Σήκωσε δικό του μπαϊράκι

Συχνά, ανάμεσα στους αρματολούς του 1821, συνέβαιναν πολλά επεισόδια,
παρεξηγήσεις και παραστρατήματα, που κατέληγαν τις περισσότερες φορές σε ένα
θανάσιμο μίσος μεταξύ τους. Οι διαφορές τους αυτές προέρχονταν κυρίως από το
ποιος θα αναλάμβανε το καπετανιλίκι. Δηλαδή, ποιός θα γινόταν αρχηγός στις
διάφορες αντάρτικες ομάδες των βουνών, όταν χήρευε καμιά θέση.
Φυσικά, οι
παλιοί αρματολοί, που είχαν ψηθεί στη φωτιά του μπαρουτιού, αδιαφορούσαν για
κάτι τέτοια κι έμεναν μακριά από τους καβγάδες. Αλλά οι νεότεροι, που ήθελαν να
δείξουν τις ικανότητες τους, επιζητούσαν με κάθε τρόπο να γίνουν αρχηγοί.
Έριχναν λοιπόν, κλήρο μεταξύ τους και εκείνος που κέρδιζε, γινόταν αρχηγός της
μιας ή της άλλης ομάδας. Αυτοί που έχαναν όμως δεν έμεναν διόλου ευχαριστημένοι.
Έτσι άρχιζαν να βάζουν διαβολές σε βάρος του καινούριου καπετάνιου και πολλές
φορές το κατόρθωναν, με τον τρόπο αυτό, να πάρουν με το μέρος τους ορισμένα
παλικάρια και να σηκώσουν το δικό τους μπαϊράκι.
Μπαϊράκι στα τούρκικα
σημαίνει σημαία. Από τότε έμεινε η φράση “σήκωσε δικό του μπαϊράκι”, που τη λέμε
για κάποιον που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.