι εθνικοί συνασπισμοί αποτελούν τη βάση για τη δράση και τη συνεργασία μας και πρέπει να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη των πολιτικών μηνυμάτων που αντικατοπτρίζουν τοπικά πλαίσια. Οι εθνικές συμμαχίες εξασφαλίζουν ότι οι δράσεις μας βασίζονται σε αυτές τις προταιρεότητες και απαιτήσεις που αφορούν περισσότερο τους ανθρώπους. Η συνηγορία και η υλοποίηση της εκστρατείας μέσω ενός αισθήματος τοπικής και εθνικής ιδιοκτησίας θα ενισχύσουν το GCAP. Οι εθνικές συμμαχίες θα πρέπει να ενθαρρύνουν και να παράσχουν το χώρο για άλλους τομείς της κοινωνίας των πολιτών, σε οργανώσεις σε επίπεδο βάσης και τοπικές ομάδες — ιδιαίτερα νεολαία, γυναίκες και περιθωριοποιημένες ομάδες — για να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στην εκστρατεία.

31. Ενθαρρύνουμε τους συμμετέχοντες στο GCAP να στηρίζουν ο ένας τον άλλον καθώς και τις άλλες εθνικές συμμαχίες με το να μοιράζονται εμπειρίες, τεχνογνωσία, καλές πρακτικές, ανάλυση, υλικά και εργαλεία, ώστε αμοιβαία να επωφελούμαστε από τη συμπληρωματικότητα της ποικιλομορφίας μας. Αυτά θα συμπεριλαμβάνουν:

• Πακέτα για τον προγραμματισμό δράσεων, εκπαιδευτικά υλικά, μετάφραση εγγράφων σε τοπικές γλώσσες και παραγωγή υλικού, όπως φυλλάδια, μπροσούρες, αφίσες κ.α.

• Επαφές με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τεχνολογίες ενημέρωσης και επικοινωνιών όπως τη δημιουργία μιας online βιβλιοθήκης και ενός φόρουμ όπου οι εθνικοί συνασπισμοί και οι διεθνείς εταίροι θα μπορούν να καταθέσουν 9

και να ανακτήσουν πόρους — όπως οι συνόψεις πολιτικών και τα υλικά ευαισθητοποίησης — και να εξετάσουν πιθανότητες για συνεργασία.

• Παρακολούθηση της προόδου των κρατών προς την υλοποίηση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.

• Καλές πρακτικές και εργαλεία για την διεξαγωγή συνεδριάσεων των εθνικών συμμαχιών καθώς και για τις δραστηριότητες κινητοποίησης, άσκηση πίεσης και συνηγορίας και για την παρακολούθηση και την αξιολόγηση του αντίκτυπου των εκστρατειών.

Περιφερειακοί Μηχανισμοί

32. Οι εθνικές συμμαχίες μπορούν να ορίζουν και να αναπτύσουν περιφερειακούς στόχους και μηχανισμούς για την προώθηση κοινών δράσεων και στρατηγικών, τα οποία θα συμπληρώνουν και θα ενισχύουν τους παγκόσμιους και εθνικούς στόχους αλλαγής πολιτικής της εκστρατείας.

33. Οι περιφέρειες πρέπει να έχουν την ελευθερία να επιλέγουν τους καταλληλότερους τρόπους για να εμπνέουν και να υποστηρίζουν τις εθνικές συμμαχίες και για να συντονίζουν άλλες περιφερειακές δραστηριότητες. Οι περιφέρειες θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι παραπάνω αποφάσεις θα λαμβάνονται συμμετοχικά και με διαφάνεια και ότι οι ίδιες οι περιφέρειες λογοδοτούν στις εθνικές συμμαχίες. Οι περιφερειακές δομές μπορούν να υποστηρίζουν τις προσπάθειες για ενδυνάμωση και ανάπτυξη των εθνικών συμμαχιών. Πρέπει να ενθαρρύνουμε την συμμετοχή γυναικείων οργανώσεων και σωματείων στο περιφερειακό επίπεδο.

