Ο Χρυσός Αριθμός Φ και η Ελληνική Γλώσσα (iv)

Αρχικά πρέπει να εξηγήσουμε ότι ως Λεξαριθμητικό σύστημα νοείτε η αντιστοιχία και ταύτιση των αριθμών με τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Έτσι η κάθε λέξη περιέχει ή “σημαίνει” έναν αριθμό και το αντίθετο, οδηγώντας μας σε πληροφορίες και γνωσιολογικές σχέσεις που δεν ήταν εμφανείς στην απλή, “κατά γράμμα” ανάγνωση.

Ακολουθεί πίνακας αντιστοίχησης από αρχαιοελληνικά γράμματα σε αραβικά ψηφία :

Εχουμε δηλαδή 27 γράμματα εκ των οποίων τα 24 είναι τα γνωστά και χρησιμοποιούμενα έως σήμερα ενώ τα άλλα 3 δεν χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο ελληνικό αλφάβητο .

Εάν προσθέσουμε το σύνολο των 27 γραμμάτων θα έχουμε στο λεξαριθμητικό σύστημα :
(1 +2+ 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 1 0 + 2 0 + 3 0 + 4 0 + 5 0 + 6 0 + 7 0 + 8 0 + 9 0 + 1 0 0 + 2 0 0 + 3 0 0 + 4 0 0 + 5 0 0 + 6 0 0 + 7 0 0 + 8 0 0 +9 0 0 ) = 4 . 9 9 5

Εάν προσθέσουμε τα ψηφία του αποτελέσματος “4995” θα έχουμε : 4 + 9 + 9 + 5 = 2 7 όσοι και οι αριθμοί – τα αρχαιοελληνικά γράμματα που χρησιμοποιήσαμε !!!

Πολλαπλασιάστε τώρα τα ψηφία του πρώτου μας αποτελέσματος
“4.995” : 4 Χ 9 Χ 9 Χ 5 = 1.620 !!

Όμως 1.620 = 1.000 Φ !! (όπου Φ=1,62 – με δύο δεκαδικά ..) . 
Εάν διαιρέσετε το 4.995 με το 27 : 4995 / 27 = 185
185 όμως είναι η λεξαριθμητική “μετάφραση” της λέξης ΓΡΑΜΜΑ !

Ισχύει όμως και :

α. 4.995 Χ Φ= 8091,9 — > 8+0+9+1+9 = 27 !
β. 4.995 Χ π (3,14) = 15684,3 —–> 1+5+6+8+4+3 = 27!

Είπατε τίποτα;

Η χρήση , η εφαρμογή του ΧΡΥΣΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ στην ΑΡΧΑΙΑ Ελληνική γλώσσα – κείμενα είναι εκπληκτική και αφήνει τον αναγνώστη εμβρόντητο , σας παραθέτω εν συντομία ορισμένα παραδείγματα (ιδιαίτερα των αρχαίων θεών) :
Εστία (516): Ήλιος (318) * Φ
Απόλλων (1061): Αρτεμις (656) * Φ
Αφροδίτη (993): Ζευς (612) * Φ
Ερμής (353): Ήρα (109) * 2Φ
Επίσης ο αριθμός 162 (Φ Χ 100) είναι η λεξαριθμική αξία της ιερής φράσης του Μαντείου των Δελφών (Δελφοί=619=1/Φ …σχεδόν) “Μηδέν Aγαν”.