Ο τζόγος είναι φαινόμενο υπαρκτό, κοινωνικό, το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί, ούτε να περάσει απαρατήρητο καθώς αποτελεί καθημερινή πρόκληση, που εκτός από το ίδιο το άτομο επηρεάζει και τον περίγυρό του.
Ο τζόγος συμπορεύεται με την ανθρώπινη φύση καθώς εμπεριέχει την έννοια της δράσης, της περιπέτειας αλλά και του ρίσκου, δηλαδή του κέρδους αλλά και του κινδύνου της καταστροφής.
Ο τζόγος, ως ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, εμπνέει και μαγνητίζει, καθώς καλλιεργεί την ιδέα του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, αγγίζει ανθρώπινα συναισθήματα και αδυναμίες, τροφοδοτεί και συντηρεί την ελπίδα και την ιδέα της διαρκούς προσπάθειας και της “επιπλέον ευκαιρίας”.
Αν και ο χαρακτήρας του τζόγου είναι ελκυστικός, καθώς προσφέρει ένταση, δυνατές συγκινήσεις και τη λαχτάρα της επιτυχίας, εν τούτοις αρκετές φορές επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα και οδηγεί στον αυτοευτελισμό. Παρ’ όλα αυτά, και εξαιτίας της “εθιστικής ουσίας” που εννοιολογικά περιέχει, αντί να αποθαρρύνει εξακολουθεί να σαγηνεύει.
Σήμερα ο οργανωμένος τζόγος αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες “βιομηχανίες”, καθώς εμφανίζει συνεχή άνθηση. Ο τζόγος δείχνει να ακμάζει διαρκώς, καθώς τροφοδοτεί άμεσα όνειρα, επιθυμίες, ανάγκες και στόχους που ενώ φαντάζουν ανέφικτα διαμορφώνει την αίσθηση ότι ίσως υλοποιηθούν και γίνουν πραγματοποιήσιμα. Αποκτά ενίοτε όμως και την όψη του πάθους, της μανίας της εξάρτησης, της καταστροφής.
Οι δύο αυτές όψεις του τζόγου προσεγγίζουν έντονα και σφαιρικά κάθε ανθρώπινη πτυχή και καταφέρνουν τελικά να επιδρούν στην ψυχολογία και ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου, με απρόβλεπτες συνέπειες και εξελίξεις.