Παγκόσμιος Συντονισμός

34. Βάση της διαβούλευσης πριν και κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Μοντεβιδέου, συστάθηκε μια Ομάδα Εργασίας για τη Μελλοντική Δομή, η οποία θα αναλύσει τα υπέρ και τα κατά των διαφόρων επιλογών για τη δομή του GCAP μετά το 2008 και θα καταθέσει πρόταση στη Διεθνή Ομάδα Διευκόλυνσης και τη παγκόσμια σύνοδο.

Διεθνής Ομάδα Διευκόλυνσης

35. Κατά το έτος 2007, οι εργασίες της Διεθνούς Ομάδας Διευκόλυνσης (ΔΟΔ) θα συνεχίσουν. Ο κύριος στόχος της ΔΟΔ είναι να εμπνεύσει και να προωθήσει τη συνεργασία και την αμοιβαία υποστήριξη μεταξύ των συμμετεχόντων περιφερειακών/εθνικών συμμαχιών και των δικτύων. Η ομάδα αυτή εξουσιοδοτείται να λειτουργεί έως το τέλος του έτους 2007. Το βασικό έργο της ομάδας παρατίθεται κατωτέρω. Οι στόχοι σε διεθνές επίπεδο είναι:

• να διευκολύνει την εξωστρέφεια της καμπάνιας ώστε να αναμιχθεί ένα ευρύ

φάσμα οργανώσεων στο GCAP και να διευρύνουμε και να εμβαθύνουμε το κάλεσμα

• να διευκολύνει την προώθηση των πολιτικών απαιτήσεων του GCAP μέσω της διανομής πληροφοριών σχετικά με τις ευκαιρίες για άσκηση πίεσης

• να διευκολύνει την εργασία σχετικά με το κάλεσμα στη δράση μέσω της προετοιμασίας του υλικού, της εργασίας με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον ιστοχώρο και άλλες επικοινωνίες

• να διευκολύνει τον διεθνή προγραμματισμό του παγκόσμιου μήνα δράσης

• να προσδιορίζει εκπρόσωπους του παγκόσμιου καλέσματος όταν απαιτείται, κρατώντας τις ισορροπίες εκπροσώπησης μεταξύ των δύο φύλων, της νεολαίας, και των περιφερειών 10

• Να διευκολύνει την ομαλή και διαφανή ροή πληροφοριών σε όλο το παγκόσμιο κάλεσμα περιλαμβάνοντας συνεχείς ενημερώσεις του Παγκόσμιου Φόρουμ Δράσης και την οργάνωση των πρόσωπο με πρόσωπο συνεδριάσεων

• Η ΔΟΔ δεν θα αναλάβει την ανεύρεση χρηματοδοτήσεων

36. Μια μικρή ομάδα υποστήριξης θα αναφέρεται και θα παρουσιάζεται στη ΔΟΔ και θα εστιάσει σε εργασίες που αφορούν στις επικοινωνίες, τον ιστοχώρο, την ανταλλαγή πληροφοριών και τη γενικότερη εξυπηρέτηση της ΔΟΔ.

37. Η ΔΟΔ θα συσταθεί με την κατάλληλη αναλογική αντιπροσώπευση βάσει του αριθμού ενεργών εθνικών συμμαχιών σε κάθε περιοχή και το μέγεθος των πληθυσμών, την ποικιλομορφία και με έναν σαφή σεβασμό στη ισότητα των φύλων και μια μικρή ποσόστωση για τα διεθνή δίκτυα και τις οργανώσεις που διαδραματίζουν έναν διευκολυντικό ρόλο.

