Αλκιβιάδης

– Οι σύγχρονοι ιστορικοί και βιογράφοι του, τηρούν εν γένει στάση αρνητική απέναντί του, και αναίτια μοιάζει να υποτιμούν τα εκπληκτικά του επιτεύγματα .
– Ο λόγος πρέπει να αναζητηθεί στην παρερμηνεία των ιστορικών δεδομένων αλλά και στην πλήρη διαστρέβλωση και λανθασμένη εκτίμηση της σχέσης του με τον Σωκράτη.
– Έγινε πρόξενος της Σπάρτης στην Αθήνα, και έχοντας την ιδιαίτερη εκτίμηση των Σπαρτιατών, επίμονα προσπάθησε να συμφιλιώσει τις δύο πόλεις. Πίστευε ότι η σύγκρουση των Ελλήνων με τους Πέρσες ήταν αναπόφευκτη και ότι η ολοκληρωτική νίκη θα ερχόταν μόνο με σύμπραξη του στρατού της Σπάρτης με το ναυτικό της Αθήνας.
– Ο Αλκιβιάδης ηγήθηκε στρατού ή στόλου σε πάνω από τριακόσιες μάχες στη ζωή του, πολεμώντας μέχρι και τρεις φορές την ίδια ημέρα. Ενώ είχε εκστρατεύσει στη Σικελία και κατακτούσε ή προσαρτούσε τη μια πόλη μετά την άλλη στη συμμαχία της Αθήνας, οι μηχανορραφίες άχρηστων πολιτικών πίσω στην Αθήνα προσπάθησαν να τον εξοντώσουν με ψεύτικες κατηγορίες. Έχοντας με το μέρος τους τους γηραιότερους που είχαν μείνει πίσω και δεν ήθελαν την εκστρατεία, πέτυχαν τη καταδίκη του. Ο Αλκιβιάδης αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σπάρτη για να μην τον σκοτώσουν, και η εκστρατεία στη Σικελία είχε τραγικό τέλος για τους Αθηναίους.
– Στη Σπάρτη ασπάστηκε το σκληραγωγημένο Λακωνικό τρόπο ζωής και σύντομα έγινε το ίνδαλμα της νεολαίας. Του ανατέθηκε η στρατιά της Μικράς Ασίας και ο Αλκιβιάδης απελευθέρωσε εκεί τις ελληνικές πόλεις από τους Πέρσες.
– Στο κεφάλαιο 74 των “Σικελικών” του ο Θουκυδίδης αναφέρει: “Αλλά το στράτευμα των Αθηναίων από τη Κατάνη έπλευσε αμέσως για τη Μεσσήνη, με την προσδοκία ότι θα προδοθεί σ’ αυτούς από μέσα. Ομως οι συνεννοήσεις για την προδοσία δεν έφεραν αποτέλεσμα. Γιατί ο Αλκιβιάδης, όταν εγκατέλειψε την αρχηγία, προσκαλεσμένος πλέον να γυρίσει στην πατρίδα, επειδή γνώριζε ότι θα γίνει εξόριστος, είχε καταγγείλλει τις συνεννοήσεις για την προδοσία στους φίλους των Συρακουσίων στη Μεσσήνη, αφού ήξερε καλά τι σκόπευαν να κάμουν οι Αθηναίοι”.