Σενσουαλισμός – αισθησιοκρατία

Ο σενσουαλισμός είναι διεθνής όρος και αποδίδεται στην ελληνική με τον όρο αισθησιαρχία. Η θεωρία αυτή προϋπήρχε από την αρχαιότητα. Στην πραγματικότητα αποτελούσε τη βασική αντίληψη που υποστήριξαν πολλές φιλοσοφικές σχολές. Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως οι αισθήσεις δε μας εξαπατούν ποτέ.
Στους αισθησιοκράτες πρέπει να καταργούν οι Κυρηναϊκοί, οι Επικούρειοι και ως ένα σημείο οι Στωικοί. Οι τελευταίοι δίδασκαν ότι ο άνθρωπος γεννιέται με ην ψυχή του σαν άγραφο χαρτί, πάνω στο οποίο βαθμιαία αποτυπώνονται οι γνώσεις με διάφορα μέσα, που το βασικότερο είναι οι αισθήσεις. Οι Κυρηναϊκοί υποστηρίζουν, ότι μόνο τα πάθη είναι αδιάψευστα, ενώ οι Επικούρειοι αποδέχονταν την παντοδυναμία των αισθήσεων.
Ο σημαντικότερος από τους νεώτερους αισθησιοκράτες είναι ο Γάλλος Καντιγιάκ, που διατύπωσε τη θεωρία πως δεν είναι μόνο το περιεχόμενο της συνείδησης, που προέρχεται από τις αισθήσεις, αλλά ότι όλες οι ψυχικές λειτουργίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μετασχηματισμένα αισθήματα. Εκτός από τη γνωσιολογική υπάρχει και η ηθική αισθησιοκρατία, η θεωρία δηλαδή ότι η ηδονή που προέρχεται από τις αισθήσεις αποτελεί τη μεγαλύτερη ευτυχία του ανθρώπου. Το εντελώς αντίθετο της αισθησιοκρατίας είναι ο ρασιοναλισμός ή ορθολογισμός.