38. Η ΔΟΔ πρέπει να κατευθύνεται από τις νότιες / αναπτυσσόμενες χώρες και θα ισχύσουν οι ακόλουθες αναλογίες:

Αφρική – 4

Ασία και Ειρηνικός – 4

Λατινική Αμερική και Καραϊβική – 3

Ευρώπη – 3 (1 από χώρα εκτός ΕΕ δηλ. Ανατολική Ευρώπη)

Βόρεια Αμερική – 2

Μέση Ανατολή – 1

Διεθνής οργανώσεις – 6

Κίνημα γυναικών – 1

Νεολαία και παιδιά – 1

Κίνημα εργατών – 1

Καμπάνια για τη Χιλιετία του ΟΗΕ – 1 (παρατηρητής)

39. Κάθε αναλογία πρέπει να συμπεριλαμβάνει τον ακόλουθο ελάχιστο αριθμό γυναικών – Αφρική 2, Ασία και Ειρηνικός 2, Λατινική Αμερική και Καραϊβική 1, Ευρώπη 1, Βόρεια Αμερική 1, Διεθνής 3. Η περιφερειακή εκπροσώπηση παιδιών και νέων στη ΔΟΔ θα ήταν θετική.

40. Οποιοδήποτε πρόσωπο που θα συμμετέχει στη ΔΟΔ πρέπει να οριστεί από και να λογοδοτεί πλήρως σε όλους εκείνους που βρίσκονται στην αντίστοιχη κατηγορία και που υποστηρίζουν το κάλεσμα για δράση.

41. Το GCAP θα εργαστεί σε στρατηγική συνεργασία με διάφορους άλλους παράγοντες και αυτοί οι στρατηγικοί εταίροι μπορούν να προσκληθούν ως παρατηρητές στη ΔΟΔ.

Κοινή Κινητοποίηση

42. Αναγνωρίζουμε ότι η κινητοποίηση είναι μια διαδικασία κατά την οποία αποκτούμε φόρα προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας. Κινητοποιούμαστε για την πολιτική συμμετοχή και ενδυνάμωση των γυναικών, παιδιών, νέων, και άλλων περιθωριοποιημένων ομάδων.

43. Συμφωνούμε ότι το 2007 η κεντρική ημέρα κινητοποίησης είναι η Παγκόσμια Ημέρα Δράσης στις 17 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στη Φτώχεια. Το GCAP θα εξασφαλίσει ότι οι φωνές των ανθρώπων που ζουν στη φτώχεια θα ακουστούν στη διάρκεια των δράσεων της 17ης Οκτώβρη.

44. Το GCAP αναγνωρίζει και άλλες σημαντικές ημερομηνίες κατά το έτος 2007 συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω: 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, 2 Ιουνίου για τη Σύνοδο του G8 και 7 Ιουλίου για το μεσοδιάστημα για την επίτευξη των ΑΣΧ. Επίσης υποστηρίζουμε κινητοποίηση στις 16 Ιουνίου, Ημέρα του Αφρικανικού Παιδιού και στις 12 Αυγούστου, Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Επίσης ενθαρρύνουμε τις εθνικές συμμαχίες να οργανώνουν δράσεις σε σημαντικές ημερομηνίες των αντίστοιχων περιοχών και χωρών τους.

45. Η Παγκόσμια Ημέρα Δράσης θα εστιάσει στα διαρθρωτικά αίτια της φτώχειας και ανισότητας. Με μαζική υποστήριξη για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας, το GCAP θα καταστήσει υπεύθυνους τα τοπικά, εθνικά και περιφερειακά κέντρα λήψης αποφάσεων καθώς και τα Διεθνή Οικονομικά Όργανα, τον ΠΟΕ και άλλους διεθνείς θεσμούς. Οι δράσεις αυτές θα συντονιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο και θα υπογραμμίσουν την έλλειψη δράσης για τη δικαιοσύνη στο εμπόριο, τη διαγραφή των χρεών, την αυξημένη και βελτιωμένη αναπτυξιακή βοήθεια, τη χρηστή διακυβέρνηση, την λογοδοσία και την κλιματική αλλαγή. Επίσης, θα απαιτήσει την ισότητα των δυο φύλων και την εκπλήρωση και υπέρβαση των ΑΣΧ.

46. Η άσπρη κορδέλα θα παραμείνει το σύμβολό μας και έκφραση της αλληλεγγύης ενάντια στη φτώχεια. Ενθαρρύνουμε ενεργά όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να φορέσουν και να χρησιμοποιήσουν την άσπρη κορδέλα κατά τη διάρκεια του 2007.