Τάξεις πολιτών σε Αρχαία Αθήνα

• Τους πολίτες, με εσωτερικές ταξικές και επαγγελματικές υποδιαιρέσεις,

(Ως πολίτες αναγνωρίζονταν οι απόγονοι πολιτών και όσοι είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα τιμής ένεκεν. Ένα μικρό ποσοστό των πολιτών, κάπου 6%, ήταν οι ιδιοκτήτες γεωργικών εκτάσεων, βιοτεχνικών εργαστηρίων και εμπορικών καταστημάτων. Αυτοί οι πλούσιοι πολίτες είχαν την υποχρέωση να αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση διοικητικών, θρησκευτικών και στρατιωτικών υπηρεσιών στην πόλη. για τη στρατιωτική υπηρεσία έπρεπε να προμηθεύονται δε με δικά τους έξοδα τον οπλισμό τους. Πέρα από αυτά, οι πιο μορφωμένοι πολίτες ασχολούνταν με συζητήσεις για φιλοσοφικά και πολιτικά ζητήματα. Η πλειοψηφία των πολιτών ήταν αγρότες που διέθεταν μικρές γεωρικές ιδιοκτησίες και ένα ζευγάρι βόδια (ζευγίτες). Οι φτωχοί πολίτες (θήτες) διέθεταν ελάχιστη περιουσία και έπαιρναν θέση κοπηλάτη στα πολεμικά σκάφη.

Οι πολίτες της Αθήνας θεωρούσαν υποτιμητικό να ασχολούνται με χειρωνακτική εργασία, γι’ αυτό το σκοπό υπήρχαν οι μέτοικοι και οι δούλοι! Οι πολίτες άφηναν μάλιστα τα νύχια των χεριών τους να μεγαλώνουν, ως ένδειξη αποχής από χειρονακτικές εργασίες. Η περιφρόνηση για τις πρακτικές εργασίες ήταν ο σημαντικότερος λόγος που δεν επέτρεψε σε φωτεινά πνεύματα της εποχής να ασχοληθούν με τεχνικές επινοήσεις, στις οποίες χωρίς αμφιβολία θα είχαν λαμπρές επιδόσεις!)

• τους μέτοικους και
  ( Οι μέτοικοι αποτελούσαν το τεχνικό προσωπικό και ήταν οι φορείς της τεχνικής γνώσης και των τεχνικών δεξιοτήτων. Δεν διέθεταν μόνιμο τόπο εγκατάστασης και περιφέρονταν στις διάφορες πόλεις που έβρισκαν εργασία. Έτσι μετέδιδαν και τις τεχνικές γνώσεις που διέθεταν σε ολόκληρο τον ελληνόφωνο χώρο! κλπ κλπ)

• τους δούλους.